En zo zat er weer bijna een week geven op. Wist je dat er nogal wat te geven valt? De vrije hand, de bons, pap, de schop, acte de présence, de brui, de pijp aan Maarten, de toon, de draai, een pluim, een goede beurt, lucht, een pink, gehoor, gevolg, belet, een bokking, het volle pond. Een steek onder water, liefst in een koud bad. Het kruis of de zak, al dan niet van katoen. Maar vooral geen krimp of teken van leven. Het Nederlands telt maar liefst 75 spreekwoorden met het woord ‘geven’. Dat zou ons toch tot een goedgeefs volk moeten maken…

Ik merkte afgelopen week een zekere onwil om te geven. Of nee, dat klopt niet. Het was geen onwil om te geven, maar om elke dag te geven. Het geforceerde begint me erg tegen te staan. Vooral omdat ik allang gemerkt heb dat ik over het algemeen al veel geef, aan kleine attenties, donaties, glimlachen, kaartjes, maaltijden. Ik maak de maand wel vol hoor, maar kijk stiekem wel uit naar het eind ervan. Dat het zonder moeten weer gewoon leuk is om iets te geven.