Mijn column over Nieuw in Deventer staat nu zo’n twee maanden twee keer per week in De Stentor. Ik word heel bij van alle leuke reacties die ik er op krijg. In winkels en op straat word ik aangesproken door mensen die zeggen erg van mijn column te genieten. De meneer van de boekwinkel vraagt me elke woensdag of het fijn was bij yoga en mensen op straat denken dat ik vroeg in de middag al dronken ben omdat ik schreef dat ik mijn nieuwe stamkroeg heb gevonden. Naar aanleiding van mijn column past de gemeente zijn tekst aan waarmee nieuwe inwoners van de stad worden verwelkomd en ik kreeg zomaar een kaartje van iemand die me welkom heette en mijn column zo leuk vond. En ook de mevrouw van de kringloopwinkel leest mijn stukjes met plezier. Op een column over eetbare natuur kreeg ik tips van lieve mensen die me de beste plukplekken voor vlierbessen en rozenbottels verklapten en op een column over workshops en cursussen kreeg ik tips van leuke workshops.

Ik word een beetje verlegen van al die positieve aandacht. En dat terwijl positieve aandacht precies is waar het hier, op mijn blog, om draait. Ik kan me niet herinneren dat ik ooit een schrijver een kaartje of mailtje heb gestuurd om hem of haar te zeggen dat ik van zijn of haar werk genoten had. De ontdekking dat er mensen zijn die dat wel doen, is voor mij een verrijking. Niet alleen omdat ik daardoor weet dat ik met mijn geschrijf mensen bereik, dat ik –alleen achter mijn bureau op mijn werkkamer, gordijnen vaak dicht– toch contact maak, maar ook omdat het mij leert dat het fijn is als er gereageerd wordt op wat je doet. Het leert me om positieve dingen niet alleen zo te ervaren, maar ook te benoemen.

Vorige week zag ik singer-songwriter Dayna Kurtz optreden in Leeuwarden en een dag later zag ik haar in Amsterdam op de Noordermarkt rondlopen. Ik zou normaal gesproken nooit naar haar toegegaan zijn, maar nu stapte ik op haar af en vertelde haar dat ik had genoten van haar concert. Dat vond ze leuk om te horen. Natuurlijk. Dus bedankt iedereen die reageerde en reageert op mijn columns, maar ook op deze blog, voor deze les. Ik geef ‘m door. ‘Als je iets goeds ziet, geef een compliment. Als je iets fouts ziet, bied dan je hulp aan’, zei Nelson Mandela. Dat eerste doe ik te weinig. Vanaf vandaag ga ik meer complimenten uitdelen. Ik ga het vaker uitspreken als ik iets mooi vind, of door iemand geraakt word. Doen jullie mee?