Ja, ik twijfel. Niets mis mee, zou je denken: ‘twijfel is het begin van wijsheid’, zei René Descartes. ‘Twijfel is een van de namen van intelligentie’, zei Jorge Luis Borges. Lekker blijven twijfelen dan, maar ook Alfred Lord Tennyson had denk ik gelijk met zijn woorden: ‘Twijfel is een duivelskind’. Ik twijfel over of ik door moet gaan met deze blog of niet.
Toen ik ermee begon, twee jaar geleden, om mezelf op vriendelijke wijze te dwingen mijn aandacht op de positieve dingen in mijn leven te richten, gaf dat doel heel duidelijk richting. Maar inmiddels lijk ik mijn doel een beetje kwijt, en ervaar ik een gebrek aan richting. Het is niet zo dat ik de stok achter de deur om naar de goede dingen te kijken, niet meer nodig heb, allesbehalve zelfs, maar de stok lijkt niet meer te werken, in elk geval niet zoals in het begin. ‘Onze twijfel is altijd de vijand van onze intuïtie’, zei Inayat Khan. Ik denk dat dat waar is. Mijn twijfel en mijn intuïtie staan pal tegenover elkaar in deze. Mijn intuïtie zegt: loslaten; mijn twijfel zegt: maar alle andere ideeën die met je blog samenhangen dan? Hoofd en hart met elkaar in strijd, en dat om een blog…

Dus ben ik nu aan het nadenken: heb ik een andere stok nodig of moet ik helemaal stoppen met deze blog? Hoe kan ik mijn blog weer op een positieve manier voor mij (en hopelijk ook voor jullie) laten werken?

Ik ben er nog even niet uit. Mocht je er iets van vinden, laat het me dan vooral weten.