Tagarchief: mediteren

Nature quest

2014-06-29 16.24.04Vorige week heb ik acht uur alleen, in stilte, in een cirkel van 3 meter, zonder te eten, zonder horloge en telefoon, zonder schrijfwaar, in een bos doorgebracht. Met alleen 1,5 liter water, extra kleren, een regenpak en een vuilniszak om op te zitten. Het idee was dat als je kunt ‘zijn met wat is’ er ruimte ontstaat om te dromen. De natuur als middel om jezelf te verbinden met een groter bewustzijn. Wie ben je als je niets meer hebt?

‘Zijn met wat is’ viel mij behoorlijk zwaar. Kriebelende beestjes, zoemende muggen, kwakende kikkers. Grote spinnen, teken, rode mieren, wespen. Maar vooral de kou. Ik had een T-shirt, blouse, twee truien, regenjas en spijkerbroek en regenbroek aan, en klappertandde van de kou. En van de stress. Want ik had geen boom om tegenaan te zitten, daar sprongen namelijk grote kikkers rond, dus ik kon niet lekker zitten, niet leunen, en liggen met al dat gekruip en gezoem en getrippel en gespring om me heen… dat ging ik dus echt niet doen. Toch wel. Dat was mijn grootste overwinning van de dag. Dat ik ben gaan liggen, steeds opnieuw, tussen alles wat daar tussen de bladeren rondkroop. En af en toe lukte het me ook om daar in te ontspannen, en hoorde ik de vele vogels, en zag ik ze ook tussen de bladeren van de enorme boom waar ik onder lag. Maar meestal waren al die kriebelbeestjes heel groot in mijn gedachten. Te groot om er wat voor droom dan ook in toe te laten.

Toen ik dacht op de helft te zijn waren er acht uur verstreken. Mijn nature quest was voorbij en de warme paddenstoelensoep smaakte hemels.

Hoewel ik probeerde niets te verwachten, was ik toch teleurgesteld. De natuur had me geen duidelijkheid verschaft over welke richting mijn leven op zou moeten. Ik had geen onverwachte bewegwijzerde paden in mijn hoofd gevonden.

Inmiddels is het drie dagen later. Geef je nature quest de komende dagen de ruimte om voor je te werken, zoiets zei Arjan Vergeer na afloop. Zie het als een zaadje dat je geplant hebt. Geef het af en toe water, maar ga het niet steeds opgraven om te kijken of het al gegroeid is. Er is wel iets aan het groeien vanbinnen. Niet sinds vorige week, het zaadje was al eerder geplant, maar het heeft vorige week vers water en verse aarde geproefd. Het wil omhoog. Mijn zaadje roept om avontuur. Meer tussen de teken en enge spinnen zitten. Meer kou tot op het bot. Meer overwinningen op mezelf. Meer uitdagingen. Meer buiten mijn comfortzone.

Welke avonturen ga jij aan?

Voer je e-mailadres in om je in te schrijven op dit blog en e-mailmeldingen te ontvangen van nieuwe berichten.

Advertentie

Limonade in kleine stappen

20161120_215305Waarom lukt het vaak toch zo slecht om goed voor jezelf te zorgen, vroeg ik me vanmorgen af, terwijl ik weer niet mediteerde, weer geen yoga-oefeningen deed, mijn zoveelste kop koffie inschonk en snel een boterham naar binnen propte in plaats van een bak yoghurt met fruit klaar te maken? Geen tijd, denk ik, met mijn kleine meisje hangend aan mijn been. Geen energie, denk ik, terwijl ik het vijftigste rondje met mijn kleine meisje door de kamer loop. Geen zin, denk ik, als zij even in bed ligt en ik snel de troep op kan ruimen en een wasje kan draaien. Toch zijn het excuses, hoe waar allemaal ook. En slechte excuses ook, want is dat kleine meisje niet juist het beste excuus om het goede voorbeeld te geven?

Waarom het mij vaak niet lukt om goed voor mezelf te zorgen, is omdat ik dat ‘goed voor mezelf zorgen’ veel te groot maak. Het omvat mediteren, yoga, fietsen, suikervrij en veganistisch eten, schrijven, tekenen, veel tijd met mijn gezin doorbrengen, maar ook met vrienden en vriendinnen, boeken lezen, schrijfopdrachten binnenslepen en uitvoeren, geen alcohol drinken en tijd inruimen voor ontspanning. Klinkt bijna als drie fulltime banen, toch? Ik leg de lat zo hoog voor mezelf, dat het aantrekkelijker is om maar helemaal bij die lat uit de buurt te blijven.

Maar hoe moet ik het dan doen? Kleine stapjes, dame, fluister ik zachtjes tegen mezelf. Sta jezelf toe om dezelfde kleine stapjes als je dochter te zetten. Verplicht jezelf niet langer tot reuzensprongen. Oké – I hear ya – kleine stapjes dus; maandagavond yoga, woensdag suikervrij en veganistisch eten, donderdagavond schrijf- en tekenavond. Of zou dit nog te groot zijn? Ik weet het niet, ik ga het voorlopig even op deze manier proberen.

Hoe doen jullie dat, goed voor jezelf zorgen? En hoe ziet jullie ‘goed’ eruit?

Voer je e-mailadres in om je in te schrijven op dit blog en e-mailmeldingen te ontvangen van nieuwe berichten.

Stilte vieren

Voor mijn bevalling was ik het boek Stilte vieren van Sri Sri Ravi Shankar aan het lezen, een Indiase goeroe die ik zeer bewonder. Ik verlangde ernaar mijn yoga- en meditatiepraktijk weer op te pakken in het nieuwe gestructureerde leven dat ik straks als moeder zou gaan leiden. Het eerste slaapje van mijn dochter zou ik vullen met tien zonnegroeten, een half uur mediteren, vijf minuten douchen en een gezond ontbijt van yoghurt met muesli en een cappuccino. Daarna zou ik helemaal zen weer klaar zitten om haar te voeden.

Stilte vierenHet boek van Sri Sri heb ik inmiddels twee maanden niet meer aangeraakt. Stilte? Eh… hoe klonk dat ook alweer? Als mijn dochtertje niet huilt, dan draait de wasmachine wel op volle toeren of is het hoog tijd voor een rondje stofzuigen. En als het zo nu en dan echt even stil is in haar bedje word ik ongerust en ga snel kijken of ze ‘t nog wel doet. Douchen? Daar is geen tijd meer voor ‘s ochtends. Mediteren moet ik over 18 jaar nog maar eens in overweging nemen. Nu is er: luiers verschonen – voeden – wassen – troosten/in slaap sussen en dan alles weer opnieuw.

Toch is er ook een nieuwe stilte mijn leven binnengekomen. ‘Je ziel is gestolde stilte en deze gestolde stilte is wijsheid, kennis’, zegt Sri Sri. ‘Stilte is het enige relevante antwoord op de vraag: ‘Wie ben ik?’ Alle andere antwoorden zijn slechts gedachten en gedachten kunnen nooit volledig zijn. Alleen stilte is compleet.’ Ik ervaar een soort gestolde stilte als mijn dochter aan mijn borst drinkt. Een gewijde stilte, waarin ik niet anders kan dan me overgeven aan die mooie ogen die me zo onschuldig en vol vertrouwen aankijken. Een moment van stilte waarin je ego oplost in een volledig dienstbaar willen zijn aan dit tere kleine wezentje. Een intens grote liefdesstilte. Een moment waarin stilte wijsheid is en liefde vrede en alles nu.

Tot haar de borst ontglipt en ze het op een brullen zet…

Voer je e-mailadres in om je in te schrijven op dit blog en e-mailmeldingen te ontvangen van nieuwe berichten.

Controle loslaten

Ik weet graag waar ik aan toe ben. Als er dingen buitenshuis gaan gebeuren of er komen mensen op bezoek, dan wil ik het liefst van tevoren weten wat er van minuut tot minuut gaat gebeuren. En als iets dan net even anders loopt, kan me dat best in de war brengen. Maar daarmee is het nu dus gedaan. Ik kan nog zoveel controle willen, maar feit is dat ik helemaal geen controle meer heb.
Een voorbeeld: we krijgen bezoek, ik we2014-07-12 14.28.20et precies hoe laat, tot zover alles in orde. Maar ik weet dus ook vóór welke tijd ik alles wat ik wil doen gedaan moet hebben. En daar komt het lieve kleine mooie schattige meisje om de hoek kijken. Ik wil namelijk vóór het bezoek er is een mailtje verstuurd hebben, de was in de wasmachine hebben, de was boven opgeruimd hebben, een blog geschreven hebben en dat lieve kleine schatje gevoed en in bed hebben. Duidelijke planning, duidelijke wensen, tot zover alles in orde.
Maar dan: het kleine meisje neemt langer de tijd voor het drinken dan ik gepland had. Daarbij poept ze tijdens het drinken haar luier zo vol, dat die tussentijds verschoond moet worden. Terwijl we door willen naar borst twee krijgt ze de hik en wil even alleen met mijn tepel spelen. Ik laat het liefdevol toe en zie de tijd die ik bestemd had voor andere dingen wegtikken. De hik is over, de lieve schat is weer aan het drinken. Maar die melk komt er net zo hard weer uit. Ze spuugt niet alleen zichzelf helemaal onder, maar ook haar moeder, we hadden uiteraard allebei net schone kleren aan. Dus voor het lieverdje in haar inbakerdoek kan, moet eerst alles verschoond worden. Als ze net een nieuw schoon rompertje aan heeft, volgt een tweede kotsgolf. Ik overweeg even dit rompertje maar aan te laten, maar voel me bij die gedachte een heel slechte moeder. Ik heb niet nog een schoon rompertje beneden liggen, dus daarvoor moet ik naar boven. Dat lukt me inmiddels zelf, maar nog niet met haar. Ik moet haar dus tijdelijk even alleen laten om van boven een schoon rompertje te halen. Ze kan niet op het aankleedkussen blijven liggen, daar kan ze vanaf rollen, en naakt in de box, dat kan ook niet, dat is te koud. In een dekentje wikkelen dan maar. Meisje in de box, mama snel naar boven. Meisje heeft het naar haar zin in de box, dus laat mama haar nog maar even liggen. De tijd om nog iets gedaan te krijgen van wat ze allemaal had willen doen, is er toch niet meer. En ja hoor, daar gaat de bel al. Met haar ondergekotste shirt laat ze het bezoek binnen. Haar kindje heeft niet eens kleertjes aan, wat moet het bezoek wel niet denken…

Het is zomaar een voorbeeld. Ik denk niet dat het een slecht ding is om de controle los te moeten laten. Als het niet lukt zoals je wilt, dan moet je het maar willen zoals het lukt. Geweldig toch, wat voor les zo’n klein hummeltje van zes weken oud je kan leren!

Mediteren voor vrede

DSCN5270Zondag is het de Dag van de Wereldvrede. Daar kan je een heleboel cynische dingen over zeggen. Maar je kan dat ook gewoon niet doen. Ik heb er al eerder over geschreven, en ik geloof ook echt, dat als wij allemaal in vrede zijn met onszelf zich dat als een vredige vlek over de hele wereld uitwaaiert. Noem het naïef. Ik heb geen ander antwoord tegen oorlog en geweld dan mezelf ter verantwoording roepen en het daar, op mijn eigen microniveau oplossen.

Peaceful people make peaceful nations, zegt de Indiase Guru Sri Sri Ravi Shankar. Peace is a positive state of inner nurturing, that can bring peace in ourselves, in our families, in our societies and ultimately in the world. To create peace between people, between communities, between nations, we need to look within. Meditation is that technique with puts us in touch with ourselves. Meditation is the inward journey to find peace. Als je die vrede in jezelf hebt gevonden, kan je die delen met de mensen om je heen.

Zondag wordt er wereldwijd gemediteerd voor vrede. In Los Angeles om 7 am, in Mexico om 9 am, in Toronto om 10 am, in Sao Paulo & Buenos Aires om 11 am, in Londen om 3 pm, in Parijs & Johannesburg om 4 pm, in Istanbul om 5 pm, in Moscou om 6m, in Delhi en Bangalore om 7.30 pm, in Hong Kong & Shanghai om 10 pm, in Tokyo & Melbourne om 24 uur s nachts. In Nederland om 15 uur. Ja, natuurlijk kan je daar allemaal stomme opmerkingen over maken. En zeker kan je het nut ervan in twijfel trekken. Maar je kan dat ook gewoon niet doen. En zondag om 15 uur een rustig plekje opzoeken en twintig minuten je ogen sluiten. Stel je voor dat op dat moment 5oo miljoen andere mensen over de hele wereld datzelfde doen. En dat we dan allemaal samen positieve gedachten de wereld in sturen als tegengewicht tegen oorlog en gewelDSC_0002d.

Het boeddhisme kent een hele mooie oefening, die ik vaak integreer in mijn dagelijkse meditatie. Deze oefening heet maitri. Daarbij begin je met het goede te wensen voor jezelf en dan voor steeds meer mensen om je heen, tot uiteindelijk alle levende wezens. Je spreekt daarbij in gedachte de volgende zinnen uit: Moge ik gelukkig zijn. Moge ik gezond zijn. Moge ik vrede kennen. Moge ik vreugde kennen. Moge ik vrij zijn van lijden. Moge ik vrij zijn van stress. Moge ik vrij zijn van fysieke pijn. Moge ik vrij zijn van geestelijke pijn. En tussendoor adem je rustig, tussen elke zin een ademhaling. Vervolgens breid je je gelukswens uit naar iemand van wie je houdt.  Moge je gelukkig zijn.Moge je gezond zijn. Moge je vrede kennen. Moge je vreugde kennen. Moge je vrij zijn van lijden. Moge je vrij zijn van stress. Moge je vrij zijn van fysieke pijn. Moge je vrij zijn van geestelijke pijn. Dan breng je je wens over op een neutraal iemand, iemand die je kent, maar voor wie je geen sterke gevoelens hebt. Moge je gelukkig zijn. Moge je gezond zijn. Moge je vrede kennen. Moge je vreugde kennen. Moge je vrij zijn van lijden. Moge je vrij zijn van stress. Moge je vrij zijn van fysieke pijn. Moge je vrij zijn van geestelijke pijn. Dan ga je nog een stapje verder en wenst iemand voor wie je negatieve gevoelens hebt het grootste geluk toe, iemand die je gekwetst heeft, iemand die afkeer in je oproept. Wens hem of haar hetzelfde toe als jezelf. Moge je gelukkig zijn.Moge je gezond zijn. Moge je vrede kennen. Moge je vreugde kennen. Moge je vrij zijn van lijden. Moge je vrij zijn van stress. Moge je vrij zijn van fysieke pijn. Moge je vrij zijn van geestelijke pijn. Blijf ademen. Tenslotte breid je je wens uit naar alle mensen in de hele wereld. Moge alle voelende wezens gelukkig zijn. Moge alle voelende wezens gezond zijn. Moge alle voelende wezens vrede kennen. Moge alle voelende wezens vreugde kennen. Moge alle voelende wezens vrij zijn van lijden. Moge alle voelende wezens vrij zijn van stress. Moge alle voelende wezens vrij zijn van fysieke pijn. Moge alle voelende wezens vrij zijn van geestelijke pijn. Wens het vanuit het diepst van je hart.

Laten we het gewoon doen: zondag 15 uur, -je hoeft er dus niet eens vroeg je bed voor uit- twintig minuten mediteren, voor wereldvrede. Met cynisme of onverschillig je schouders ophalen, bereik je ook niks, toch? Doe je mee?