Op deze laatste oktoberdag blik ik terug op de Buy Nothing New maand, die voor mij eigenlijk een Buy Nothing At All maand was. Heb ik echt helemaal niets gekocht? Nee, alleen eten, drinken en een tube tandpasta. Was dat moeilijk? Nee, wat is nou een maand.
Heb ik dan helemaal niks gemist? Die vraag stelde mijn moeder me ook op een maandagavond, ergens midden in de maand, toen we ’s avonds nog even een kopje koffie bij ze gingen drinken. Het enige wat ik miste waren bloemen. Af en toe een bosje bloemen voor mezelf kopen is echt een cadeautje waar ik gelukkig van word. Mijn bosje lampionnetjesbloemen was eigenlijk op de eerste dag van oktober al wel aan vervanging toe, maar ja, dat mocht dus niet. Het leuke daarvan was dat ze in plaats van in de groencontainer nu aan een streng kerstlichtjes belandden, zodat ik er toch nog van kon genieten, maar dan op een iets andere manier. 
En nog leuker was dat me de volgende dag enorme bossen bloemen letterlijk in de schoot werden geworpen tijdens de opening van A Floral Affair, een spectaculaire lievelingsbloemenmodeshow van Bas Kosters. Dat had het universum wel even goed voor me geregeld.
Liep ik dan helemaal nergens tegenaan? Oh jawel hoor. Waar ik echt wel een beetje mee heb geworsteld, is dat ik veel van wat ik koop, vooral koop om een kleine zelfstandige winkel of een kunstenaar te steunen. Die reden is vaak belangrijker dan dat ik die dingen nou zelf heel hard nodig heb. En die reden vind ik ook een heel goede reden. What to do?
Eigenlijk heb ik na deze maand niets kopen twee dingen besloten: 1. Ik blijf spullen kopen van kleine zelfstandigen en kunstenaars, maar alleen als ik een cadeautje voor iemand nodig heb. 2. Als ik behoefte heb aan troost, ga ik niet meer de stad in. Achter mijn ‘troostkopen’ zit eigenlijk een behoefte aan aandacht voor mezelf. Ik ga deze behoefte aan rustpuntjes vanaf nu anders invullen. Ik ga mezelf toestaan om op zulke momenten even suf op de bank te hangen met wat voor sufs dan ook, een breiwerkje, een kleurboek, een tijdschrift, in plaats van iets te kopen dat verwijst naar zo’n rustmoment zonder mezelf dat ooit toe te staan. Ik heb een hele lade vol spullen ontdekt die allemaal rust in je hoofd en even lekker bezig zijn beloven. In plaats van daar nog meer van aan te schaffen, sta ik mezelf vanaf vandaag toe om die spullen te gebruiken. Mooie besluiten toch?
Heeft er van jullie nog iemand de uitdaging aangenomen om een maand lang geen (nieuwe) spullen te kopen? En hoe is je dat bevallen?
Maak Limonade 
Een maand niks kopen, het was moeilijk en ik heb gefaald. Mijn aankopen: een blikje zwarte lak, een CD van een band die ik wilde ondersteunen, twee miniatuurhuisjes en een tweedehands boek. Mijn conclusie: soms heb je gewoon iets nodig (blikje lak), soms wil je wat steunen (CD), en soms ook heb je behoefte om je te omringen met dingen. Dat is waarschijnlijk niet een goede reden, maar je kunt daar denk ik wel soms aan toegeven zolang je je geen illusies maakt over wat je doet. Ik heb het nodig is vaak een drogreden.
Tja, ik geloof dat niks kopen eigenlijk mijn natuurlijke manier van handelen is. Ik koop eten en drinken en tandpasta. Alleen als er cadeautjes nodig zijn, koop ik wel eens wat anders. Bijna alleen, natuurlijk. Maar troostkopen, impulsaankopen en funshoppen zijn mij vreemd. Wat ik deze maand wel heb gedaan en wat volstrekt nieuw was, was droomkopen. Ik had gedroomd dat ik een boek moest kopen. Zonder te weten welk boek, ging ik naar de boekhandel. Binnen 10 minuten had ik het juiste boek gevonden en gekocht, en sindsdien ben ik elke dag zó blij dat ik naar deze droom geluisterd heb! Wat trouwens ook erg helpt bij geen nieuwe spullen kopen, is Lets: de ruilkring waar je diensten maar ook spullen kunt kopen tegen betaling in punten.
Nou ben ik wel erg nieuwsgierig naar dat boek…