Tien jaar geleden was hij er voor het laatst. Voor die tijd woonde hij er vijf keer voor langere tijd, gaf Engelse les aan Nepalese kinderen en diverse andere vakken, sloot hen in zijn hart en hielp bij de Reddingshonden Brigade. Daarna was hij ook nog actief als reisbegeleider en ging er op vakantie met familie.

We hebben allemaal de verschrikkelijke beelden van het zwaar door een aardbeving getroffen Nepal op het netvlies staan. Deze vreselijke beelden waren voor dichter Martin Aart de Jong meer dan dat; vreselijke beelden van een ramp die zich voltrok op plekken die hij kent, waar hij liep met zijn studenten, at met vrienden, leefde met mensen van wie hij houdt.

Twee van zijn vroegere studenten begonnen meteen na de aardbeving hulp te verlenen. Karna Dura kwam wel in de moeilijkst bereikbare gebieden, terwijl de andere hulpverlening maar moeizaam op gang kwam. Jochies die hij vroeger de lucht in tilde, nu volwassen mannen met reddingshonden van SAR (Search and Rescue) Dogs Asia op zoek naar overlevenden onder het puin. Ook Deepak Gurung die onder meer een tehuis voor kansarme en verweesde kinderen runt, trok er meteen op uit met een medisch team en een grote voorraad voedsel, tenten en beddengoed.

De bitter-zure citroenen van de Nepali’s zijn de citroenen van Martin. Hartstikke goed hoor, vindt hij, al dat geld dat nu via Giro 555 is ingezameld, maar er is vooral straks ook geld nodig, op de lange termijn, om het land weer op te bouwen. ”Ik peins me rot hoe ik het voor elkaar ga krijgen”, schrijft hij op zijn blog martindicht.blogspot.nl. “Bovendien ben je nooit klaar. Kleine stukken kun je doen, zichtbaar resultaat leveren alsof je net de afwas hebt gedaan. Er gaat veel geld naartoe. Maar het is nooit genoeg om de huizen op te bouwen van alle mensen die het kwijt zijn. Hele dorpen zijn weg gevaagd. De ergste noodgevallen moeten eerst. Het verhaal van Khrishna vind ik schrijnend. Die staat met zijn jonge gezin op straat. Zijn vrouw en kinderen tijdelijk bij familie die het al niet breed heeft en zelf slaapt hij in een tent bij de puinhopen van zijn huis.”

Volgend jaar gaat hij er zelf weer heen. Tot die tijd probeert hij limonade te maken van de Nepalese citroenen door het hele jaar alles wat hij verdient met zijn optredens te doneren aan Nepal. Daarnaast kun je op zijn blog voor 5 euro of meer een blog bestellen. Martin zegt: “Bloggen, betalen en bouwen is het credo waaronder ik ga schrijven. Om bij te dragen aan de wederopbouw, of nieuwbouw van door de aardbeving verwoeste huizen in Nepal. De eerste stenen gaan naar Khrishna Tamang in Sundarijal.”

Ik vind het super limonade wat Martin doet. En hoe meer limonade hoe beter. Dus bestel allemaal een blog bij hem. Dat doe je door 5 euro of meer over te maken naar Stichting Sanghimala in Alkmaar, IBAN: NL30ABNA0580139948, onder vermelding van ‘Stenen voor een huis’. Vijf euro is al snel een stapeltje stenen of hout. En een heleboel keer een stapeltje stenen of hout is op den duur een huis. Laten we er met z’n allen voor zorgen dat Khrishna en zijn familie weer een dak boven hun hoofd krijgen. En dan hun buren. En hún buren. En iedereen in wat vroeger de straat was, de buurt, het dorp.