Tagarchief: column

Complimenten voor jullie

Mijn column over Nieuw in Deventer staat nu zo’n twee maanden twee keer per week in De Stentor. Ik word heel bij van alle leuke reacties die ik er op krijg. In winkels en op straat word ik aangesproken door mensen die zeggen erg van mijn column te genieten. De meneer van de boekwinkel vraagt me elke woensdag of het fijn was bij yoga en mensen op straat denken dat ik vroeg in de middag al dronken ben omdat ik schreef dat ik mijn nieuwe stamkroeg heb gevonden. Naar aanleiding van mijn column past de gemeente zijn tekst aan waarmee nieuwe inwoners van de stad worden verwelkomd en ik kreeg zomaar een kaartje van iemand die me welkom heette en mijn column zo leuk vond. En ook de mevrouw van de kringloopwinkel leest mijn stukjes met plezier. Op een column over eetbare natuur kreeg ik tips van lieve mensen die me de beste plukplekken voor vlierbessen en rozenbottels verklapten en op een column over workshops en cursussen kreeg ik tips van leuke workshops.

DSCN5234
Ik word een beetje verlegen van al die positieve aandacht. En dat terwijl positieve aandacht precies is waar het hier, op mijn blog, om draait. Ik kan me niet herinneren dat ik ooit een schrijver een kaartje of mailtje heb gestuurd om hem of haar te zeggen dat ik van zijn of haar werk genoten had. De ontdekking dat er mensen zijn die dat wel doen, is voor mij een verrijking. Niet alleen omdat ik daardoor weet dat ik met mijn geschrijf mensen bereik, dat ik –alleen achter mijn bureau op mijn werkkamer, gordijnen vaak dicht– toch contact maak, maar ook omdat het mij leert dat het fijn is als er gereageerd wordt op wat je doet. Het leert me om positieve dingen niet alleen zo te ervaren, maar ook te benoemen.

Vorige week zag ik singer-songwriter Dayna Kurtz optreden in Leeuwarden en een dag later zag ik haar in Amsterdam op de Noordermarkt rondlopen. Ik zou normaal gesproken nooit naar haar toegegaan zijn, maar nu stapte ik op haar af en vertelde haar dat ik had genoten van haar concert. Dat vond ze leuk om te horen. Natuurlijk. Dus bedankt iedereen die reageerde en reageert op mijn columns, maar ook op deze blog, voor deze les. Ik geef ‘m door. ‘Als je iets goeds ziet, geef een compliment. Als je iets fouts ziet, bied dan je hulp aan’, zei Nelson Mandela. Dat eerste doe ik te weinig. Vanaf vandaag ga ik meer complimenten uitdelen. Ik ga het vaker uitspreken als ik iets mooi vind, of door iemand geraakt word. Doen jullie mee?

Advertentie

Raindrops keep falling on my head

regenbui4

Ik had er eigenlijk al spijt van. Van mijn column in de regionale krant over hoe ik als nieuwe inwoner Deventer ervaar. Want er moesten foto’s bij. En op die foto’s moest ik staan. En ik ben niet erg goed in foto’s. En dat is zacht uitgedrukt. Ik heb mijn ogen dicht, kijk scheel, lach alsof ik kiespijn heb, of toon een driedubbele onderkin. Mijn idee was om me dan erg op de achtergrond te houden, liefst zelfs van achteren op de foto te laten zetten. Maar daar was de redactiechef het niet mee eens.

Gisteren moest het gaan gebeuren. De foto’s voor bij mijn opgewekte, allemaal-naar-buiten zomercolumn. In de stromende regen. Hoe dat eruitzag? Park in de regen. Verregende terrasjes. Uitgestorven normaal gesproken leuke drukke winkelstraten. Al bij de eerste foto, voor de Grote of Lebuïnuskerk (Grote óf Lebuïnuskerk? hoor ik iemand nu vragen) stap ik in een grote regenplas en heb de rest van de dag doorweekte voeten. Mijn haar druppelt lusteloos meer regen op de grond. Voor het eerst sinds jaren heb ik weer eens mascara opgedaan en die loopt in zwarte strepen over mijn gezicht. Natuurlijk had ik het weerbericht wel gecheckt vanmorgen, maar me daar vervolgens niets van aangetrokken. Het is mei immers, eind mei nota bene. Dan hoort het geen hele dag te regenen. Dus had ik een zomers hemdje aan. Met een zomers vest. Zomerse, niet-waterdichte gympen. En geen paraplu.

Tsja. Ik had er al spijt van. Toen die chef over foto’s begon, leek de column daarmee een vroege dood te sterven. En toch. En toch. Het was wel leuk. Ik vind door de regen fietsen best wel leuk. En eigenlijk past zo’n verregend koppie wel bij mij. Misschien zou je zelfs kunnen stellen dat de lezer van mijn column meer waar voor zijn geld krijgt, misschien is het juist door die regen wel heel erg ‘ik’ geworden. Ik heb drie weken in India op natte voeten rondgelopen, omdat deze zelfde gympen op de eerste dag al waren nat geregend. En natuurlijk ga ik niet met een paraplu lopen in India. En niet op goede schoenen en in warme kleren, want in India hoort het gewoon warm te zijn. Kan ik toch niets aan doen als het dat niet is. Ja, eigenlijk ben ik het wel ten voeten uit, zoals de fotograaf mij gisteren heeft vastgelegd.

En dat dan vandaag het zonnetje weer lijkt te gaan schijnen, ach. Regen maakt lekkere limonade.