Ik ben jullie nog een verslag verschuldigd van hoe het me op 5 mei op de vrijmarkt is vergaan. Nou, ik kan daar kort over zijn: eigenlijk heel goed. Mijn missie was een jas en ik kwam thuis met een jas en een boek, en ook dat boek kon ik goed aan mezelf verantwoorden. Het paste gewoon in één klein plastic tasje. Goed gedaan dus. Maar daarmee is mijn experiment niet helemaal geslaagd, of misschien juist wel. Feit is dat er gewoon weinig leuke spullen te koop werden aangeboden. Dat hoorde ik andere rommelaars ook zeggen. En dat maakt het natuurlijk makkelijker om met weinig spullen thuis te komen. Waarmee ik mijn eerdere vraag of het kopen om het kopen is ontkennend kan beantwoorden. Het gaat dus wel degelijk om wat er gekocht wordt en niet om het kopen zelf.

Wat ik me nu vooral afvraag is of er echt weinig leuke dingen waren of dat mijn lichte obsessie met ‘minder spullen’ mijn blik kritischer maakte en daardoor minder spullen als ‘leuk’ aanmerkte. Ik denk eigenlijk dat het allebei is. Ik denk dat ik mezelf voor de gek houd als ik nu zou zeggen dat ik blijkbaar geen behoefte meer heb aan spullen, maar ik denk ook dat ik mezelf wel een beetje credit mag geven omdat ik blijkbaar toch kritischer tegenover spullen sta. Het is hoe dan ook te vroeg om wat voor conclusies dan ook te trekken. Want mijn rommelmarktantenne staat net als altijd gewoon uit. Het pikt nog even geen signaal uit de ether op, maar dat zal ongetwijfeld komen. En dan komt het erop aan. Weet ik me dan ook zo goed te beheersen? De tijd zal het leren.