Klein geluk

sneeuwklokjes-1Een eerste sneeuwklokje in het park naast de deur, terwijl ik daar met mijn dochter doorheen struin. Ja, daar word ik dus instant gelukkig van. Oké, natuurlijk, het is pas februari, maar dat eerste sneeuwklokje –inmiddels staan er een heleboel sneeuwklokjes omheen-  dat riekt toch wel naar voorjaar hoor. En daar word ik dus instant gelukkig van. Dat de dagen weer langer worden, je steeds minder lagen kleren aan hoeft naar buiten, fietstochtjes in het verschiet. Ja hoor, kom maar door met dat voorjaar. Ik ben er klaar voor.

 

Advertentie

Gelukkig limonade jaar!

Ik wens jullie allemaal een heel mooi 2017, vol liefde, gezondheid, inspiratie, creativiteit en veel limonade uiteraard.

hallo-2017

Terwijl ik bezig was met mijn goede voornemens en plannenlijst voor het nieuwe jaar  kwam er een nieuwsbrief (van Altamira) binnen die me zei daarmee te stoppen. Want al die plannen die ik aan het maken was komen voort uit een verlangen om een bepaald gevoel te krijgen. Ik zou dus die gevoelens moeten nastreven in plaats van doelen.

In plaats van 10 kilo afvallen kan ik er beter naar streven me mooi te voelen. En in plaats van een boek uitgegeven te krijgen, kan ik me beter goed voelen over mezelf zodat ik die erkenning niet nodig heb. Hoe wil ik me dan voelen? Sterk, onafhankelijk, open, vol vertrouwen, enthousiast. Dat betekent dat ik tijd voor mezelf wil hebben, waarin ik uitdagend en verdiepend werk kan doen. Dat betekent ook dat ik nieuwe dingen wil doen, nieuwe mensen wil leren kennen, nieuwe mogelijkheden van mezelf wil onderzoeken. Dat betekent ook dat ik dingen buiten mijn comfortzone moet doen, wat grappig genoeg heel nadrukkelijk niet op mijn goede voornemens-lijst stond. Mijn goede voornemens waren deels zo groot dat ze al bij voorbaat gedoemd waren te mislukken en deels ook heel veilig.

Ik heb nu geen duidelijke doelenlijst voor het nieuwe jaar, maar ik weet wel welk gevoel ik wil hebben. En dat zal mijn richtlijn zijn komend jaar. Mijn limonade zal dapper zijn en in het teken staan van persoonlijke groei.

Fijn 2017!

 

 

Limonade voor pakjesavond

Echt lekker weer voor een verfrissende limonade is het niet meer, maar je kunt natuurlijk wel een siroop maken die je met warm water mengt. En dan heb je ineens een perfecte limonade voor deze koude dagen. Ik heb de ingrediënten voor de siroop in een weckpot verzameld in plaats van in een fles. Dat ziet er wel zo feestelijk uit.

Recept voor sinaasappel-kaneelsiroop20161204_212914

1 sinaasappel
2 kaneelstokjes
honing of agavesiroop

Schrob de sinaasappel goed schoon en snijd hem dan in plakjes. Snijd die plakjes in vieren en doe de helft van die sinaasappelstukjes in de weckpot. Doe er twee kaneelstokjes bij en schenk er dan honing of agavesiroop overheen. Roer het met een lepel goed door elkaar. Voeg dan de resterende sinaasappelstukjes toe en schenk ook hier weer honing of agavesiroop overheen tot de pot vol zit. Omdat ik er wel heel veel bij moest schenken, heb ik nog een mandarijntjes aan mijn siroop toegevoegd, zodat ik minder honing hoefde te gebruiken om de pot vol te krijgen. Zet de pot een nacht weg, zodat alle ingrediënten goed hun smaak aan de siroop kunnen afgeven.

Schep een lepeltje siroop in een kopje warm water en je hebt een heerlijk warm, feestelijk drankje voor vanavond bij de cadeaus en pepernoten. Geniet ervan!20161205_111054

Voer je e-mailadres in om je in te schrijven op dit blog en e-mailmeldingen te ontvangen van nieuwe berichten.

Limonade in kleine stappen

20161120_215305Waarom lukt het vaak toch zo slecht om goed voor jezelf te zorgen, vroeg ik me vanmorgen af, terwijl ik weer niet mediteerde, weer geen yoga-oefeningen deed, mijn zoveelste kop koffie inschonk en snel een boterham naar binnen propte in plaats van een bak yoghurt met fruit klaar te maken? Geen tijd, denk ik, met mijn kleine meisje hangend aan mijn been. Geen energie, denk ik, terwijl ik het vijftigste rondje met mijn kleine meisje door de kamer loop. Geen zin, denk ik, als zij even in bed ligt en ik snel de troep op kan ruimen en een wasje kan draaien. Toch zijn het excuses, hoe waar allemaal ook. En slechte excuses ook, want is dat kleine meisje niet juist het beste excuus om het goede voorbeeld te geven?

Waarom het mij vaak niet lukt om goed voor mezelf te zorgen, is omdat ik dat ‘goed voor mezelf zorgen’ veel te groot maak. Het omvat mediteren, yoga, fietsen, suikervrij en veganistisch eten, schrijven, tekenen, veel tijd met mijn gezin doorbrengen, maar ook met vrienden en vriendinnen, boeken lezen, schrijfopdrachten binnenslepen en uitvoeren, geen alcohol drinken en tijd inruimen voor ontspanning. Klinkt bijna als drie fulltime banen, toch? Ik leg de lat zo hoog voor mezelf, dat het aantrekkelijker is om maar helemaal bij die lat uit de buurt te blijven.

Maar hoe moet ik het dan doen? Kleine stapjes, dame, fluister ik zachtjes tegen mezelf. Sta jezelf toe om dezelfde kleine stapjes als je dochter te zetten. Verplicht jezelf niet langer tot reuzensprongen. Oké – I hear ya – kleine stapjes dus; maandagavond yoga, woensdag suikervrij en veganistisch eten, donderdagavond schrijf- en tekenavond. Of zou dit nog te groot zijn? Ik weet het niet, ik ga het voorlopig even op deze manier proberen.

Hoe doen jullie dat, goed voor jezelf zorgen? En hoe ziet jullie ‘goed’ eruit?

Voer je e-mailadres in om je in te schrijven op dit blog en e-mailmeldingen te ontvangen van nieuwe berichten.

Herfst in mij

herfstbladerenIk ben altijd gek geweest op de herfst. Die spectaculaire kleuren in de natuur, kastanjes, hazelnoten en beukenootjes, rood-witte paddenstoelen die zo uit een sprookjesboek te lijken zijn weggelopen, ik vind het geweldig. Het grappige vind ik dat juist ik, die niet zo van verandering houd, deze verandering in de natuur ervaar als iets prachtigs en elk jaar opnieuw de les tot me door laat dringen dat verandering nodig is om tot nieuwe dingen te komen. Dat vertaal ik dan naar mijn eigen leven. Ik stel mezelf de vraag wat ik los mag laten om in het voorjaar weer mooi en krachtig tot bloei te komen: wat zijn mijn herfstbladeren?

Als ik een boom ben, hang ik vol met angsten. Angst voor het donker, angst voor alleen thuis zijn, voor harde onverwachte geluiden. Angst om te falen, om niet te voldoen aan andermans verwachtingen, om niet te voldoen aan mijn eigen torenhoge verwachtingen. Angst om op te vallen, om anders te zijn, om raar te zijn.

Zo spectaculair als echte bomen dat doen zal ik mijn angsten niet van me af werpen, maar ik ben wel wat met mijn takken aan het schudden. Mijn angsten zwaaien heen en weer. Het zou maar zo kunnen dat er vandaag of morgen es eentje loslaat. En dan een paar dagen of weken of maanden later misschien nog wel eentje, of twee. Ik blijf gewoon mijn takken schudden. Het is herfst. Niet alleen buiten. Ook hier binnen zijn mijn bladeren voorzichtig aan het verkleuren.

[blog_subscription_form]

Chicken NoNight

Morgen is het Dierendag. Op deze dag geven we onze huisdieren een extra knuffel, maken een extra lange boswandeling met de hond of zetten onze viervoeters iets extra lekkers voor. Maar grote kans dat er ’s avonds wel een zielige kip, varken of koe op ons menu staat. Ruim 400.000 dieren belanden er elke dag op onze borden. Dieren die onder ellendige omstandigheden geleefd hebben en die gevoerd zijn met eten van de akkers, die anders gebruikt zouden kunnen worden voor het verbouwen van gewassen waar we de hele wereldbevolking mee kunnen voeden.

Laten we morgen op Dierendag geen vlees eten. En laten we dat dan voortaan gewoon elke dinsdag doen. Een diervrije dinsdag. Dat is beter voor de dieren, voor de wereld, voor onszelf!

Doe je mee? Ik heb een heel lekker recept voor je, en ik beloof je dat je het vlees echt niet zal missen.

Pompoen kokoscurry
Je hebt nodig voor 4 personen:


200 gram quinoa
1 pompoen
1 grote zoete aardappel
200 gram verse spinazie
250 ml groentebouillon
400 ml kokosmelk
400 ml tomatenpassata
verse koriander
1 el gember
1 el kurkuma
2 tl kerriepoeder
2 teentjes knoflook

Bereid de quinoa volgens de aanwijzingen op de verpakking.

Schil de pompoen en zoetpompoencurrye aardappel en snijd deze in kleine blokjes. Was de spinazie.

Verhit wat kokosolie in een grote pan en bak gember, knoflook en kurkuma een paar minuten op laag vuur. Voeg het kerriepoeder toe en bak nog even kort.
Voeg nu de kokosmelk, bouillon, tomatenpassata, pompoen en zoete aardappel toe. Laat een half uurtje sudderen.
Schep de spinazie door de curry, totdat de spinazie een beetje slinkt.
Verdeel de quinoa over diepe borden en schep de kokoscurry erop.

Serveer de pompoen kokoscurry met verse koriander.

Eet smakelijk!

 

Limonademaker Clara den Boer

Eigenlijk kwam ik puur toevallig het initiatief van Clara den Boer tegen: de Gelukskoffer, maar het sprak me meteen aan. In de Gelukskoffer zit een lesprogramma om kinderen uit groep 3/4, 5/6 en groep 7/8 les te geven over geluk. Het idee is dat als kinderen al op jonge leeftijd leren hoe ze hun geluksgevoel kunnen beïnvloeden, ze een positieve en stevige basis hebben, die hen en anderen inspireert om een verschil te maken in de samenleving van morgen. Een kind dat gelukkig is kan ook bijdragen aan het geluk van anderen. Als dat geen limonade is!
7 Vragen aan Clara den Boer:

IMG_7460Hoe ben je op het idee gekomen van de Gelukskoffer?
“Ik kom uit het bedrijfsleven. Ik gaf workshops en cursussen over leiderschap en wat me daarbij opviel was dat als het om cijfers, marketing en dat soort dingen ging, iedereen een antwoord klaar had, maar dat mensen het heel lastig vonden om een antwoord te formuleren op vragen over henzelf, zoals ‘wie ben je?’ en ‘wat zijn je kwaliteiten?’. Mijn zoon zat op dat moment in groep 7 en door wat ik zag tijdens die workshops begon ik me af te vragen wat hij eigenlijk over dit soort dingen leerde op school. Ging het alleen maar over cijfers halen en de Cito-toets, of was er ook aandacht voor wie je bent, waar je goed in bent? Je bent zo veel meer dan een goed of slecht cijfer voor wiskunde.”

Hoe ziet geluk er volgens jou uit?
“Voor mij gaat geluk over de kleine dagelijkse dingen. De dingen die je dagelijks denkt en doet. Succes en omstandigheden maken je geluk niet, geluk is veel kleiner. Het gaat om het waarderen van het alledaagse.”

Kun je gelukkig zijn echt leren?
“Ik geloof zeker dat je gelukkig zijn kunt leren. Ik heb het dan over lange termijn geluk, duurzaam geluk. De Gelukskoffer is gebaseerd op de positieve psychologie. Je kunt kinderen trainen om stil te staan bij het goede, bijvoorbeeld door dankbaarheid te trainen. Dan leren ze hun aandacht te richten op het positieve, op dat wat goed gaat, dat is een heel belangrijke voorwaarde voor geluk.”

Je droom is dat in 2020 alle kinderen les krijgen in geluk, waarom is dat zo belangrijk?
“We hebben het nooit beter gehad dan nu. We leven in zo’n grote overvloed en veiligheid hier in Nederland. De media spiegelen ons weliswaar wat anders voor, maar dat angst-denken is niet gegrond en zeker niet iets wat we moeten voeden. De kans om in het verkeer om te komen, of in het ziekenhuis door een medische misser is vele malen groter dan dat je slachtoffer wordt van een terroristische aanslag. Het is belangrijk dat kinderen vanuit overvloed en vertrouwen denken, niet vanuit angst. Het gaat goed met de wereld, je bent veilig en je mag zijn wie je bent, dat wil ik kinderen meegeven.”

Als ouders dit lezen en graag zelf thuis met hun kinderen aan de slag willen met geluk, kan dat ook?
“De boekjes van het lespakket zijn al wel zo geschreven dat ze los gebruikt kunnen worden, maar ze zijn nog niet los in de verkoop. Vanaf volgend jaar waarschijnlijk.”

Wat zijn je citroenen?
“Mijn belangrijkste citroen is een worsteling om mijn energie te gebruiken voor wat ik echt wil doen en niet voor wat anderen vinden dat ik zou moeten doen. Ik doe nog weleens dingen die ik eigenlijk helemaal niet wil, alleen maar om aardig gevonden te worden. Mijn kracht ligt in het bedenken van nieuwe dingen en concepten en die vermaken tot een product. Als ik bezig ben met creëren ben ik van grote waarde voor mezelf, voor de organisatie en dus ook voor de kinderen. Mijn citroenen leiden me daar alleen maar van af.”

Hoe maak je daar limonade van?
“Door toch mijn eigen plek in te nemen. Door te kiezen voor wat ik wil en me niets aan te trekken van wat anderen daarvan vinden of denken. Maar het blijft een precaire balans tussen creativiteit en pleasen.”

Wil je meer weten over Clara den Boer of over de Gelukskoffer, kijk dan op http://www.gelukskoffer.nl