Stralen als een bloem

DSCN1360“Een bloem houdt niet op mooi te zijn als er iemand voorbijloopt die haar niet opmerkt, en stopt ook niet met lekker ruiken ook al wordt haar geur niet gewaardeerd,” schrijft Timber Hawkeye in Buddhist Boot Camp. “De bloem blijft haar verheven zelf: elegant, sierlijk en beeldschoon.” De natuur laat ons zien hoe het zou moeten. Bloemen die prachtig bloeien, ondanks hun korte levensduur en vaak zelfs zonder gezien te worden; sterren die stralen zonder dat we ze bewonderen; bomen die niet mopperen of depressief worden als ze niet bedankt worden voor de zuurstof die ze geven. Zonder iets te verwachten je mooiste zelf zijn; ik denk dat er maar weinig mensen zijn die dat kunnen. En ik behoor niet tot die weinigen.

Toch is dat wat we volgens Timber Hawkeye moeten doen: stralen, wat er ook gebeurt, een vriendelijke en zachtaardige ziel zijn (ook als er niemand kijkt). Een ster, een bloem zijn te midden van andere potentiële bloemen en sterren. Om het stralen, om het vriendelijk en zachtaardig zijn. Omdat dat is wat je wilt zijn, omdat dat is wie je bent. Super-inspirerend, vind ik! De volgende keer dat ik overmand dreig te worden door gevoelens van ontevredenheid, jaloezie of gekwetstheid omdat iemand mij niet ziet zoals ik wil dat hij of zij me ziet, denk ik aan die bloem van Timber Hawkeye die daar maar op haar allerprachtigst staat te stralen zonder dat er ook maar iemand oog voor heeft. En aan John Lennons zon: When you do something noble and beautiful and nobody noticed, do not be sad. For the sun every morning is a beautiful spectacle and yet most of the audience still sleeps.

Maar voor de zekerheid heb ik ook maar even een dikke eik in het park naast de deur omhelsd en ‘dank je wel’ in zijn grijsbruine, licht gegroefde stam gefluisterd.

Voer je e-mailadres in om je in te schrijven op dit blog en e-mailmeldingen te ontvangen van nieuwe berichten.

Advertentie

Eh… missie?

20170619_200636Afgelopen donderdag had ik weer een seminar van 365 dagen succesvol. Deze dag ging over het bedenken van je missie. Het afgelopen half jaar ben ik bezig geweest om belemmerende overtuigingen en niet helpende patronen minder invloed te geven en een, als het ware blanco pagina te worden, waarop ik nu mijn dromen kan projecteren, om daaruit een missie te formuleren. Wat is mijn passie, wat zijn mijn talenten en hoe komen die samen in mijn missie? Zoals na elke seminar heb ik weer het gevoel schromelijk achter te lopen en het allemaal niet te weten.

Schrijven is belangrijk voor me, maar is het echt een passie? Is het niet meer een talent dat ik zou kunnen inzetten om mijn passie te leven? Maar wat is dan mijn passie? Avontuur popt steeds op als ik mezelf die vraag stel, avontuur met mijn gezin. De wereld over, buiten de gebaande paden. Maar is dat een passie? Is dat niet meer een onrealistische droom van een dagdromer? Passie is iets wat je zo belangrijk vindt dat je er echt voor wilt leven (of zelfs sterven), zeiden David en Arjan. Veel meer dus dan iets wat je heel leuk vindt. Het kan zelfs iets zijn dat je helemaal niet zo leuk vindt. Maar je móet het doen, zo belangrijk vind je het. Ik vraag me af of er wel iets is dat ik zo belangrijk vind dat ik er desnoods voor  zou willen sterven. Ja, mijn dochter, en mijn geliefde. Maar hoe ik daaruit een missie kan destilleren?

Ik kom er dus weer eens niet uit. Wat is jullie missie? Misschien helpt dat me weer iets verder op weg.

09jun.2017_2236

foto gemaakt door Gerda Kalmann

Voer je e-mailadres in om je in te schrijven op dit blog en e-mailmeldingen te ontvangen van nieuwe berichten.

Hoe meer feest…

Vlierbloesemcitroenlimonade (1)Gisteren vierden mijn man en ik onze verjaardagen. Ik voel daar altijd een lichte weerstand tegen, daarom vier ik mijn verjaardag het liefst niet. Ik leg die onwil voor een feestje altijd uit als ruimtegebrek. Met niet meer dan zeven zitplekken is ons kleine huisje snel vol, en onze nog kleinere tuin wellicht nog sneller. “Ik denk dat je er gewoon moeite mee hebt om in het middelpunt van de belangstelling te staan”, zei mijn man vorige week. Dat gaf me wel het een en ander om over na te denken.

Meer dan last van ruimtegebrek heb ik last van mijn idee dat ik anderen belast door ze uit te nodigen voor mijn feestje. Ik heb ook wel een paar mensen om me heen die al verbleken en beginnen te zuchten en te steunen als ze horen dat ze ‘ergens verwacht worden voor een feestje’. Naast moeite met in het middelpunt van de belangstelling te staan (dat vind ik ook niet echt leuk; bang dat ik niet blij en dankbaar genoeg reageer op een cadeautje; bang dat ik iemand oversla met taart, of een te groot of te kleine stuk geef; bang dat het huis er niet leuk en schoon genoeg uitziet; bang dat het eten niet lekker is of niet genoeg), vind ik het moeilijk om anderen te vragen om tijd voor me vrij te maken. Al die volle agenda’s, al die drukke mensen, en dan ‘moeten’ ze weer iets. Voor mij!tuinfeest-decoratie

Hoe meer je viert, hoe meer er zal zijn dat het waard is om te vieren, zeggen David de Kock en Arjan Vergeer. De vraag van mijn man heeft veel voor me verhelderd. Eigenlijk vier ik mijn verjaardag niet omdat ík dat niet wil, maar omdat ik ervan uitga dat anderen dat niet willen. Omdat ik het mezelf niet waard vind. En dat is een gevoel dat ik niet meer wil voelen. Het zou dus zo maar kunnen dat je volgend jaar een uitnodiging ontvangt voor een feestje. Van mij. Gewoon omdat het leuk is om feest te vieren. En omdat ik het waard ben.

Voer je e-mailadres in om je in te schrijven op dit blog en e-mailmeldingen te ontvangen van nieuwe berichten.

Limonademaker Sietske de Waard

Vorige week was ik op het festival Droomland in Deventer. De Grote of Lebuïnuskerk stond een avond lang in het teken van verbinding. Verbinding met elkaar, maar ook met jezelf en de stilte in jezelf. Medeorganisator van dit festival Sietske de Waard organiseert activiteiten over geluk. Op haar blog kwestie van geluk schrijft ze over haar zoektocht naar geluk. Een paar vragen aan Sietske:18238588_440080169674148_7765541336707088902_o

Vanwaar deze zoektocht naar geluk?
“Ik zat nogal vast in mijn leven. Ik ben op mijn achttiende naar Nijmegen verhuisd. Ik wilde zo snel mogelijk het huis uit, en maakte halsoverkop een keuze voor een studie, die eigenlijk niet bij me paste. Ik wist ook niet wat ik anders moest doen; mijn probleem is dat ik heel veel leuk vind en ook best wel veel kan, dat maakte kiezen lastig. Na mijn studie rolde ik in werk dat totaal niet bij me paste, in een archief, documenten digitaliseren en indexeren, ik verveelde me dood. Daarnaast zat ik ook in een relatie die niet goed voor mij was. Mijn vriend was om de raarste dingen beledigd, waardoor het voelde alsof ik niets goed kon doen en dat maakte me erg onzeker. Ik was constant op mijn hoede. Toch bleef ik maar bij hem, misschien omdat ik dacht dat het niet beter kon. Uiteindelijk raakte ik overspannen en viel in drie maanden tijd tien kilo af. Er moest iets veranderen.

Toen ik het boek van Eckhart Tolle, De kracht van het nu, las ging er een wereld voor me open. Door in het nu, in het moment te zijn, viel er een heleboel spanning van me af. Ik realiseerde me dat die spanning iets is wat ik zelf creëer met mijn gedachten. Het zijn verhalen die je jezelf aanpraat. In het moment bestaat die spanning niet. Die realisering was voor mij enorm bevrijdend. Vanaf daar ben ik me verder gaan verdiepen in persoonlijke ontwikkeling. Ik volgde een tiendaagse Vipassana meditatiecursus in België en ik ben naar het superrelatieweekend van 365 Dagen succesvol geweest. Ik nam een creatieve loopbaancoach in de hand om erachter te komen wat ik nou echt wilde, en daar is het idee voor kwestie van geluk ontstaan. De dingen die ik leerde en alles wat ik las, al die nieuwe inzichten, wilde ik graag delen met anderen. Ik zag zo veel leeftijdgenoten (ik ben 28) overspannen thuis zitten. Ik hoop dat ik ze met mijn zoektocht naar geluk kan inspireren.”

Hoe ziet geluk er voor jou uit?
“Geluk is voor mij ontspannen leven, accepteren hoe het is en daar ontspannen bij zijn, als het gaat om iets waar ik geen invloed op heb. Waar ik wel invloed op heb, doe ik zoveel mogelijk de dingen die mij energie geven. ”

Welke inzichten heeft je zoektocht je tot nu opgeleverd?
“Allereerst meer in het moment zijn. Door in het moment te zijn valt er al vaak een heleboel onrust weg. Maar ook klein en dichtbij denken. Wat kan ik nu op dit moment doen wat bij me past? Je kernwaarden bepalen, zodat je ook weet wat bij je past. Ik dacht bijvoorbeeld dat ik een professionele blogger wilde worden die schrijft over geluk, maar gaandeweg kwam ik erachter dat ik eigenlijk niet uit mezelf pen en papier pak om verhalen te schrijven. Daaronder zitten mijn kernwaarden creativiteit en delen en die kunnen ook op andere manieren tot uitdrukking komen. Ik denk bijvoorbeeld meer in activiteiten dan dat ik een schrijver ben. Ik vind vooral de activiteiten over geluk organiseren heel erg leuk. Positief denken is nog zo’n inzicht; denken in overvloed. Dat is vaak een kwestie van anders kijken. Kijken naar wat kan in plaats van naar wat niet kan. Nog een belangrijk inzicht, dat ik leerde tijdens die Vipassana cursus, is dat alles altijd verandert. Alles gaat voorbij, of het nou positief of negatief is. Dat inzicht helpt mij om te accepteren dat er ook ongemak is en daardoor kan ik er beter mee omgaan.”

Heb je het geluk gevonden?
“Soms wel, soms niet, dat verschilt per dag. Maar ik heb wel een heel andere basishouding dan vier jaar geleden. Ik ben mentaal stabieler. En ik heb handvaten om me niet uit het veld te laten slaan bij tegenslag.”

Waarom doen we vaak niet te dingen waarvan we weten dat ze goed voor ons zijn, mediteren bijvoorbeeld, of gezond eten en meer bewegen?
“Ik denk dat dat te maken heeft met ons dierlijke brein en ons rationele brein. Het dierlijke brein wil direct bevredigd worden, met snoep, computerspelletjes of wat dan ook. Het rationele deel is op de lange termijn gericht. Ik denk dat je dit alleen kunt veranderen met je bewustzijn. Door niet te reageren op je eerste ingeving, maar een soort buffer in te bouwen tussen je impulsen en je daadwerkelijke handelen. Het lukt me steeds beter als het gaat om het kopen van spullen of snoepen, maar soms realiseer ik me ineens dat ik wel elke zoveel minuten mijn telefoon bekijk of Facebook check. Daar werkt die buffer dus nog niet al te best.”

Heb je lees-of kijktips over geluk?
“Ik heb wel een aantal helden. Byron Katie bijvoorbeeld, en Eckhart Tolle, maar ook David de Kock en Arjan Vergeer van 365 Dagen succesvol. Voor mooie inzichten over de liefde zijn de boeken van Jan Geurtz en Barry Long echte aanraders. Van Start vandaag met lichter leven van Robert Bridgeman was ik ook erg onder de indruk. En Wim Hof, de Iceman, is ook een van mijn helden.”

Wat zijn je citroenen en hoe maak je daar limonade van?
“Niet gefocust zijn is een van mijn citroenen. Ik zwalk soms alle kanten op omdat ik van alles leuk vind en daarin geen keuze maak. Ik maak daar limonade van door om hulp te vragen, mensen te zoeken die bepaalde dingen beter kunnen dan ik. En ik denk in kleine stapjes, zodat de dingen die ik van mezelf moet realistisch haalbaar zijn.
Een andere citroen is dat ik wel angstig ben ik mijn nieuwe relatie. Door mijn eerdere ervaring neem ik dingen soms te persoonlijk op. Maar door erover te praten gaat dat steeds beter. Als ik het soms lastig vind om ergens over te praten, helpt intuïtief schrijven me. Dan begin ik van me af te schrijven zonder mijn pen van het papier te halen. Laatst ontdekte ik dat ik onbewust begin te schrijven vanuit de ik-vorm en dat gaat op een gegeven moment vanzelf over in de jij-vorm, alsof ik mezelf advies geef. Heel bijzonder vind ik dat.
Mijn financiën zijn ook een citroen, maar daarbij helpt het me erg door er anders naar te kijken. Niet naar hoe ver ik in het rood sta, maar naar welk bedrag ik deze week te besteden heb. Het lijkt tegenstrijdig, maar juist doordat ik denk in termen van wat ik wél mag besteden, lukt het me zelfs om te sparen.”

Niet focussen op het tekort, maar kijken naar wat je wel hebt. Als dat geen mooie overvloedsgedachte is. Wil je Sietske’s zoektocht naar geluk volgen, kijk dan op www.kwestievangeluk.com. Daar vind je nog veel meer mooie inzichten en inspiratie, zowel online als offline.

[blog_subscription_form]

 

Water geven

In Het hart van Boeddha’s leer schrijft Thich Nhat Hanh dat we allemaal positieve en negatieve zaden in ons dragen. In een soort enorme opslagplaats ergens diep binnen in ons liggen die allemaal door elkaar. Het is zaak de positieve zaden te herkennen en die water te geven. Er contact mee te maken. En als een negatief zaadje per ongeluk toch water krijgt en zich manifesteert, omarm je het met je oplettendheid en helpt het terugkeren naar waar het vandaan kwam. tuin5 (1)‘Nodig uitsluitend positieve zaden uit naar boven te komen en plaats te nemen in de huiskamer van je bewustzijn,’ schrijft Thich Nhat Hanh.

Het boeddhisme kent hiervoor een mooie oefening: ‘de spijker vervangen’. Wanneer een houten spijker is weggerot of vergaan, zal een timmerman hem vervangen door op precies dezelfde plek een nieuwe spijker in de oude te slaan. Dit moeten we ook doen met onze gedachten, observaties en gevoelens. Als er een gedachte of gevoel bij je opkomt die je als onheilzaam beschouwt, kun je een andere gedachte of gevoel uitnodigen om die te vervangen. ‘Vele zaden in je opslagbewustzijn zijn heilzaam en mooi. Adem gewoon in en uit en nodig een ervan uit naar boven te komen, dan zal het andere zaadje naar beneden gaan.’

Prachtig toch, al die zaden in je interne opslagruimte en jijzelf als degene die de gewenste zaden uitnodigt in de huiskamer van je bewustzijn. In plaats van limonade maken van je citroenen, je citroenen gewoon helemaal niet uitnodigen.
Ik vind het een mooi beeld om even op te kauwen.

Voer je e-mailadres in om je in te schrijven op dit blog en e-mailmeldingen te ontvangen van nieuwe berichten.