Yeah, we hebben een gastblogger! Wibo Kosters schreef de blog van vandaag. En wat mij betreft smaakt dat wel naar meer. Veel andere leuke dingen van hem zijn ook te lezen op zijn website: www.wibokosters.nl
Troost voor dames, troost voor iedereen
Annie M.G. Schmidt schreef de verhalenbundel ‘Troost voo
r dames’, vol observaties die de eerder genoemde dames wat troost, of in elk geval verstrooiing zouden moeten bieden. Nu moet ik eerlijk zeggen dat ik nog nooit een dame tegengekomen ben die positief berichtte over het troostende vermogen van deze verhalen, maar ik wil hem jullie van harte aanraden. Daarnaast kan ik ook afwassen, dansen door de kamer, aaien van katten en het sorteren van sokken aanbevelen.
De grondgedachte daarachter, en ik weet niet of Annie M.G. Schmidt met dat als uitgangspunt haar pen opgepakt heeft, is namelijk de aandacht afleiden. Het is namelijk zo dat alle gevoelens die niet alleen maar puur fysieke sensaties zijn, zoals een zere teen, of een kriebel in je keel, ontstaan zijn naar aanleiding van een gedachte. Dat ziet er ongeveer zo uit: Jet groet me niet op het werk > heb ik wat misdaan? > onzekerheid > ik kan het ook nooit goed doen > zelfmedelijden.
Schematisch ziet dat er zo uit: gebeurtenis > gedachte > gevoel > nog meer gedachten > nog meer gevoel. En al gauw ben je boos, verdrietig, bang, wat dan ook. En naarmate je gedachten door razen wordt dat gevoel dieper en groter en dat kan soms heel overweldigend zijn.
SOKKEN! En ik roep dat niet voor niets. DANSEN! Zet de radio aan, en ga dansen. Rangschik je sokken op de kleuren van de regenboog, LAAT EEN TEILTJE VOLLOPEN EN WAS AF! Waar het om gaat is dat je met aandacht en overgave iets gaat doen. En als je daarin slaagt, wordt die eindeloze stroom gedachten onderbroken. De gevoelens waar je net nog door geplaagd werd krijgen geen voeding meer, en na tien minuten van wat anders doen is dat gevoel weg.
Dat houdt natuurlijk niet in dat als je nu weer over hetzelfde na gaat denken, het niet weer heel groot wordt. Alleen weet je nu hoe je dat onderbreekt. Leid jezelf af, breng je aandacht ergens anders bij. Zoals ik Annie M.G. Schmidt nu graag even deze woorden in de mond leg: “Dames, afleiding is troost. En ik weet dat ik dat niet zo heb gezegd, maar een dame heeft maar een half woord nodig”. En nee, het is geen oplossing voor het oorspronkelijke probleem, maar als je eenmaal ziet hoe je gedachten een loopje met je nemen, dan kun je mooi een loopje terug met jouw gedachten nemen, en dan blijkt vaak dat die oorspronkelijke gebeurtenis niet meer is dan een incident, een toeval.
Wibo Kosters
Maak Limonade 
Mooi hoe dat werkt! Ik zeg, naast Wibo Kosters, Joe Dispenza of was t nou Despenza…
Ik moet steeds denken aan dispenser bij die naam, naar die Pez snoepdingetjes:-)
Een man die zegt dat ik sokken moet sorteren en afwassen, die is apart, als ik me kut voel ga ik liever bier drinken en rammstein opzetten, dat leidt in ieder geval de aandacht af van iedereen die op dat moment bij me in de buurt is. Misschien ben ik dan ook geen dame en is het mooie stuk met prachtig achterliggende gedachte niet tot mij gericht. Ik doe een andere poging: Troost voor heren; drink een wijntje, rook een sigaret, kijk vooral niet naar de DVD van rammstein, maar naar een aflevering van Cold feet of Games of Thrones, ga naakt slapen en laat je beminnen door je vrouw of vriendin.
En Wibo, ben je een heer of sla ik de plank helemaal mis,
lieve en zonnige groetjes,
Fialka
Er leiden een heleboel wegen naar Rome, Fialka:-). De troost voor heren zoals je die voorstelt klinkt ook heel goed!!
Liefs,
Wibo
mooi
Afwassen, okee. Maar wat zegt Annie in ‘Otje’, wanneer Otjes’ vader Tos op een kwade dag wordt opgenomen in een psychiatrisch ziekenhuis?
“Deze patiënt is zeer gevaarlijk dokter”, zei zuster Snijbiet. “Hij heeft niet alleen een agent aangevallen, maar ook mij heeft hij gewelddadig overrompeld.”
“Zo zo”, zei de dokter. “Wat hebt u hem gegeven?”
“Pillen”, zei de zuster. “En prikken.”
“Ja, natuurlijk”, zei de dokter ongeduldig. “Maar wat voor pillen en prikken?”
“Falderal”, zei de zuster.
“Geen Psychodram?”
“Ook. En Halsigeen en Denderon.”
Als Tos protesteert, krijgt hij snel een shot ‘Miximax’. Daarna, besluit de dokter, moet hij een paar dagen ‘Flippodrol’ slikken en dan drie weken lang ‘Tranidal’.
Over sokken wordt met geen woord gerept.
Als ik het zo lees waren de sokken een al lang gepasseerd station! Wat een geweldige schrijfster ook:-)