Janne Willems verzamelt mooie momenten. In de trein en op straat vraagt ze vreemden overal ter wereld of ze een mooi moment willen tekenen. Daar wordt Janne, maar ook de mensen die tekenen, gelukkig van. Haar mooie momenten-verzamelarij moet zich als een olievlek over de wereld verspreiden. Super limonade! Een paar vragen aan deze limonademaakster.
Hoe ben je op het idee gekomen om mooie momenten te verzamelen?
“Ik schrijf vanaf 2003 al mijn eigen mooie momenten op, later ben ik ze gaan tekenen. Ik merkte bij mezelf dat als ik een tijdje niet tekende, het slechter met me ging. Als ik er geen tijd voor kan vinden/maken, dan ga ik meer mee met de drukte in plaats van even stil te staan. Omdat ik bij mezelf dat positieve effect merkte vroeg ik me af of ik ook anderen blij zou kunnen maken door ze te vragen naar hun mooie momenten.
In 2010 besloot ik het uit te proberen. Ik ben gewoon op mensen afgestapt in een trein en vroeg ze een mooi moment te tekenen. De eerste jongen die dat deed, tekende zo’n intens moment dat ik echt ontroerd was dat hij dat met me wilde delen. En het was een bevestiging dat dit niet alleen voor mij werkt, maar ook voor anderen. Toen ben ik ermee doorgegaan en werd het steeds groter. Zo groot dat ik mijn baan bij Loesje heb opgezegd en besloot te gaan reizen om op alle continenten mooie momenten te verzamelen.”
Hoe maakt het optekenen van je mooie momenten je gelukkiger?
“Het dwingt je op de meest lieve manier om na te denken hoe een mooi moment eruitzag, want je gaat het visueel vormgeven. En omdat je daar over nadenkt herbeleef je dat mooie moment opnieuw. Daarom werkt het zo goed, je zit opnieuw in dat moment. Mooie momenten kunnen tegenwicht bieden aan moeilijke momenten. Daarmee zijn de moeilijke dingen in je leven niet weg, maar wel beter draagbaar. Door te letten op mooie momenten kan je je leven makkelijker maken.”
Heb je nooit vervelende reacties gehad?
“Nee, nooit. Mensen zeggen soms nee, en dat is prima, ik stel ze een vraag die ze met ja of nee kunnen beantwoorden, maar er is nooit naar me geschreeuwd of zo. Van de 20.000 mensen die ik heb gevraagd, heeft er nooit iemand onaardig gereageerd, hoe vet is dat!”
Ben je altijd zo positief ingesteld geweest?
“Ja, dat heb ik wel van huis meegekregen. Mijn moeder zei altijd: as de as brikt, velt de kar –als de as breekt, valt de kar. Ze leerde me niet te kijken naar wat zou kunnen zijn, maar naar wat is. Niet bouwen op ‘als’, maar gewoon dealen met dingen zoals ze zijn. Het leven is niet altijd fijn, maar ook niet altijd pikkedonker. Er zijn altijd, ook op droeve momenten, mooie momenten te vinden. Dat is geen wereldschokkende verandering, maar het helpt wel.”
Hoe gaat het verder met je mooie momenten-verzameling?
“Ik ga verder. Ik ben nu in Europa, Australië, Azië en Noord-Amerika geweest en ik wil naar de States.Van de zomer reis ik die kant op. Ik denk dat mijn werk daar nu van grote betekenis kan zijn. Elk continent heeft zijn eigen uitdaging, maar ik denk dat juist nu in de States, in een context van intolerantie en wantrouwen, wat ik doe baanbrekend is. Door op vreemden af te stappen, contact te zoeken, kan ik laten zien dat we allemaal niet zo van elkaar verschillen, dat we elkaar niet hoeven te wantrouwen. Dan kan ik nog meer mensen met elkaar verbinden. En daar worden we allemaal gelukkiger van. Ik droom ervan om uiteindelijk een beweging op te zetten van mensen die hetzelfde doen als ik. Met vreemden praten en zo mensen met elkaar verbinden.”
Wat zijn je citroenen?
“Ik vind het soms best lastig om met mensen in verbinding te blijven. Hoe ik daar dan limonade van maak? Door toch in contact te blijven. Door te bedenken wat echt belangrijk voor me is en door te kijken naar wat er goed gaat. Me afvragen als er iets tegenzit: wat is mijn perspectief, wat is het perspectief van die ander, klopt mijn perspectief, en kunnen we het misschien zo draaien dat het makkelijker wordt? Bij elke situatie heb je de mogelijkheid om er op een bepaalde manier naar te kijken, en welk perspectief je kiest, bepaalt hoe je de situatie ervaart. De wereld wordt zoals je hem bekijkt. Dan kun je maar beter goed kiezen hoe je hem beziet!”
Wil je meer weten over deze inspirerende dame en misschien zelfs een mooi moment tekenen voor haar verzameling, kijk dan hier. En hier kun je Janne’s boek Pluk je momenten kopen.
Voor het samenzijn met mijn man en mijn dochtertje. Voor de zon die scheen, de bomen die elke dag groener worden, voor de futen met hun piepende jonkies in de vijver in het park. Voor de cappuccino die we in een café dronken. Voor de lekkere maaltijd die mijn man voor mij kookte. Voor het niets hoeven. Voor de schaterende lach van mijn kleine meisje. Voor haar vol overgave gegeven knuffels en kusjes. Voor de koolmeesjes in de tuin. Voor de schone en droge was. Voor het heerlijk warme water uit de douche en vooral ook voor de tijd om daarvan te genieten. Voor het nog even mogen blijven liggen terwijl mijn man ons dochtertje mee naar beneden nam. Voor alle aardige buren om me heen met wie ik een praatje maakte. Voor de afwezigheid van hoofdpijn. Voor de lente. Voor een prachtige bloesemtak die in het park voor mijn neus op de grond lag en nu heel mooi staat te zijn in een vaasje bij ons thuis op de schouw. Voor vers fruit van de markt. Voor het leven en zijn citroenen. Voor de kans en de keus om limonade te maken. Voor limonade.
De positieve psychologie heeft wetenschappelijke bewijzen dat positief in het leven staan –limonade maken dus- gelukkiger maakt. Niet dat je er ook maar iets mee verandert aan je levensomstandigheden, maar wel aan de manier waarop je die omstandigheden ervaart. Limonade heeft niets te maken met het creëren van je eigen geluk, met de maakbaarheid van je bestaan. Limonade gaat om je reactie op wat er gebeurt in je leven, om je heen. Ik geloof niet dat je zelf in de hand hebt wat je overkomt, ik geloof niet dat je zelf schuld hebt aan vervelende dingen die je overkomen. Ik geloof wel dat je zelf in de hand hebt hoe je op die dingen reageert. Daar zit je kans om limonade te maken.
Maak Limonade 