David de Kock en Arjan Vergeer zijn zelf al razend inspirerend, maar tijdens de vorige seminar werden we ook nog eens door een andere inspirerende spreker toegesproken. Jaap Bressers, in rolstoel, had vanaf het eerste moment mijn volledige aandacht. Omdat hij zo open, met zelfspot en toch heel kwetsbaar zijn eigen verhaal vertelde. Op zijn 21e kreeg hij een duikongeluk en brak zijn nek. Hij werd in een buitenlands ziekenhuis wakker, verlamd vanaf borsthoogte, geen idee waar hij was, wat er gebeurd was en in paniek. De verplegers reageerden op zijn geroep door keurig de monitoren te controleren en dan weer weg te gaan. Maar één verpleger, broeder Carlos, merkte Jaaps paniek op en legde zijn hand op zijn schouder, waar hij nog wel gevoel had, en zei: It’s okay. Door zich oprecht in Jaap te verplaatsen, maakte hij een enorm verschil; dat kleine gebaar gaf Jaap de kracht om door te gaan. Sindsdien spreekt Jaap van Carlos-momentjes: momenten waarop je van betekenis bent voor een ander, misschien zelfs zonder je daar zelfs bewust van te zijn. Want toen Jaap Carlos later vertelde hoeveel dat gebaar voor hem betekend had, antwoordde hij: ach, ik deed gewoon mijn werk.
Jaap moedigt ons aan om ons te focussen op de Carlos-momentjes in ons leven. Want hij gelooft dat er in iedereen een Carlos zit en dat we allemaal op onze eigen manier het verschil kunnen maken. Als één hand op je schouder zoveel verschil kan betekenen, zijn we allemaal in staat om het verschil te maken. Kijk eens naar wat er allemaal goed gaat, zegt hij. Wat mij erg deed denken aan mijn limonade-momenten: focus op wat er goed gaat. Maar Jaap Bressers geeft die limonade wel even meer diepgang. Focus op de momenten waarop je iets voor een ander betekent, het verschil maakt, hoe klein misschien ook. Superlimonade, die Jaap, en broeder Carlos trouwens ook!
Wanneer was en/of ben jij een Carlos? En durf je dat ook echt binnen te laten komen, dat jij voor iemand anders het verschil maakt(e)? Ik vond dat persoonlijk lastiger dan de Carlos-momentjes herkennen in mijn leven. Zullen we ons de komende tijd eens wat meer op deze Carlos-momenten richten?
Ga vooral ook even op Jaap Bressers’ website kijken voor meer inspiratie, en zijn gratis E-book kun je hier downloaden.
“Een bloem houdt niet op mooi te zijn als er iemand voorbijloopt die haar niet opmerkt, en stopt ook niet met lekker ruiken ook al wordt haar geur niet gewaardeerd,” schrijft Timber Hawkeye in Buddhist Boot Camp. “De bloem blijft haar verheven zelf: elegant, sierlijk en beeldschoon.” De natuur laat ons zien hoe het zou moeten. Bloemen die prachtig bloeien, ondanks hun korte levensduur en vaak zelfs zonder gezien te worden; sterren die stralen zonder dat we ze bewonderen; bomen die niet mopperen of depressief worden als ze niet bedankt worden voor de zuurstof die ze geven. Zonder iets te verwachten je mooiste zelf zijn; ik denk dat er maar weinig mensen zijn die dat kunnen. En ik behoor niet tot die weinigen.
Afgelopen donderdag had ik weer een seminar van 365 dagen succesvol. Deze dag ging over het bedenken van je missie. Het afgelopen half jaar ben ik bezig geweest om belemmerende overtuigingen en niet helpende patronen minder invloed te geven en een, als het ware blanco pagina te worden, waarop ik nu mijn dromen kan projecteren, om daaruit een missie te formuleren. Wat is mijn passie, wat zijn mijn talenten en hoe komen die samen in mijn missie? Zoals na elke seminar heb ik weer het gevoel schromelijk achter te lopen en het allemaal niet te weten.
Als je focus vooral op negatieve dingen ligt, zie je dus letterlijk de positieve dingen niet. Maar gelukkig geldt dat ook andersom. Als je voortdurend op zoek bent naar positieve dingen, zie je ook minder negatieve dingen. Je kunt je hersens daarvoor trainen. Hoe je dat doet? De beste en snelste manier is door een lijst te maken van alle goede dingen in je leven. Dat klinkt heel simpel en dat is het ook. Als je elke dag drie goede dingen opschrijft, train je je hersens in minder dan vijf minuten per dag om beter te worden in het opmerken van positieve dingen en mogelijkheden voor groei. En omdat we maar op een paar dingen tegelijk gericht kunnen zijn, worden op hetzelfde moment negatieve dingen naar de achtergrond verplaatst.
Gisteren vierden mijn man en ik onze verjaardagen. Ik voel daar altijd een lichte weerstand tegen, daarom vier ik mijn verjaardag het liefst niet. Ik leg die onwil voor een feestje altijd uit als ruimtegebrek. Met niet meer dan zeven zitplekken is ons kleine huisje snel vol, en onze nog kleinere tuin wellicht nog sneller. “Ik denk dat je er gewoon moeite mee hebt om in het middelpunt van de belangstelling te staan”, zei mijn man vorige week. Dat gaf me wel het een en ander om over na te denken.
Vorige week heb ik acht uur alleen, in stilte, in een cirkel van 3 meter, zonder te eten, zonder horloge en telefoon, zonder schrijfwaar, in een bos doorgebracht. Met alleen 1,5 liter water, extra kleren, een regenpak en een vuilniszak om op te zitten. Het idee was dat als je kunt ‘zijn met wat is’ er ruimte ontstaat om te dromen. De natuur als middel om jezelf te verbinden met een groter bewustzijn. Wie ben je als je niets meer hebt?
Ik heb de afgelopen maand heel hard nagedacht over mijn kernwaarden en ben uiteindelijk op deze vijf uitgekomen: (Zelf)liefde, Groei, Positiviteit, Vertrouwen en Creativiteit. Deze vijf waarden zijn waar ik voor sta.
Waarom is het dan zo moeilijk om me positief over mezelf en mijn leven uit te laten? Ik denk dat het vooral te maken heeft met controle. Als ik me negatief uit over bepaalde dingen, dek ik mezelf als het ware in. Het kan alleen maar meevallen als je bent voorbereid op het ergste. Het voelt denk ik kwetsbaarder om positief in je uitingen te zijn. Minder vrijblijvend ook. Want als alles mooi en aardig is, waarom ben je dan niet übergelukkig?
Maak Limonade 