Ik kan uren naar de wolken kijken. Ik zou het liefst nu schrijven dat ik dan lekker in het park in het gras naar boven lig te staren, blote armen, blote benen, kauwend op een grasspriet, maar dat zou een leugen zijn. Als ik al in een park in het gras lig, is dat op een kleedje, omdat ik erg onrustig word van al die kriebelige beestjes die in het gras wonen of er doorheen wandelen. Ik ben ervan overtuigd dat ik dat gevoel op een wolk niet zou hebben. Dat als ik op een wolk kon liggen, mijn armen en benen die wolk-substantie helemaal zouden willen voelen, zonder kleedje ertussen. Ik kan mezelf helemaal verliezen in de lucht. Al na een paar minuten wolken staren is het of ik de lucht ingezogen word, ik voel me letterlijk gewichtloos worden. Het onderscheid tussen boven en beneden verdwijnt volledig. Eigenlijk is het een heel meditatieve staat van zijn, er is alleen nog maar zijn. En een soort van zweven. Als ik later groot ben, zou ik wel een wolk willen zijn. Als ik later dood ben, zou ik wel een wolk willen zijn.
Wolken zijn hele goede afleiders op citroenmomenten. De simpele handeling van omhoog kijken, maakt je blik wijder. Het is een soort uitzoomen. De hele dag, 24 x 7, zijn we ingezoomd op ons eigen leventje, met alle daarbij behorende ellende. Door even uit te zoomen, kunnen we de dingen weer in proportie zien. Is het echt zo erg om elke maand drie dagen in te leveren aan de migraineduivel? Denk je er op je sterfbed aan terug dat jij altijd de afwas moet doen? Maakt het in het grote plaatje uit of jij kinderen op de wereld zet of een ander? Is het belangrijk dat anderen denken dat je er idioot uitziet in je hardloopkleren? Enzovoort enzovoort. Omhoog kijken geeft je afstand en die afstand is nodig om te zien wat echt belangrijk is en wat eigenlijk niet zo belangrijk is.
Dus: kijk omhoog lieve vrienden, kijk omhoog! Kijk naar de wolken die boven je hoofd voorbij drijven. Stel je voor waar ze heen gaan, hoe ze eruitzien, kijk omhoog. Wist je trouwens dat er een heuse Cloud Appreciation Society bestaat? Met meer dan 30000 leden! Allemaal wolkenstaarders. Op hun website vind je wolkennieuws, een wolk van de maand en een echt manifest, waarin ze verklaren dat een leven zonder wolken saai zou zijn en wolken niet genoeg naar waarde worden geschat. Kijk omhoog, zeggen deze wolkenstaarders ook. Bewonder de vergankelijke schoonheid en leef het leven met je hoofd in de wolken! Lieve mensen, kijk omhoog op deze prachtige oktoberdag!
Maak Limonade 
Wat een leuke post. Ik wist niet dat er een Cloudclub bestaat, daar ga ik wel even op googlen! En ik ben net vanmorgen zelf een wolkengedicht aan het schrijven, wat toevallig… Voor het duurzaamheidscongres van de Provincie Overijssel :-). Al met al: happy cloudwatching today voor iedereen!
ik ben erg benieuwd naar je wolkengedicht…
Das wel grappig, want van de week had ik dit soort gedachten, maar dan starend naar de sterren…
hm sterren… dan is het donker en ik heb het niet zo op donker. In plaats van een wijdere blik wordt de mijne in het donker heel nauw…
Als ik uit mijn zolderraam – ooit jouw zolderraam – naar buiten kijk zit ik bijna in de wolken.
misschien komt daar mijn wolkenfascinatie wel vandaan.
Jouw ode aan de wolken doet me denken aan een gedicht van Monica Boschman (www.52gedichten.nl):
voorbij
voorbij trok jij en
niemand vroeg zich af
of het jouw tijd al was
in een luchtig schouwspel
heb je gestaag tikkend
je gulle taak volbracht
een wolk kan wat een
mens zo moeilijk vindt:
gewoon voorbijgaan
(Ik houd ook van wolken. Hartelijke groet)
Mooi gedicht, dank je wel!
prachtig allemaal. over een paar uur ga ik na de begrafenis van de veel te jong overleden moeder van mijn vriend. ik zal dan stiekem naar boven kijken.
Heel veel sterkte vandaag! Dikke knuffel voor jullie.
Ook hier een wolkenstaarder.
Ik heb t geluk om nu voor de 7e week van citroenerige rugklachten limonade te kunnen brouwen. Mijn uitzicht wanneer ik lig bij te komen van iedere beweging, is de lucht boven een bossige zee van voortuingroen. Beiden voor mij noodzakelijk om te overleven, laat staan mijn eigen limonade te maken of te zijn.
Ik krijg een heerlijk leeg hoofd gevoel van luchtstaren en wolken kijken.
Mij heerlijk onbelangrijk voelen ervaar ik meer als ik de grootsheid en kracht van de natuur voel. Soms letterlijk als je, als nietig mensje, naast een oeroude boom staat (oer is betrekkelijk in je beleving) of onderaan de voet van een berg.
Een tijdje terug mijmerde ik op digitaal papier over wonen in de wolken. Deze ‘kinderlijke’ gedachte/wens ben ik nooit verloren 🙂
http://verbeelden.wordpress.com/2014/03/25/wolkenwens/
hier ook heerlijk naar boven gekeken, groeten van Mallorca! En de wolken ook van boven wolken gezien, in het vliegtuig. War even goed tegen de vliegangst, ze zagen er zo lekker kuschelig (duits voor knuffelig zacht) uit!