In mijn vorige bericht had ik geconstateerd dat mijn dankbaarheid voor wat en wie ik om me heen heb, zich teveel op mijn meditatiekussen en te weinig in de dagelijkse praktijk van mijn leven laat voelen. Alle reden om daar iets aan te veranderen dus. Daarom heb ik vandaag gespijbeld. Mijn werk mijn werk gelaten. Om een vriendinnetje dat ik alweer veel te lang niet gezien had, te zien. En om te genieten van het lekkere weer tijdens een fietstocht van Deventer naar Zutphen. En terug. Wat je dan allemaal tegenkomt? Oh gewoon. Ooievaars. Hazen. Overvliegende ganzen. Grazende paarden in de wei met veulens. Klaprozen. Koeien met kalfjes. Schaapjes op een kluitje in de schaduw van een boom. Zwanen met jongen. Bootjes. En heel veel IJssel. Je kan bijna helemaal de IJssel blijven volgen. En als de weg dan af en toe wat verder landinwaarts voert, fiets je tussen prachtige boerderijen en molens door. Geweldig mooi. Het leven is genieten. Dit moet ik echt vaker doen.