Afgelopen donderdag had ik weer een seminar van 365 dagen succesvol. Deze dag ging over het bedenken van je missie. Het afgelopen half jaar ben ik bezig geweest om belemmerende overtuigingen en niet helpende patronen minder invloed te geven en een, als het ware blanco pagina te worden, waarop ik nu mijn dromen kan projecteren, om daaruit een missie te formuleren. Wat is mijn passie, wat zijn mijn talenten en hoe komen die samen in mijn missie? Zoals na elke seminar heb ik weer het gevoel schromelijk achter te lopen en het allemaal niet te weten.

Schrijven is belangrijk voor me, maar is het echt een passie? Is het niet meer een talent dat ik zou kunnen inzetten om mijn passie te leven? Maar wat is dan mijn passie? Avontuur popt steeds op als ik mezelf die vraag stel, avontuur met mijn gezin. De wereld over, buiten de gebaande paden. Maar is dat een passie? Is dat niet meer een onrealistische droom van een dagdromer? Passie is iets wat je zo belangrijk vindt dat je er echt voor wilt leven (of zelfs sterven), zeiden David en Arjan. Veel meer dus dan iets wat je heel leuk vindt. Het kan zelfs iets zijn dat je helemaal niet zo leuk vindt. Maar je móet het doen, zo belangrijk vind je het. Ik vraag me af of er wel iets is dat ik zo belangrijk vind dat ik er desnoods voor  zou willen sterven. Ja, mijn dochter, en mijn geliefde. Maar hoe ik daaruit een missie kan destilleren?

Ik kom er dus weer eens niet uit. Wat is jullie missie? Misschien helpt dat me weer iets verder op weg.

foto gemaakt door Gerda Kalmann