Voor deze tweede Maak Iets Maandag heb ik iets dat ik eerder gemaakt heb, vermaakt. Deze twee blikken vond ik in de Kanaalstraat in Utrecht. Jaren geleden maakte ik er krukjes van, maar inmiddels ben ik er behoorlijk op uit gekeken. Niets ten nadele van deze mooie pure sojaolie-mevrouw, maar het verveelt om steeds datzelfde gezicht te zien. Tijd voor een nieuw jasje dus.
Nou heb ik een hele kast bomvol stofjes en te vermaken kleding, waarvan ik vind dat die eigenlijk helemaal leeg -maar voorlopig ben ik al blij met leger- moet worden. In deze eindeloze lappenvoorraad vond ik een mooie oude deken, die perfect leek voor deze jasjes. En zo ging ik dus aan de slag.
Beetje knippen, beetje naaien, beetje vloeken af en toe als de draad net te kort was of twee kanten wel erg schots en scheef aan elkaar vast bleken te zitten. Maar ach, handwerk mag best een beetje scheef zijn. Ik ben namelijk een nogal slordige knutselaar. Als ik iets bedenk, wil ik het ook meteen maken, en geen tijd kwijt zijn aan meten en aftekenen. Bij mij gaat meteen de schaar erin en dan maar hopen dat het past. Soms gaat het goed, soms gaat het minder goed. Ik kan met niet herinneren ooit iets afgeleverd te hebben, dat helemaal recht was. Maar hé, hoe limonade is recht nou helemaal?
Ik ben blij met mijn schots en scheve warme jasjes voor de olieblikken, en ik denk de sojaolie-mevrouw ook…