Tagarchief: gedachtenstroom

dus daarom word ik maar niet verlicht

DSCN5005

En ik dus maar elke dag braaf een half uur mediteren. Zonder ooit verlicht te raken. Natuurlijk vroeg ik me weleens af waarom ik maar niet verlicht werd, maar ja, Boeddha moest daar ook 49 dagen onafgebroken voor mediteren. En dat is wel 2352 halfuren, onafgebroken. Misschien dus niet zo gek dat die verlichting maar uit blijft. Ik heb ook al geen bodhi-tree in mijn tuin.

Maar nou las ik gisteren dat ik het dus gewoon verkeerd doe. Volgens een artikel in de Flow doet het soort meditatie waarbij je op één ding focust, de ademhaling bijvoorbeeld, niet zo veel. Laat dat nou net de meditatie zijn die ik altijd doe. Een ander soort meditatie daarentegen waarbij je niet focust, maar je gewoon openstelt voor alles wat er is, zou je veel creatiever maken. Ik vermoed dat je voor verlichting best wel wat creativiteit kan gebruiken.

Ik zit dus elke dag voor Jan lul een half uur met gesloten ogen en gekruiste benen. Ik verdoe mijn tijd. Ik ervaar mijn meditatie meestal als geslaagd of prettig als er precies niet is gebeurd wat volgens de Flow juist zo goed zou zijn. Gedachten die voorbijkomen als ik op mijn meditatiekussentje zit, plaats ik op wolken en laat ik weer lekker verder drijven. Hoe geniaal ze ook zijn, ik laat ze gaan en focus op mijn ademhaling. Want als ik deze niet-gefocuste meditatie doe, ben ik eigenlijk gewoon aan het denken. En dat wil ik nou juist even niet tijdens mijn meditatie. Wel jammer dat ik daar dus extra creativiteit door misloop. En daardoor misschien ook wel mijn kans op verlichting. Nou ja, wolkje, gedachte, drijven maar.

Advertentie

Troost voor dames

Yeah, we hebben een gastblogger! Wibo Kosters schreef de blog van vandaag. En wat mij betreft smaakt dat wel naar meer. Veel andere leuke dingen van hem zijn ook te lezen op zijn website: www.wibokosters.nl

Troost voor dames, troost voor iedereen

Annie M.G. Schmidt schreef de verhalenbundel ‘Troost vooTroost voor damesr dames’, vol observaties die de eerder genoemde dames wat troost, of in elk geval verstrooiing zouden moeten bieden. Nu moet ik eerlijk zeggen dat ik nog nooit een dame tegengekomen ben die positief berichtte over het troostende vermogen van deze verhalen, maar ik wil hem jullie van harte aanraden. Daarnaast kan ik ook afwassen, dansen door de kamer, aaien van katten en het sorteren van sokken aanbevelen.

De grondgedachte daarachter, en ik weet niet of Annie M.G. Schmidt met dat als uitgangspunt haar pen opgepakt heeft, is namelijk de aandacht afleiden. Het is namelijk zo dat alle gevoelens die niet alleen maar puur fysieke sensaties zijn, zoals een zere teen, of een kriebel in je keel, ontstaan zijn naar aanleiding van een gedachte. Dat ziet er ongeveer zo uit: Jet groet me niet op het werk > heb ik wat misdaan? > onzekerheid > ik kan het ook nooit goed doen > zelfmedelijden.
Schematisch ziet dat er zo uit: gebeurtenis > gedachte > gevoel > nog meer gedachten > nog meer gevoel. En al gauw ben je boos, verdrietig, bang, wat dan ook. En naarmate je gedachten door razen wordt dat gevoel dieper en groter en dat kan soms heel overweldigend zijn.

SOKKEN! En ik roep dat niet voor niets. DANSEN! Zet de radio aan, en ga dansen. Rangschik je sokken op de kleuren van de regenboog, LAAT EEN TEILTJE VOLLOPEN EN WAS AF! Waar het om gaat is dat je met aandacht en overgave iets gaat doen. En als je daarin slaagt, wordt die eindeloze stroom gedachten onderbroken. De gevoelens waar je net nog door geplaagd werd krijgen geen voeding meer, en na tien minuten van wat anders doen is dat gevoel weg.

Dat houdt natuurlijk niet in dat als je nu weer over hetzelfde na gaat denken, het niet weer heel groot wordt. Alleen weet je nu hoe je dat onderbreekt. Leid jezelf af, breng je aandacht ergens anders bij. Zoals ik Annie M.G. Schmidt nu graag even deze woorden in de mond leg: “Dames, afleiding is troost. En ik weet dat ik dat niet zo heb gezegd, maar een dame heeft maar een half woord nodig”. En nee, het is geen oplossing voor het oorspronkelijke probleem, maar als je eenmaal ziet hoe je gedachten een loopje met je nemen, dan kun je mooi een loopje terug met jouw gedachten nemen, en dan blijkt vaak dat die oorspronkelijke gebeurtenis niet meer is dan een incident, een toeval.

Wibo Kosters