Ik had er eigenlijk al spijt van. Van mijn column in de regionale krant over hoe ik als nieuwe inwoner Deventer ervaar. Want er moesten foto’s bij. En op die foto’s moest ik staan. En ik ben niet erg goed in foto’s. En dat is zacht uitgedrukt. Ik heb mijn ogen dicht, kijk scheel, lach alsof ik kiespijn heb, of toon een driedubbele onderkin. Mijn idee was om me dan erg op de achtergrond te houden, liefst zelfs van achteren op de foto te laten zetten. Maar daar was de redactiechef het niet mee eens.

Gisteren moest het gaan gebeuren. De foto’s voor bij mijn opgewekte, allemaal-naar-buiten zomercolumn. In de stromende regen. Hoe dat eruitzag? Park in de regen. Verregende terrasjes. Uitgestorven normaal gesproken leuke drukke winkelstraten. Al bij de eerste foto, voor de Grote of Lebuïnuskerk (Grote óf Lebuïnuskerk? hoor ik iemand nu vragen) stap ik in een grote regenplas en heb de rest van de dag doorweekte voeten. Mijn haar druppelt lusteloos meer regen op de grond. Voor het eerst sinds jaren heb ik weer eens mascara opgedaan en die loopt in zwarte strepen over mijn gezicht. Natuurlijk had ik het weerbericht wel gecheckt vanmorgen, maar me daar vervolgens niets van aangetrokken. Het is mei immers, eind mei nota bene. Dan hoort het geen hele dag te regenen. Dus had ik een zomers hemdje aan. Met een zomers vest. Zomerse, niet-waterdichte gympen. En geen paraplu.

Tsja. Ik had er al spijt van. Toen die chef over foto’s begon, leek de column daarmee een vroege dood te sterven. En toch. En toch. Het was wel leuk. Ik vind door de regen fietsen best wel leuk. En eigenlijk past zo’n verregend koppie wel bij mij. Misschien zou je zelfs kunnen stellen dat de lezer van mijn column meer waar voor zijn geld krijgt, misschien is het juist door die regen wel heel erg ‘ik’ geworden. Ik heb drie weken in India op natte voeten rondgelopen, omdat deze zelfde gympen op de eerste dag al waren nat geregend. En natuurlijk ga ik niet met een paraplu lopen in India. En niet op goede schoenen en in warme kleren, want in India hoort het gewoon warm te zijn. Kan ik toch niets aan doen als het dat niet is. Ja, eigenlijk ben ik het wel ten voeten uit, zoals de fotograaf mij gisteren heeft vastgelegd.

En dat dan vandaag het zonnetje weer lijkt te gaan schijnen, ach. Regen maakt lekkere limonade.