Het lukt me niet altijd om mijn gezin een gezonde maaltijd voor te zetten. Toen ik laatst weer zo’n dag had waarin 50 dingen moesten gebeuren, zo ongeveer allemaal tegelijkertijd, en ik al voorzag dat het verantwoorde eten erbij in zou schieten, heb ik bij mijn buurtgenoot Christian een lekkere maaltijd afgehaald. Hij bood via thuisafgehaald.nl pasta met spinazie, room en spekjes aan voor €3,50 per portie. Christian is student en kreeg zijn liefde voor koken van zijn Venezolaanse moeder mee. Wij hebben heerlijk van zijn kookkunst zitten genieten.
Het idee van thuisafgehaald komt van Marieke Hart en haar man en komt er kort gezegd op neer dat je door het delen van eten op een laagdrempelige manier met buurtgenoten in contact komt. Acht vragen aan Marieke Hart:

Hoe is het idee voor Thuisafgehaald.nl ontstaan?
“Eigenlijk is het vanuit een persoonlijke behoefte ontstaan. Mijn man en ik liepen er tegenaan dat het best lastig is om elke dag weer voor een gezonde maaltijd op tafel te zorgen. En terwijl we daarmee worstelden, kwamen er steeds de lekkerste etensgeuren uit de keuken van onze buurvrouw. Op een gegeven moment hebben we bij haar aangebeld en gevraagd of ze, als ze toch aan het koken was, niet een paar porties extra wilde maken, voor ons. Ze was meteen enthousiast. Die avond realiseerde ik me dat ik voor het eerst een echt gesprek had gehad met onze buurvrouw die al vier jaar naast ons woont. Voor het contact was het dus heel goed én we hadden heerlijk gegeten. We begonnen een WhatsApp-groepje, waar steeds meer mensen uit de buurt zich bij aansloten, en toen we ook vragen kregen of zoiets niet ook in andere steden mogelijk was, besloten we een website te maken om dit concept op grotere schaal mogelijk te maken. Mijn man was op dat moment internetondernemer, en ik trainer op het gebied van actief burgerschap –ik hield me bezig met dingen als eenzaamheid en sociale cohesie- en die achtergronden kwamen eigenlijk perfect samen in thuisafgehaald.nl.”

Het werd meteen een groot succes, hoe komt dat denk je?
“We begonnen met het idee dat als er ooit 10.000 mensen mee zouden doen, dat echt fantastisch zou zijn, maar drie maanden later hadden we dat al bereikt. We noemen het ons ‘ontplofte avontuur’. Ik denk dat het aanslaat omdat het een heel simpel concept is, het is in twee woorden uit te leggen en iedereen begrijpt het. Verder sluit het aan bij een dagelijkse behoefte. We eten allemaal, elke avond. En ik denk ook dat het heel erg in de tijdsgeest (van vier jaar geleden) past. We zaten midden in de economische crisis, veel mensen zonder werk, dus met tijd om te koken, maar tegelijkertijd ook met een behoefte aan een goedkope en gezonde maaltijd. Bovendien ontstond in die crisis ook het bewustzijn dat het allemaal anders moet met de economie. En ik denk ook dat er een terugkerende behoefte was aan contact in de buurt, een lokale community, maar op een eigentijdse manier. We willen niet meer op zondagochtend in het buurthuis zitten met een kopje koffie, maar we willen wel graag weten wie er bij ons in de buurt woont.”

Het basisidee van thuisafgehaald is ‘eten verbindt’ – hoe werkt dat dan precies?
“Als je eten bij elkaar afhaalt, dan heb je een hele laagdrempelige ongedwongen manier van contact met je buren. Je hoeft niet meteen de hele avond bij je buurman aan tafel te zitten, maar je komt er wel binnen en maakt even een praatje. Zeker als je vaker bij dezelfde buurtgenoot eten komt afhalen, ontstaan daar allerlei sociale relaties uit. Dat kan heel praktisch zijn, helpen met klusjes of boeken uitlenen, maar er ontstaan ook kookgroepen, vriendschappen, de eerste liefdesrelaties is zelfs al een feit. Het leuke is dat er contact komt tussen mensen die elkaar anders niet zouden ontmoeten. Een passie voor koken en eten gaat dwars door verschillen van opleidingsniveau, van cultuur, van inkomen en leeftijd heen. We gaan normaal natuurlijk om in ons netwerk met allemaal mensen die op ons lijken, en nu opeens sta je onverwacht bij heel andere mensen in de keuken em dat verbindt.”

Is het niet een beetje voorbehouden aan een elite en de Randstad?
“Nee, het bereikt echt veel lagen van de bevolking, maar zit wel geconcentreerd in de grote steden. Op het platteland loopt het aanzienlijk minder. Dat kan ermee te maken hebben dat er daar al meer onderling contact is, maar wat ook kan meespelen is een houding van ‘wat de boer niet kent, dat vreet ie niet’. Bovendien heb je ook veel mensen nodig op een klein stukje aarde om dit concept te kunnen laten werken Om een match te kunnen maken tussen wat iemand vanavond kookt en iemand vanavond wil eten, heb je gewoon veel mensen nodig.”

Kan jij ervan leven?
“Ik inmiddels wel. Mijn man en ik begonnen het echt als avontuur en de eerste anderhalf jaar hebben we het helemaal op vrijwillige basis gedaan. Maar toen heb ik mijn baan opgezegd. Inmiddels is het al drie jaar mijn baan en heb ik ook vier mensen in dienst op kantoor. Het is echt uitgegroeid tot een organisatie.”

Heb jij dromen voor de toekomst met thuisafgehaald?
“We zijn nu steeds meer bezig met ervoor zorgen dat ook alle mensen in Nederland die moeite hebben met voor zichzelf te koken, dus ouderen, mensen met een chronische ziekte, mensen met een beperking, kunnen profiteren van dit netwerk. Daar zie je nog veel meer toegevoegde waarde dan voor jou en mij, want wij kunnen ons eten uiteindelijk ook wel anders organiseren. Mijn droom is dat we samen met allerlei sociale professionals, van wijkverpleegkundigen tot welzijnswerkers en huisartsen, een beweging op gang kunnen brengen dat ook al die mensen die in een kwetsbare positie zitten kunnen genieten van een lekkere gezonde maaltijd die met liefde is bereid door buurtgenoten.”

 Wat zijn je citroenen?
“Mijn citroen is met name hoe je van zo’n mooi initiatief ook een rendabele organisatie maakt, want het is heel krap en moeilijk en voor een groot deel nog afhankelijk van subsidie. Iedereen vindt het leuk, veel mensen doe mee, en dat is echt prachtig, maar hoe maak je nou dat het ook echt kan voortbestaan. We hebben geen financieel winstoogmerk, dus niemand hoeft er rijk van te worden, maar je hebt wel geld nodig om zoiets te kunnen laten draaien. Er moeten voldoende inkomsten gegenereerd worden om mijn collega’s te betalen en om de techniek te kunnen onderhouden. Dat is mijn zoektocht.”

 Hoe maak je daar limonade van?
“Door heel pragmatisch allerlei mogelijkheden te onderzoeken van hoe we inkomsten kunnen generen én tegelijkertijd te accepteren dat het geen vetpot is. Maar vooral ook door heel blij te worden van alle mooie reacties die we krijgen van mensen die vertellen wat het voor hun betekent. Als je een sociale onderneming bent zoals wij, dan is je rendement niet financieel, maar die ligt in waardecreatie voor de mensen voor wie je het doet. Dus hoe het ook verder gaat met ons financiële verhaal, de waarde die we nu gecreëerd hebben voor mensen zal nooit meer weggaan. Daar haal ik mijn voldoening en energie uit, terwijl we aan het puzzelen zijn om het financieel rond te krijgen.”

Wil je het ook eens proberen, meld je gewoon aan op www.thuisafgehaald.nl. Wie weet wat je voor leuke mensen in de buurt ontmoet en wat voor heerlijke maaltijden er op je staan te wachten.  Doen hoor!