In het kader van es even minder met spullen bezig zijn, trok ik gisteren lekker de natuur in. Ter lering ende vermaak. Want ik ga niet alleen ontspannen wandelen en de omgeving leren kennen, maar ook mijn eigen avondmaaltje bij elkaar plukken. Een aardige dame van IVN Deventer en de zeer bevlogen en enthousiasmerende Thijmen van Bushcraft International nemen ons mee rond Natuurderij Keizersrande en laten zien wat er zoal eetbaar is in de natuur. Ik dacht daar al best wat vanaf te weten, maar dat viel toch even tegen. Brandnetels had ik al weleens verwerkt tot soep en uiteraard had ik tijdens lange wandelingen wel op zuring gekauwd. En dat je van de bladeren van Weegbree en Paardenbloem een prima salade kan maken, was me ook bekend. Maar op Zevenblad had ik nooit durven kauwen. De bladeren van de Meidoorn en Vlierbessen ongekookt in mijn mond stoppen, mij niet gezien. Maar dat kan dus wel. Net als een Madeliefje eten, Hondsdraf, Pinksterbloem en een takje van de Wilg. Daslook, Look zonder Look, Hop, Rode Klaver, Duizendblad. Bijna alles is eetbaar!

Vlier zou bovendien kwade geesten op afstand houden. Maar het hout kan je beter niet branden, want daarbij komen dezelfde stoffen vrij als asbest. Boterbloemen moet je niet eten, hoe verleidelijk ze er ook uitzien. Pinksterbloem smaakt naar mosterd en Daslook naar knoflook. Geelwortel kan je op wratjes smeren en Hondsdraf op wondjes. Brandnetel smeer je op puistjes en eczeem, en als je je daarbij geprikt hebt, houd er dan het blad van de Smalle Weegbree tegenaan. Drink thee van van Smalle Weegbree, Rode klaver, Meidoorn, Berkenblad, Vlierbloesem en Paardenbloem. En als je vermoeide voeten hebt, leg dan een takje Bijvoet in je schoen.

Alle geplukte bladeren zijn tot soep gekookt. De Daslook is in een kruidenkaasje verwerkt. En wat er toen nog over was, ging door het beslag voor de pannenkoeken. Zelf vuur maken met een vuurboog is niemand gelukt, dus in die zin zouden we als we ooit moeten overleven in de natuur, op rauwe bittere en zure bladeren en besjes moeten kauwen, maar ach, honger maakt rauwe bonen zoet. Ik weet trouwens niet of ik tijdens mijn volgende wandeling nog iets zou herkennen van wat we geplukt hebben. Het lijkt ook allemaal zo op elkaar, hè, met die bladeren en groene kleuren… Maar toch, Zevenblad zou ik nog wel herkennen; daar kan je prima stamppot van maken en dat is een stuk goedkoper dan dure groenten uit de supermarkt. En Brandnetelsoep bevat net zoveel ijzer als spinazie en veel vitamine C. ’t Is maar dat je het weet.

Voordat jullie nu massaal het bos in rennen en terugkeren met tassen vol bladeren en bessen, wel even deze raad: pluk alleen iets als je absoluut zeker weet wat het is en dat het geen kwaad kan. En zelfs dan, eerst een beetje proeven om te kijken hoe je lichaam erop reageert. Eet smakelijk.