Ooit maakte ik een knuffel voor mijn toekomstige kindje. Er volgden er meer, alleen het kindje liet op zich wachten. De knuffels verdwenen in een kist. Maar toen kwam het kindje toch. En dat mooie, lieve, schattige meisje begint nu te knuffelen. Dat gaat als volgt. Zij plukt een knuffel uit de vensterbank, geeft die aan mama (mij dus), en als ik de knuffel dan even geknuffeld heb, wil zij ook. Dat doet ze op dezelfde overdreven manier als ik en met een trotse gelukzalige uitdrukking op haar gezicht. Te schattig. Zo schattig dat mijn knuffelgenen er geen genoeg van krijgen om meer knuffels te maken. Weer knuffels dus op deze Maak Iets Maandag.

Ik had deze geweldige kussenhoes al jaren, maar heb ‘m nooit als zodanig gebruikt. Een goede reden om er de schaar in te zetten. Voor de achterkant van de knuffels heb ik de stof van een hemdje gebruikt, dat ik vijf jaar geleden in Vietnam kocht en dat me eigenlijk nooit goed gepast heeft. En dan is het eigenlijk alleen een kwestie van afspelden, knippen, weer afspelden, naaien, vullen en helemaal dichtnaaien. Een kind kan de was doen. En mijn kind kan weer lekker verder knuffelen!