Ik heb jullie al regelmatig verteld dat ik een postcrosser ben, niet al te fanatiek, maar ik draag het initiatief een warm hart toe. Omdat we een perfecte locatie hebben hier in Deventer voor een postcrossing café leek me dat leuk om te organiseren. Dat ging niet helemaal vanzelf, maar uiteindelijk toch ook weer wel. Gisteravond was het eerste postcrossing café.
Ik was bang dat er niemand zou komen, maar we hadden een opkomst van 7 vrouwen; allemaal, behalve één, fanatieke postcrossers. Ineke Rouwendal, van de prachtige winkel Alternote, had wat tafels leeggemaakt in de winkel en het gezellig gemaakt met kerstkransjes en thee. Anneke was die middag bij de schrijfmarathon van Amnesty International geweest en had voorbeeldbrieven en adressen meegenomen, zodat we het nuttige met het aangename konden verenigen. Ik was daar heel blij mee, maar ik merkte dat de meeste dames eigenlijk vooral kwamen om kaartjes te kopen.
Ik heb mijn ogen uitgekeken. Terwijl ik me elke keer weer suf pieker over wat ik in godsnaam voor origineels op die kaarten kan zetten voor iemand die je niet kent, bleek het de andere postcrossers helemaal niet te gaan om de tekst, maar om de kaart zelf en de postzegel. Mijn hele romantische idee van postcrossing als verbindingsmiddel met vreemden over de hele wereld heeft daarbij wel een klein deukje opgelopen. Ik ben niet erg geïnteresseerd in een kaartje van de kerk in dorpje x aan de andere kant van de wereld of een bijzondere postzegel uit dat land, maar veel meer in wat de bewoonster van dat dorpje te vertellen heeft; wat ze doet, denkt, eet, leest. Dat is de verbinding die ik zoek via postcrossing. Ik wil het gevoel hebben dat ik de vrouwen (ja sorry, het zijn nou eenmaal vooral vrouwen) die mij een kaartje sturen, een beetje heb leren kennen. Over elke tekst denk ik heel goed en lang na. Omdat ik contact probeer te maken.
Ik denk dat dit postcrossing café voor mij een eenmalige flirt is geweest. Maar dat neemt niet weg dat ik wel gewoon mijn kaartjes blijf schrijven, zo af en toe. Om een vreemde aan de andere kant van de wereld heel kortstondig even te ontmoeten.

psst. vergeten jullie trouwens niet om af een toe een kijkje te nemen op de Gelukspost pagina…