Door mijn nieuwe leven in Deventer ligt mijn focus erg op nieuwe dingen ontdekken en nieuwe mensen leren kennen. Ik had het daar laatst ook op yoga over –waar ook veel mensen zitten die voor de liefde naar Deventer zijn verhuisd, we lijken wel een clubje-. Iemand vertelde dat het haar meer dan twee jaar had gekost voor ze nieuwe vrienden had in deze nieuwe stad. Ik schrok daarvan en tegelijkertijd realiseerde ik me dat het onzin was om daarvan te schrikken. Alsof ik verlegen zit om vrienden. Ze wonen alleen niet meer heel erg in de buurt, nou ja, als dat het ergste is. Ze zijn het allemaal waard om de hele wereld voor over te reizen.
Voor mijn verjaardag kreeg ik een kaartje van een vroegere vriendin met wie ik sinds kort weer contact heb. Ik had haar altijd wel gemist en het voelt heel fijn om weer contact te hebben. Met een andere vriendin van vroeger heb ik sinds een jaar ook weer contact. Het is grappig hoe vriendschap moeiteloos een paar decennia overbrugt. Hoe je de draad gewoon weer op kan pakken waar je die jaren eerder hebt laten liggen. Zelfs een Atlantische Oceaan laat zich overbruggen door vriendschap. Dan maken die paar kilometers tussen Deventer en Utrecht (en waar dan ook) ook echt niet uit.
Ik ben heel blij in mijn nieuwe stad. Ik ben nog veel blijer met de lieve vrienden en vriendinnen die ik om me heen heb. Zo aan het begin van een nieuw levensjaar, terwijl de zon nog dapper doorschijnt en een merel me al enige tijd op prachtig gezang trakteert, vind ik het een mooi moment om daar even bij stil te staan. Ik ben een gezegend mens. Dank.