In mijn vorige blogpost over het boek Sterker dan afwijzing gaf ik al aan dat deze blogpost over een ander boek zou gaan, De Lijst van Yuval Abramovitz. Hoewel het me al wel iets hielp om me minder aan te trekken van een eventuele afwijzing, had ik niet het gevoel dat ik het inzette voor iets dat er echt toe deed. Daarom verdiepte ik me in De Lijst, in de hoop daar te vinden wat voor mij echt belangrijk was.

De Lijst hielp hem beter worden
Het verhaal van Yuval Abramovitz is een bemoedigend verhaal. Hij raakte verlamd toen hij zestien was door een ongelukkige val en het zag er naar uit dat hij nooit meer zou kunnen lopen. Maar hij gaf alle medici het nakijken en stond na 2,5 jaar weer op eigen benen. Dank zij de lijsten die hij tijdens zijn ziektebed had gemaakt met zijn dromen en doelen erop. Die lijsten gaven hem de kracht om te vechten voor zijn volledige herstel. Toen hij na zijn herstel een nieuwe lijst met doelen en dromen op een blog plaatste, was dat binnen een paar dagen een enorme hit. Van alle kanten werd hem hulp aangeboden om zijn dromen werkelijkheid te laten worden. En dat, zegt Abramovitz, is voor iedereen weggelegd, die zijn dromen van de daken schreeuwt.

Je dromen van de daken schreeuwen dus. Ik schrik daar een beetje voor terug. Ik houd mijn geweldige ideeën het liefst voor mezelf, omdat ik bang ben dat iemand anders ermee vandoor gaat. Maar, zegt Abramovitz, ik moet mijn schulp uit. Ik moet mijn droom van de daken brullen, schreeuwen dat ik een limonadeboek wil uitgeven -want dat wil ik namelijk-. Het heet Limonade voor beginners en het is bijna af.

Iedereen wil helpen
Nadat Abramovitz zijn dromen op zijn blog deelde, kreeg hij werkelijk van alle kanten hulp aangeboden; van gratis logeeradressen in Australië tot gratis hulp met zijn website, van 400 dagen gratis trainen op een sportschool tot uitnodigingen voor lezingen en gratis financieel advies. Volgens Abramovitz willen mensen in principe graag helpen, als maar duidelijk is waarom het belangrijk voor je is om de droom te verwezenlijken. Dan hoeft een ander er niet eens zelf iets anders uit te halen dan jou blij maken met zijn of haar hulp. Ik denk dat hij gelijk heeft, ik vind het ook fijn als ik iemand ergens mee kan helpen, dat geeft mij een goed gevoel. Dus waarom zou dat niet voor iedereen zo zijn?

Maar dan nog, mijn droom van de daken schreeuwen? Als ik zometeen op publiceer druk, weten niet alleen mijn blogvolgers waar ik van droom, maar ook al mijn facebook- twitter en linkedin-contacten. Ik vind dat nogal spannend. Dat mag ook wel van Abramovitz, ik mag het hartstikke spannend vinden, als ik me daar maar niet door laat weerhouden om het toch te doen.

Mijn limonadeboek
Nou, vooruit dan, mijn droom: het boek Limonade voor beginners, dat losjes is gebaseerd op mijn blog, uitgegeven krijgen. Het wordt een boek met illustraties, mooi vormgegeven, een boek waar je blij van wordt en geïnspireerd door raakt, omdat het mooie mensen en initiatieven laat zien en handvatten aanreikt voor een positieve levenshouding. Plus veel limonade. Toen ik een paar jaar geleden mijn blog begon, deed ik dat vanuit mijn eigen behoefte om van mijn citroenen limonade te  maken. Gaandeweg verschoven mijn eigen citroenen wat naar de achtergrond en ontdekte ik dat er veel meer limonademakers zijn en dat er veel meer limonade te maken valt dan ik dacht. Zoveel limonade verdient gewoon een boek!

Iemand ideeën, tips of contacten die me kunnen helpen om deze droom te verwezenlijken?