Vorige week heb ik acht uur alleen, in stilte, in een cirkel van 3 meter, zonder te eten, zonder horloge en telefoon, zonder schrijfwaar, in een bos doorgebracht. Met alleen 1,5 liter water, extra kleren, een regenpak en een vuilniszak om op te zitten. Het idee was dat als je kunt ‘zijn met wat is’ er ruimte ontstaat om te dromen. De natuur als middel om jezelf te verbinden met een groter bewustzijn. Wie ben je als je niets meer hebt?

‘Zijn met wat is’ viel mij behoorlijk zwaar. Kriebelende beestjes, zoemende muggen, kwakende kikkers. Grote spinnen, teken, rode mieren, wespen. Maar vooral de kou. Ik had een T-shirt, blouse, twee truien, regenjas en spijkerbroek en regenbroek aan, en klappertandde van de kou. En van de stress. Want ik had geen boom om tegenaan te zitten, daar sprongen namelijk grote kikkers rond, dus ik kon niet lekker zitten, niet leunen, en liggen met al dat gekruip en gezoem en getrippel en gespring om me heen… dat ging ik dus echt niet doen. Toch wel. Dat was mijn grootste overwinning van de dag. Dat ik ben gaan liggen, steeds opnieuw, tussen alles wat daar tussen de bladeren rondkroop. En af en toe lukte het me ook om daar in te ontspannen, en hoorde ik de vele vogels, en zag ik ze ook tussen de bladeren van de enorme boom waar ik onder lag. Maar meestal waren al die kriebelbeestjes heel groot in mijn gedachten. Te groot om er wat voor droom dan ook in toe te laten.

Toen ik dacht op de helft te zijn waren er acht uur verstreken. Mijn nature quest was voorbij en de warme paddenstoelensoep smaakte hemels.

Hoewel ik probeerde niets te verwachten, was ik toch teleurgesteld. De natuur had me geen duidelijkheid verschaft over welke richting mijn leven op zou moeten. Ik had geen onverwachte bewegwijzerde paden in mijn hoofd gevonden.

Inmiddels is het drie dagen later. Geef je nature quest de komende dagen de ruimte om voor je te werken, zoiets zei Arjan Vergeer na afloop. Zie het als een zaadje dat je geplant hebt. Geef het af en toe water, maar ga het niet steeds opgraven om te kijken of het al gegroeid is. Er is wel iets aan het groeien vanbinnen. Niet sinds vorige week, het zaadje was al eerder geplant, maar het heeft vorige week vers water en verse aarde geproefd. Het wil omhoog. Mijn zaadje roept om avontuur. Meer tussen de teken en enge spinnen zitten. Meer kou tot op het bot. Meer overwinningen op mezelf. Meer uitdagingen. Meer buiten mijn comfortzone.

Welke avonturen ga jij aan?