It’s okay, Jaap

David de Kock en Arjan Vergeer zijn zelf al razend inspirerend, maar tijdens de vorige seminar werden we ook nog eens door een andere inspirerende spreker toegesproken. Jaap Bressers, in rolstoel, had vanaf het eerste moment mijn volledige aandacht. Omdat hij zo open, met zelfspot en toch heel kwetsbaar zijn eigen verhaal vertelde. Op zijn 21e kreeg hij een duikongeluk en brak zijn nek. Hij werd in een buitenlands ziekenhuis wakker, verlamd vanaf borsthoogte, geen idee waar hij was, wat er gebeurd was en in paniek. De verplegers reageerden op zijn geroep door keurig de monitoren te controleren en dan weer weg te gaan. Maar één verpleger, broeder Carlos, merkte Jaaps paniek op en legde zijn hand op zijn schouder, waar hij nog wel gevoel had, en zei: It’s okay. Door zich oprecht in Jaap te verplaatsen, maakte hij een enorm verschil; dat kleine gebaar gaf Jaap de kracht om door te gaan. Sindsdien spreekt Jaap van Carlos-momentjes: momenten waarop je van betekenis bent voor een ander, misschien zelfs zonder je daar zelfs bewust van te zijn. Want toen Jaap Carlos later vertelde hoeveel dat gebaar voor hem betekend had, antwoordde hij: ach, ik deed gewoon mijn werk.

Jaap moedigt ons aan om ons te focussen op de Carlos-momentjes in ons leven. Want hij gelooft dat er in iedereen een Carlos zit en dat we allemaal op onze eigen manier het verschil kunnen maken. Als één hand op je schouder zoveel verschil kan betekenen, zijn we allemaal in staat om het verschil te maken. Kijk eens naar wat er allemaal goed gaat, zegt hij. Wat mij erg deed denken aan mijn limonade-momenten: focus op wat er goed gaat. Maar Jaap Bressers geeft die limonade wel even meer diepgang. Focus op de momenten waarop je iets voor een ander betekent, het verschil maakt, hoe klein misschien ook. Superlimonade, die Jaap, en broeder Carlos trouwens ook!

Wanneer was en/of ben jij een Carlos? En durf je dat ook echt binnen te laten komen, dat jij voor iemand anders het verschil maakt(e)? Ik vond dat persoonlijk lastiger dan de Carlos-momentjes herkennen in mijn leven. Zullen we ons de komende tijd eens wat meer op deze Carlos-momenten richten?

Ga vooral ook even op Jaap Bressers’ website kijken voor meer inspiratie, en zijn gratis E-book kun je hier downloaden.

 

Voer je e-mailadres in om je in te schrijven op dit blog en e-mailmeldingen te ontvangen van nieuwe berichten.

Advertentie

Stralen als een bloem

DSCN1360“Een bloem houdt niet op mooi te zijn als er iemand voorbijloopt die haar niet opmerkt, en stopt ook niet met lekker ruiken ook al wordt haar geur niet gewaardeerd,” schrijft Timber Hawkeye in Buddhist Boot Camp. “De bloem blijft haar verheven zelf: elegant, sierlijk en beeldschoon.” De natuur laat ons zien hoe het zou moeten. Bloemen die prachtig bloeien, ondanks hun korte levensduur en vaak zelfs zonder gezien te worden; sterren die stralen zonder dat we ze bewonderen; bomen die niet mopperen of depressief worden als ze niet bedankt worden voor de zuurstof die ze geven. Zonder iets te verwachten je mooiste zelf zijn; ik denk dat er maar weinig mensen zijn die dat kunnen. En ik behoor niet tot die weinigen.

Toch is dat wat we volgens Timber Hawkeye moeten doen: stralen, wat er ook gebeurt, een vriendelijke en zachtaardige ziel zijn (ook als er niemand kijkt). Een ster, een bloem zijn te midden van andere potentiële bloemen en sterren. Om het stralen, om het vriendelijk en zachtaardig zijn. Omdat dat is wat je wilt zijn, omdat dat is wie je bent. Super-inspirerend, vind ik! De volgende keer dat ik overmand dreig te worden door gevoelens van ontevredenheid, jaloezie of gekwetstheid omdat iemand mij niet ziet zoals ik wil dat hij of zij me ziet, denk ik aan die bloem van Timber Hawkeye die daar maar op haar allerprachtigst staat te stralen zonder dat er ook maar iemand oog voor heeft. En aan John Lennons zon: When you do something noble and beautiful and nobody noticed, do not be sad. For the sun every morning is a beautiful spectacle and yet most of the audience still sleeps.

Maar voor de zekerheid heb ik ook maar even een dikke eik in het park naast de deur omhelsd en ‘dank je wel’ in zijn grijsbruine, licht gegroefde stam gefluisterd.

Voer je e-mailadres in om je in te schrijven op dit blog en e-mailmeldingen te ontvangen van nieuwe berichten.

Eh… missie?

20170619_200636Afgelopen donderdag had ik weer een seminar van 365 dagen succesvol. Deze dag ging over het bedenken van je missie. Het afgelopen half jaar ben ik bezig geweest om belemmerende overtuigingen en niet helpende patronen minder invloed te geven en een, als het ware blanco pagina te worden, waarop ik nu mijn dromen kan projecteren, om daaruit een missie te formuleren. Wat is mijn passie, wat zijn mijn talenten en hoe komen die samen in mijn missie? Zoals na elke seminar heb ik weer het gevoel schromelijk achter te lopen en het allemaal niet te weten.

Schrijven is belangrijk voor me, maar is het echt een passie? Is het niet meer een talent dat ik zou kunnen inzetten om mijn passie te leven? Maar wat is dan mijn passie? Avontuur popt steeds op als ik mezelf die vraag stel, avontuur met mijn gezin. De wereld over, buiten de gebaande paden. Maar is dat een passie? Is dat niet meer een onrealistische droom van een dagdromer? Passie is iets wat je zo belangrijk vindt dat je er echt voor wilt leven (of zelfs sterven), zeiden David en Arjan. Veel meer dus dan iets wat je heel leuk vindt. Het kan zelfs iets zijn dat je helemaal niet zo leuk vindt. Maar je móet het doen, zo belangrijk vind je het. Ik vraag me af of er wel iets is dat ik zo belangrijk vind dat ik er desnoods voor  zou willen sterven. Ja, mijn dochter, en mijn geliefde. Maar hoe ik daaruit een missie kan destilleren?

Ik kom er dus weer eens niet uit. Wat is jullie missie? Misschien helpt dat me weer iets verder op weg.

09jun.2017_2236

foto gemaakt door Gerda Kalmann

Voer je e-mailadres in om je in te schrijven op dit blog en e-mailmeldingen te ontvangen van nieuwe berichten.

Een rennende gorilla

Alles draait om focus. Tijdens een bekend psychologisch experiment bekeken proefpersonen een opname van twee basketbalteams –een team met witte shirts en een team met zwarte shirts- die een basketbal overgooiden. De opdracht voor de proefpersonen was om het aantal keren te tellen dat het witte team de bal overgooide. Na ongeveer 45 seconden liep er iemand verkleed als gorilla door de zaal. 46% van de proefpersonen zag de gorilla niet, gefocust als ze waren op het overgooien van de bal. Alles draait om focus. We kunnen blind zijn als gevolg van een gebrek aan aandacht en dan niet zien wat zich voor onze neus afspeelt. Anders gezegd: we zien over het hoofd waar we niet naar zoeken.

20160914_124749Als je focus vooral op negatieve dingen ligt, zie je dus letterlijk de positieve dingen niet. Maar gelukkig geldt dat ook andersom. Als je voortdurend op zoek bent naar positieve dingen, zie je ook minder negatieve dingen. Je kunt je hersens daarvoor trainen. Hoe je dat doet? De beste en snelste manier is door een lijst te maken van alle goede dingen in je leven. Dat klinkt heel simpel en dat is het ook. Als je elke dag drie goede dingen opschrijft, train je je hersens in minder dan vijf minuten per dag om beter te worden in het opmerken van positieve dingen en mogelijkheden voor groei. En omdat we maar op een paar dingen tegelijk gericht kunnen zijn, worden op hetzelfde moment negatieve dingen naar de achtergrond verplaatst.

Als je dit een week doet, merk je daar nog een half jaar effect van. Dat is wel de moeite waard om een tijdje te proberen, toch. Doe je mee?

Voer je e-mailadres in om je in te schrijven op dit blog en e-mailmeldingen te ontvangen van nieuwe berichten.

Limonademaker Sietske de Waard

Vorige week was ik op het festival Droomland in Deventer. De Grote of Lebuïnuskerk stond een avond lang in het teken van verbinding. Verbinding met elkaar, maar ook met jezelf en de stilte in jezelf. Medeorganisator van dit festival Sietske de Waard organiseert activiteiten over geluk. Op haar blog kwestie van geluk schrijft ze over haar zoektocht naar geluk. Een paar vragen aan Sietske:18238588_440080169674148_7765541336707088902_o

Vanwaar deze zoektocht naar geluk?
“Ik zat nogal vast in mijn leven. Ik ben op mijn achttiende naar Nijmegen verhuisd. Ik wilde zo snel mogelijk het huis uit, en maakte halsoverkop een keuze voor een studie, die eigenlijk niet bij me paste. Ik wist ook niet wat ik anders moest doen; mijn probleem is dat ik heel veel leuk vind en ook best wel veel kan, dat maakte kiezen lastig. Na mijn studie rolde ik in werk dat totaal niet bij me paste, in een archief, documenten digitaliseren en indexeren, ik verveelde me dood. Daarnaast zat ik ook in een relatie die niet goed voor mij was. Mijn vriend was om de raarste dingen beledigd, waardoor het voelde alsof ik niets goed kon doen en dat maakte me erg onzeker. Ik was constant op mijn hoede. Toch bleef ik maar bij hem, misschien omdat ik dacht dat het niet beter kon. Uiteindelijk raakte ik overspannen en viel in drie maanden tijd tien kilo af. Er moest iets veranderen.

Toen ik het boek van Eckhart Tolle, De kracht van het nu, las ging er een wereld voor me open. Door in het nu, in het moment te zijn, viel er een heleboel spanning van me af. Ik realiseerde me dat die spanning iets is wat ik zelf creëer met mijn gedachten. Het zijn verhalen die je jezelf aanpraat. In het moment bestaat die spanning niet. Die realisering was voor mij enorm bevrijdend. Vanaf daar ben ik me verder gaan verdiepen in persoonlijke ontwikkeling. Ik volgde een tiendaagse Vipassana meditatiecursus in België en ik ben naar het superrelatieweekend van 365 Dagen succesvol geweest. Ik nam een creatieve loopbaancoach in de hand om erachter te komen wat ik nou echt wilde, en daar is het idee voor kwestie van geluk ontstaan. De dingen die ik leerde en alles wat ik las, al die nieuwe inzichten, wilde ik graag delen met anderen. Ik zag zo veel leeftijdgenoten (ik ben 28) overspannen thuis zitten. Ik hoop dat ik ze met mijn zoektocht naar geluk kan inspireren.”

Hoe ziet geluk er voor jou uit?
“Geluk is voor mij ontspannen leven, accepteren hoe het is en daar ontspannen bij zijn, als het gaat om iets waar ik geen invloed op heb. Waar ik wel invloed op heb, doe ik zoveel mogelijk de dingen die mij energie geven. ”

Welke inzichten heeft je zoektocht je tot nu opgeleverd?
“Allereerst meer in het moment zijn. Door in het moment te zijn valt er al vaak een heleboel onrust weg. Maar ook klein en dichtbij denken. Wat kan ik nu op dit moment doen wat bij me past? Je kernwaarden bepalen, zodat je ook weet wat bij je past. Ik dacht bijvoorbeeld dat ik een professionele blogger wilde worden die schrijft over geluk, maar gaandeweg kwam ik erachter dat ik eigenlijk niet uit mezelf pen en papier pak om verhalen te schrijven. Daaronder zitten mijn kernwaarden creativiteit en delen en die kunnen ook op andere manieren tot uitdrukking komen. Ik denk bijvoorbeeld meer in activiteiten dan dat ik een schrijver ben. Ik vind vooral de activiteiten over geluk organiseren heel erg leuk. Positief denken is nog zo’n inzicht; denken in overvloed. Dat is vaak een kwestie van anders kijken. Kijken naar wat kan in plaats van naar wat niet kan. Nog een belangrijk inzicht, dat ik leerde tijdens die Vipassana cursus, is dat alles altijd verandert. Alles gaat voorbij, of het nou positief of negatief is. Dat inzicht helpt mij om te accepteren dat er ook ongemak is en daardoor kan ik er beter mee omgaan.”

Heb je het geluk gevonden?
“Soms wel, soms niet, dat verschilt per dag. Maar ik heb wel een heel andere basishouding dan vier jaar geleden. Ik ben mentaal stabieler. En ik heb handvaten om me niet uit het veld te laten slaan bij tegenslag.”

Waarom doen we vaak niet te dingen waarvan we weten dat ze goed voor ons zijn, mediteren bijvoorbeeld, of gezond eten en meer bewegen?
“Ik denk dat dat te maken heeft met ons dierlijke brein en ons rationele brein. Het dierlijke brein wil direct bevredigd worden, met snoep, computerspelletjes of wat dan ook. Het rationele deel is op de lange termijn gericht. Ik denk dat je dit alleen kunt veranderen met je bewustzijn. Door niet te reageren op je eerste ingeving, maar een soort buffer in te bouwen tussen je impulsen en je daadwerkelijke handelen. Het lukt me steeds beter als het gaat om het kopen van spullen of snoepen, maar soms realiseer ik me ineens dat ik wel elke zoveel minuten mijn telefoon bekijk of Facebook check. Daar werkt die buffer dus nog niet al te best.”

Heb je lees-of kijktips over geluk?
“Ik heb wel een aantal helden. Byron Katie bijvoorbeeld, en Eckhart Tolle, maar ook David de Kock en Arjan Vergeer van 365 Dagen succesvol. Voor mooie inzichten over de liefde zijn de boeken van Jan Geurtz en Barry Long echte aanraders. Van Start vandaag met lichter leven van Robert Bridgeman was ik ook erg onder de indruk. En Wim Hof, de Iceman, is ook een van mijn helden.”

Wat zijn je citroenen en hoe maak je daar limonade van?
“Niet gefocust zijn is een van mijn citroenen. Ik zwalk soms alle kanten op omdat ik van alles leuk vind en daarin geen keuze maak. Ik maak daar limonade van door om hulp te vragen, mensen te zoeken die bepaalde dingen beter kunnen dan ik. En ik denk in kleine stapjes, zodat de dingen die ik van mezelf moet realistisch haalbaar zijn.
Een andere citroen is dat ik wel angstig ben ik mijn nieuwe relatie. Door mijn eerdere ervaring neem ik dingen soms te persoonlijk op. Maar door erover te praten gaat dat steeds beter. Als ik het soms lastig vind om ergens over te praten, helpt intuïtief schrijven me. Dan begin ik van me af te schrijven zonder mijn pen van het papier te halen. Laatst ontdekte ik dat ik onbewust begin te schrijven vanuit de ik-vorm en dat gaat op een gegeven moment vanzelf over in de jij-vorm, alsof ik mezelf advies geef. Heel bijzonder vind ik dat.
Mijn financiën zijn ook een citroen, maar daarbij helpt het me erg door er anders naar te kijken. Niet naar hoe ver ik in het rood sta, maar naar welk bedrag ik deze week te besteden heb. Het lijkt tegenstrijdig, maar juist doordat ik denk in termen van wat ik wél mag besteden, lukt het me zelfs om te sparen.”

Niet focussen op het tekort, maar kijken naar wat je wel hebt. Als dat geen mooie overvloedsgedachte is. Wil je Sietske’s zoektocht naar geluk volgen, kijk dan op www.kwestievangeluk.com. Daar vind je nog veel meer mooie inzichten en inspiratie, zowel online als offline.

[blog_subscription_form]

 

Water geven

In Het hart van Boeddha’s leer schrijft Thich Nhat Hanh dat we allemaal positieve en negatieve zaden in ons dragen. In een soort enorme opslagplaats ergens diep binnen in ons liggen die allemaal door elkaar. Het is zaak de positieve zaden te herkennen en die water te geven. Er contact mee te maken. En als een negatief zaadje per ongeluk toch water krijgt en zich manifesteert, omarm je het met je oplettendheid en helpt het terugkeren naar waar het vandaan kwam. tuin5 (1)‘Nodig uitsluitend positieve zaden uit naar boven te komen en plaats te nemen in de huiskamer van je bewustzijn,’ schrijft Thich Nhat Hanh.

Het boeddhisme kent hiervoor een mooie oefening: ‘de spijker vervangen’. Wanneer een houten spijker is weggerot of vergaan, zal een timmerman hem vervangen door op precies dezelfde plek een nieuwe spijker in de oude te slaan. Dit moeten we ook doen met onze gedachten, observaties en gevoelens. Als er een gedachte of gevoel bij je opkomt die je als onheilzaam beschouwt, kun je een andere gedachte of gevoel uitnodigen om die te vervangen. ‘Vele zaden in je opslagbewustzijn zijn heilzaam en mooi. Adem gewoon in en uit en nodig een ervan uit naar boven te komen, dan zal het andere zaadje naar beneden gaan.’

Prachtig toch, al die zaden in je interne opslagruimte en jijzelf als degene die de gewenste zaden uitnodigt in de huiskamer van je bewustzijn. In plaats van limonade maken van je citroenen, je citroenen gewoon helemaal niet uitnodigen.
Ik vind het een mooi beeld om even op te kauwen.

Voer je e-mailadres in om je in te schrijven op dit blog en e-mailmeldingen te ontvangen van nieuwe berichten.

Kleine gelukjes

20170408_095808Waarom mijn blog in het begin zo goed voor mij werkte, was doordat ik bewuster begon te leven. Met meer aandacht in het moment, zou je kunnen zeggen. Ik had altijd wel oog gehad voor mooie wondertjes in de natuur, mooie luchten, overvliegende vogels, een fijne ontmoeting, een diep gesprek, maar had deze mooie dingen nooit eerder zo duidelijk binnen laten komen als geluksmomenten. Als je dat wel doet, moet je gewoon erkennen dat er best veel momenten van geluk zijn op een dag. En in het verlengde daarvan: dat je eigenlijk best gelukkig bent.

20170409_111517Ik ben gelukkig. Maar ik mag weer wat meer gaan stilstaan bij alle dingen om me heen die me een geluksgevoel geven. Ik zit in standje citroen, en het wordt hoog tijd dat dat verandert. Ik kan er allerlei oorzaken, argumenten, uitleg en excuses zelfs voor aandragen, maar daar gaat het niet om. Ik moet weer limonade maken!

20170408_100057

Mijn geluksmomenten van vandaag (in willekeurige volgorde): bloeiende Forsythia in de tuin; af en aan vliegende koolmeesjes met halve struiken in hun bek die ze met de grootste moeite hun vogelhuisje binnen krijgen; mijn dochtertje die als een trots poppenmoedertje met haar pandabeer in de buggy aan de wandel is; het zonnetje; ontluikende bloesems aan mijn appel- en perenboom; een hardgekookt eitje met avocado op mijn boterham; picknick in het park; een warm bad.

Wat zijn jouw geluksmomenten?

Voer je e-mailadres in om je in te schrijven op dit blog en e-mailmeldingen te ontvangen van nieuwe berichten.

Twijfel

twijfel2 (1)Ja, ik twijfel. Niets mis mee, zou je denken: ‘twijfel is het begin van wijsheid’, zei René Descartes. ‘Twijfel is een van de namen van intelligentie’, zei Jorge Luis Borges. Lekker blijven twijfelen dan, maar ook Alfred Lord Tennyson had denk ik gelijk met zijn woorden: ‘Twijfel is een duivelskind’. Ik twijfel over of ik door moet gaan met deze blog of niet.
Toen ik ermee begon, twee jaar geleden, om mezelf op vriendelijke wijze te dwingen mijn aandacht op de positieve dingen in mijn leven te richten, gaf dat doel heel duidelijk richting. Maar inmiddels lijk ik mijn doel een beetje kwijt, en ervaar ik een gebrek aan richting. Het is niet zo dat ik de stok achter de deur om naar de goede dingen te kijken, niet meer nodig heb, allesbehalve zelfs, maar de stok lijkt niet meer te werken, in elk geval niet zoals in het begin. ‘Onze twijfel is altijd de vijand van onze intuïtie’, zei Inayat Khan. Ik denk dat dat waar is. Mijn twijfel en mijn intuïtie staan pal tegenover elkaar in deze. Mijn intuïtie zegt: loslaten; mijn twijfel zegt: maar alle andere ideeën die met je blog samenhangen dan? Hoofd en hart met elkaar in strijd, en dat om een blog…

Dus ben ik nu aan het nadenken: heb ik een andere stok nodig of moet ik helemaal stoppen met deze blog? Hoe kan ik mijn blog weer op een positieve manier voor mij (en hopelijk ook voor jullie) laten werken?

Ik ben er nog even niet uit. Mocht je er iets van vinden, laat het me dan vooral weten.

 

 

Limonademaker Janne Willems

Janne Willems verzamelt mooie momenten. In de trein en op straat vraagt ze vreemden overal ter wereld of ze een mooi moment willen tekenen. Daar wordt Janne, maar ook de mensen die tekenen, gelukkig van. Haar mooie momenten-verzamelarij moet zich als een olievlek over de wereld verspreiden. Super limonade! Een paar vragen aan deze limonademaakster.

 

janne-in-airplane-1Hoe ben je op het idee gekomen om mooie momenten te verzamelen?
“Ik schrijf vanaf 2003 al mijn eigen mooie momenten op, later ben ik ze gaan tekenen. Ik merkte bij mezelf dat als ik een tijdje niet tekende, het slechter met me ging. Als ik er geen tijd voor kan vinden/maken, dan ga ik meer mee met de drukte in plaats van even stil te staan. Omdat ik bij mezelf dat positieve effect merkte vroeg ik me af of ik ook anderen blij zou kunnen maken door ze te vragen naar hun mooie momenten.
In 2010 besloot ik het uit te proberen. Ik ben gewoon op mensen afgestapt in een trein en vroeg ze een mooi moment te tekenen. De eerste jongen die dat deed, tekende zo’n intens moment dat ik echt ontroerd was dat hij dat met me wilde delen. En het was een bevestiging dat dit niet alleen voor mij werkt, maar ook voor anderen. Toen ben ik ermee doorgegaan en werd het steeds groter. Zo groot dat ik mijn baan bij Loesje heb opgezegd en besloot te gaan reizen om op alle continenten mooie momenten te verzamelen.”

Hoe maakt het optekenen van je mooie momenten je gelukkiger?
“Het dwingt je op de meest lieve manier om na te denken hoe een mooi moment eruitzag, want je gaat het visueel vormgeven. En omdat je daar over nadenkt herbeleef je dat mooie moment opnieuw. Daarom werkt het zo goed, je zit opnieuw in dat moment. Mooie momenten kunnen tegenwicht bieden aan moeilijke momenten. Daarmee zijn de moeilijke dingen in je leven niet weg, maar wel beter draagbaar. Door te letten op mooie momenten kan je je leven makkelijker maken.”

janne-in-gesprek2Heb je nooit vervelende reacties gehad?
“Nee, nooit. Mensen zeggen soms nee, en dat is prima, ik stel ze een vraag die ze met ja of nee kunnen beantwoorden, maar er is nooit naar me geschreeuwd of zo. Van de 20.000 mensen die ik heb gevraagd, heeft er nooit iemand onaardig gereageerd, hoe vet is dat!”

Ben je altijd zo positief ingesteld geweest?
“Ja, dat heb ik wel van huis meegekregen. Mijn moeder zei altijd: as de as brikt, velt de kar –als de as breekt, valt de kar. Ze leerde me niet te kijken naar wat zou kunnen zijn, maar naar wat is. Niet bouwen op ‘als’, maar gewoon dealen met dingen zoals ze zijn. Het leven is niet altijd fijn, maar ook niet altijd pikkedonker. Er zijn altijd, ook op droeve momenten, mooie momenten te vinden. Dat is geen wereldschokkende verandering, maar het helpt wel.”

Hoe gaat het verder met je mooie momenten-verzameling?
“Ik ga verder. Ik ben nu in Europa, Australië, Azië en Noord-Amerika geweest en ik wil naar de States.Van de zomer reis ik die kant op. Ik denk dat mijn werk daar nu van grote betekenis kan zijn. Elk continent heeft zijn eigen uitdaging, maar ik denk dat juist nu in de States, in een context van intolerantie en wantrouwen, wat ik doe baanbrekend is. Door op vreemden af te stappen, contact te zoeken, kan ik laten zien dat we allemaal niet zo van elkaar verschillen, dat we elkaar niet hoeven te wantrouwen. Dan kan ik nog meer mensen met elkaar verbinden. En daar worden we allemaal gelukkiger van. Ik droom ervan om uiteindelijk een beweging op te zetten van mensen die hetzelfde doen als ik. Met vreemden praten en zo mensen met elkaar verbinden.”

amtrak-jump-580x390

Wat zijn je citroenen?
“Ik vind het soms best lastig om met mensen in verbinding te blijven. Hoe ik daar dan limonade van maak? Door toch in contact te blijven. Door te bedenken wat echt belangrijk voor me is en door te kijken naar wat er goed gaat. Me afvragen als er iets tegenzit: wat is mijn perspectief, wat is het perspectief van die ander, klopt mijn perspectief, en kunnen we het misschien zo draaien dat het makkelijker wordt? Bij elke situatie heb je de mogelijkheid om er op een bepaalde manier naar te kijken, en welk perspectief je kiest, bepaalt hoe je de situatie ervaart. De wereld wordt zoals je hem bekijkt. Dan kun je maar beter goed kiezen hoe je hem beziet!”

Wil je meer weten over deze inspirerende dame en misschien zelfs een mooi moment tekenen voor haar verzameling, kijk dan hier. En hier kun je Janne’s boek Pluk je momenten kopen.

Voer je e-mailadres in om je in te schrijven op dit blog en e-mailmeldingen te ontvangen van nieuwe berichten.

Kijk omhoog

wolken-drijvenIk heb het al regelmatig gepropageerd hier op mijn blog, als instant limonade-impuls: kijk omhoog. Daarom vond ik het ook heel leuk om tijdens de seminar van 365 dagen succesvol   dezelfde woorden in de vorm van een kleine oefening voorbij te horen komen. We moesten staan, aan iets heel negatiefs denken en naar beneden kijken. En vervolgens werden we uitgenodigd om naar boven te kijken en te glimlachen. Dan houdt gewoon geen enkel negatief gevoel of negatieve gedachte stand. Daarna gingen we springen en dansen. Dat helpt ook. Maar gewoon de simpele handeling van omhoog kijken is al genoeg om jezelf even een positieve limonade-boost te geven. Do try this at home!

Voer je e-mailadres in om je in te schrijven op dit blog en e-mailmeldingen te ontvangen van nieuwe berichten.