Limonade-journaal

20151108_201644Als ik de baas zou zijn van het journaal,
dan werd meteen het nieuws een heel stuk positiever.

De hele wereld werd meteen een beetje liever,
want ik negeerde alle narigheid totaal.

Zo ging, als ik het me goed herinner, een liedje van Kinderen voor Kinderen. Ik herinner me ook dat ik die koe destijds meteen bij de hoorns vatte door een aantal dagen achter elkaar mijn eigen versie van het journaal te maken, waarin een hoofdrol was weggelegd voor pasgeboren lammetjes, goede schoolrapporten en verjaardagsfeestjes met taart en patat. Een klein limonademakertje in spé.

Afgelopen weekend las ik bij de Correspondent een mooi artikel van Rutger Bregman, getiteld: ‘Wie goed doet, komt nooit in het journaal’. Hij vraagt zich af wat toch die journalistieke neiging is om de negatieve kant van dingen te belichten en positieve berichten te negeren. Terwijl Nederlanders zich staan te verdringen om vluchtelingen te helpen, horen we in het nieuws vooral verhalen over protesten tegen vluchtelingen. ‘Het goede is zo alomtegenwoordig dat we het niet zien,’ schrijft Bregman. We zijn veel meer prosociaal dan asociaal, en dat weten we van onszelf wel, maar mensen die we niet kennen beoordelen we als niet-sociaal. En dat oordeel wordt gevoed door wat we op televisie zien. Beelden van geweld, onverdraagzaamheid, gevechten.

Wat je aandacht geeft groeit. Als je limonade maakt, focus je op het positieve, waardoor het positieve groeit. Je negeert het negatieve niet, maar kiest ervoor om je aandacht vooral aan het positieve te geven. Bregman pleit voor een constructieve journalistiek. De huidige berichtgeving op televisie verpest ons wereldbeeld. ‘Misschien begint een beter mensbeeld met het vertellen van een ander verhaal,’ schrijft hij. ‘Iedereen weet dat egoïsme, racisme en haat bestaan. Maar altruïsme en naastenliefde zijn evengoed onderdeel van onze natuur. En belangrijker nog: we kunnen deze typisch menselijke eigenschappen verder trainen en stimuleren. Dat kan met constructieve journalistiek.’

Klinkt als… limonade maken. Aandacht geven aan wat goed gaat en daarmee dat goede de kans geven om zich verder uit te breiden. Als we in het nieuws zien dat overal hulpacties op touw worden gezet en de overwegingen horen van mensen die dat doen, levert dat een heel ander beeld op dan wanneer we protesterende bewoners hun argumenten tegen de komst van de vluchtelingen luid horen verkondigen. Limonade-journalistiek hebben we nodig. Nieuws dat de boze buitenwereld niet negeert, maar laat zien hoe mensen op een constructieve manier omgaan met die boze buitenwereld bijvoorbeeld. Uiteindelijk is een negatieve invalshoek ook maar een blik op de werkelijkheid. Een citroenblik. Waar je voorbij kan kijken, of langs.

Eigenlijk ben ik nog steeds de baas van mijn eigen journaal. Mijn limonade-journaal.

Voer je e-mailadres in om je in te schrijven op dit blog en e-mailmeldingen te ontvangen van nieuwe berichten.

Advertentie

Positief nieuws in De Poezenkrant

DSCN5402 In mijn vorige blogpost vertelde ik dat ik zo treurig gestemd raak van het lezen van de Volkskrant. We hebben de krant net een week en hij verdwijnt nu al af en toe ongelezen in de papierbak. Als de krant voor Willy, onze wonderkat, binnenkomt, begint hij vrolijk te kwispelen. Hij installeert zich op de bank -wat bij hoge uitzondering en alleen voor het lezen van zijn krant is toegestaan- en buigt zich meteen over de pagina’s vol poezennieuws. Elk stukje pagina wordt besnuffeld en bekeken. Omdat zijn fijne motoriek niet geweldig is, miauwt hij als de pagina moet worden omgeslagen.

Op zoek naar positief nieuws heb ik me vandaag, uiteraard pas nadat Willy de krant uit had, eens over Willy’s Poezenkrant gebogen. En daar werd ik best blij van. Er stonden grappige berichtjes in over een kat die met de bus van Groningen naar Assen was gereisd, een man in Japan die tientallen inbraken pleegde om van dat geld kattenvoer voor honderden zwerfkatten te kopen, op straat gespotte kattenkunst en een hoofdartikel over dat ‘de kat niet wil dat u met vacantie gaat’. Maar helaas ook grotemensen-agressie in de wereld der katten: een echtpaar in Amerika moest door de dierenexperts van de politie ontzet worden na een aanval van hun kat, en vermissingen zijn aan de orde van de dag. Ja, er gebeurt nogal wat in de poezenwereld. Zelfs werkloosheid is het domein van de katten binnengedrongen, want de krant heeft een heuse vacaturepagina voor de werkloze poezen op zoek naar een baan; er wordt per direct een cafékat gezocht voor café De Prins in Amsterdam. Het mooiste bericht: een kat in Italië bezoekt al jarenlang het graf van zijn overleden baasje en laat er kleine geschenkjes achter. Inmiddels zorgt het hele dorp ervoor dat de kat veilig naar de begraafplaats kan lopen en weer terug naar huis. Hartverwarmend toch?DSCN5404

Hoewel ik weet dat het brein achter deze krant Piet Schreuders heet, stel ik me toch graag een knus gebouw voor, waarin zo’n stuk of tien katten de redactie vormen van deze krant. Druk telefonerend, typend op hun laptopjes en interviewend zoeken ze daar het beste nieuws uit voor hun miauwende viervoetige lezerspubliek. Als het pauze is, scharen ze zich gezellig om een bak brokjes heen en daarna gaan ze weer hard aan het werk. Ik snap best dat Willy altijd uitgelaten is als zijn nieuwe krant, ook écht aan hem geadresseerd, op de mat valt. Die laat toch een ander gevoel achter dan de grote-mensen-boze-wereld-krant.