Tagarchief: mindfulness

Limonade is een koude douche

vrouw onder douche Filosofie is efficiënt tobben, las ik een paar dagen geleden op mijn Flow-kalender. Het is een uitspraak van René Gude, die stelt dat tobben tijd kost, onaangename tijd, en dat filosofie net zo veel tijd kost, maar die tijd is aangenamer. Zijn uitspraak zet me aan het denken. Mijn limonade maken is ook een soort filosofie, een praktische filosofie om het tobben een positieve wending te geven, of het zelfs helemaal naar de achtergrond te verbannen. Terwijl ongetwijfeld iedereen genoot van het heerlijke zomerweer de afgelopen dagen, lag ik ziek op de bank. Daar was weinig limonade aan. Maar nu ik weer op de been ben –altijd op het moment dat er weer gewerkt moet worden- heb ik de keuze om me zielig te blijven voelen om alle leuke dingen die ik gemist heb of te gaan genieten van het feit dat ik nu niet meer ziek ben. Dat laatste is limonade maken. En voor dat laatste kies is.

Ik geef mezelf een limonademomentje. Als pauze. In de vorm van een koude douche. Niks snel snel, praktisch, maar een limonadedouche, dat wil zeggen: met tijd en aandacht. De waterdruppels strijken langs mijn lichaam. Ik stel me daarbij voor dat de afgelopen dagen door het doucheputje wegspoelen. Het koude water verkoelt mijn lichaam, brengt mijn hoofd tot rust. Ik ben me bewust van elke druppel die mijn huid aanraakt. Het voelt weldadig. Limonade is een koude douche, denk ik, en vraag me af of René Gude dat filosofisch zou vinden.

Advertentie

Ochtendritueel

ochtendritueel

Hoewel ik niet van opstaan houd, functioneer ik ‘s ochtends op mijn best. Dingen die ik belangrijk vind, probeer ik daarom in de ochtend te plannen. Ik heb van alles geprobeerd als ochtendritueel. Schrijven, mediteren, yoga, hardlopen. Het gaat een tijdje goed, maar dan komt de klad erin. Het enige wat door de jaren heen standhoudt, is mijn ochtendritueel met Willy de kat.

Mijn dag kan niet beginnen zonder koffie. Yogadagen uitgezonderd verlopen mijn vroege ochtenden elke dag identiek. De wekker gaat, ik sta –zeer onder protest- op, zet het koffiezetapparaat aan –zo een voor filterkoffie, kennen mensen dat nog, of zijn wij de laatste mensen op aarde die nog zo koffie drinken?-, zet melk in een pannetje op het vuur en in de wachttijd die er dan is, nestel ik me met Willy op de bank. Hij heeft dan al een tijdje om me heen staan dralen. Het moment dat ik naar de bank loop, miauwt Willy nog een ongeduldig toontje hoger en is bijna eerder op de bank dan dat ik een beetje goed kan gaan zitten.

Zo beginnen wij de dag samen. Hij krult zich op op mijn schoot of kruipt weg tussen mijn oksel. Vouwt zich op in mijn nek, pootje liefkozend op mijn arm. Zijn enthousiaste gespin dringt elke gedachte die eventueel door mij gedacht zou kunnen worden, weg. In het moment van de kat en mij is er niets anders dan de kat en ik en dit moment. Willy is de beste mindfulnessoefening die ik ken. We laden ons aan elkaar op. Zo gaan we met een flinke dosis liefde en aandacht vol goede moed de dag in.

En met koffie.

Een lesje mindfulness van een broedende zwaan

zwanen 3

Wat een heerlijke dag was het gisteren. Iedereen leek aan de wandel. Mensen met blote armen, een enkeling zelfs al met blote benen, overal blije gezichten, vriendelijke glimlachen, alle terrasjes vol. Ik wandelde met een omweg door het park naar het terras en kwam toen dit zwanenechtpaar tegen. Het moment dat het vrouwtje het grote ei waarop ze zit te broeden even liet zien ging te snel voorbij om er een duidelijke foto van te maken, maar geloof me, het was gigantisch. Een mega-ei. Moet natuurlijk ook wel als er zo’n grote vogel uit moet komen, maar dan nog. Terwijl het mannetje rare fratsen uithaalde in het water –hij was onder andere een watermeter aan het slopen-, bleef het vrouwtje rustig zitten, heel mindful rangschikte ze de takjes om haar heen verder tot een goed nest. Ze trok zich weinig aan van alle aandacht die ze kreeg van schreeuwende kinderen, wijzende mensen en fotograferende bloggers. Het lijkt me geweldig als je je zo van alles kan afsluiten. Als je midden in de drukte je rust kan vinden. Ik neem dit beeld mee ter inspiratie. Een volgende keer als ik me onrustig voel visualiseer ik deze vrouwtjeszwaan en trek me terug in mijn imaginaire verenkleed, tussen mijn grote vleugels.