Yeah, we hebben een gastblogger! Wibo Kosters schreef de blog van vandaag. En wat mij betreft smaakt dat wel naar meer. Veel andere leuke dingen van hem zijn ook te lezen op zijn website: www.wibokosters.nl

Troost voor dames, troost voor iedereen

Annie M.G. Schmidt schreef de verhalenbundel ‘Troost voor dames’, vol observaties die de eerder genoemde dames wat troost, of in elk geval verstrooiing zouden moeten bieden. Nu moet ik eerlijk zeggen dat ik nog nooit een dame tegengekomen ben die positief berichtte over het troostende vermogen van deze verhalen, maar ik wil hem jullie van harte aanraden. Daarnaast kan ik ook afwassen, dansen door de kamer, aaien van katten en het sorteren van sokken aanbevelen.

De grondgedachte daarachter, en ik weet niet of Annie M.G. Schmidt met dat als uitgangspunt haar pen opgepakt heeft, is namelijk de aandacht afleiden. Het is namelijk zo dat alle gevoelens die niet alleen maar puur fysieke sensaties zijn, zoals een zere teen, of een kriebel in je keel, ontstaan zijn naar aanleiding van een gedachte. Dat ziet er ongeveer zo uit: Jet groet me niet op het werk > heb ik wat misdaan? > onzekerheid > ik kan het ook nooit goed doen > zelfmedelijden.
Schematisch ziet dat er zo uit: gebeurtenis > gedachte > gevoel > nog meer gedachten > nog meer gevoel. En al gauw ben je boos, verdrietig, bang, wat dan ook. En naarmate je gedachten door razen wordt dat gevoel dieper en groter en dat kan soms heel overweldigend zijn.

SOKKEN! En ik roep dat niet voor niets. DANSEN! Zet de radio aan, en ga dansen. Rangschik je sokken op de kleuren van de regenboog, LAAT EEN TEILTJE VOLLOPEN EN WAS AF! Waar het om gaat is dat je met aandacht en overgave iets gaat doen. En als je daarin slaagt, wordt die eindeloze stroom gedachten onderbroken. De gevoelens waar je net nog door geplaagd werd krijgen geen voeding meer, en na tien minuten van wat anders doen is dat gevoel weg.

Dat houdt natuurlijk niet in dat als je nu weer over hetzelfde na gaat denken, het niet weer heel groot wordt. Alleen weet je nu hoe je dat onderbreekt. Leid jezelf af, breng je aandacht ergens anders bij. Zoals ik Annie M.G. Schmidt nu graag even deze woorden in de mond leg: “Dames, afleiding is troost. En ik weet dat ik dat niet zo heb gezegd, maar een dame heeft maar een half woord nodig”. En nee, het is geen oplossing voor het oorspronkelijke probleem, maar als je eenmaal ziet hoe je gedachten een loopje met je nemen, dan kun je mooi een loopje terug met jouw gedachten nemen, en dan blijkt vaak dat die oorspronkelijke gebeurtenis niet meer is dan een incident, een toeval.

Wibo Kosters