Inmiddels zit mijn tweede week geven er bijna op. En opnieuw las ik een roman die zo op het eerste gezicht niets met geven te maken heeft en me toch weer prachtige lessen meegaf over dit onderwerp. Zoals de kraai vliegt van Deventer schrijver Jan van Kessel speelt in een klein dorpje in Montana met 23 inwoners, waarvan je er zeven vrij goed leert kennen. Ze weigeren zich aan te passen aan de wereld om hen heen, maar streven ernaar authentiek te leven. Te doen wat echt bij hen past, omdat ze daarmee zichzelf, maar ook de wereld en elkaar het best dienen. Leef je echt of ben je vooral bezig met overleven, is een vraag van hoofdpersoon Blase, wolkenkijker, die mij ook bezighoudt. Wat wil je het liefst doen en waarom doe je dat dan niet? Wat weerhoudt je ervan om te zijn wie je ten diepste bent?
Al deze mooie personages organiseren één keer per jaar een groot weggeeffeest. Dit vindt zijn oorsprong in een oude Indiaanse traditie. Het is allesbehalve een rommelmarkt, het gaat er juist om iets weg te geven dat je dierbaar is. Het gaat om loslaten, om onthechting. Jan van Kessel schrijft: “Het geeft ons de kans onszelf te vernieuwen. Het is net alsof je met een scrubborstel een laag van oude huidcellen eraf boent. Er ontstaat weer ruimte om te ademen.” Prachtig, toch?
Ik denk dat ik met het weggeven van mijn Ganesha’s en engelen een tijdje geleden een beetje van mezelf heb losgelaten. Wat ik de afgelopen week heb weggeven varieerde van verjaardagscadeautjes tot nog een Nepal donatie, van complimenten tot een etentje, van mooie stofjes tot geld voor een straatmuzikant. Ik ga de komende week geven in met het idee van ‘geven om mezelf te vernieuwen’. Kijken wat dat oplevert. Doet er nog iemand mee?
Maak Limonade 
Ik ga vandaag iets geven. Nog geen idee wat, maar dat is ook wel het leuke vind ik 🙂 Thnx voor de inspiratie!
ben heel benieuwd wat het wordt, laat even weten wat je gegeven hebt!
Ik blijf het mooi vinden, vooral ook omdat het je uitnodigt na te denken over wat geven is, van klein tot groot! Ik ga ook maar eens dingen geven, denk ik, tastbaar en ontastbaar;-)
Ooit werd ik getroffen door het initiatief ‘free hugs’. Ontroerend mooi om daar de foto’s en beelden van te zien. Zo ver ben ik nog niet, met een bordje op straat gaan staan waar op staat ‘gratis omhelzing’. Beetje eng 😉 Ik sta wel sinds een aantal jaar op 12-12 om 12.12u op straat om een wildvreemde een kadootje te geven. Ook zo’n soort initiatief, maar dan 1x per jaar. (Website is iets als 12-12/12.12 , je kan m vast vinden als je t leuk vindt).
Erg leuk om te doen.
Geven is groots en klein. Het zit vaak vooral in vriendelijkheid, een glimlach, een helpende hand, een compliment. Gisteren reden we met de auto langs een stel met een dochtertje op de fiets. Het meisje had zo’n klein gekleurd windmolentje in haar haar gevlochten. Dat woei! Zo leuk. Ik kon nog net naar de moeder roepen hoe leuk dat was. Even keek ze verbaasd, zwaaide toen lachend en in de autospiegel zagen we dat ze het tegen aan dochtertje zei. Dat kind straalde van een km afstand ☺
Dat is leuk. Het maakt de ander maar ook jou blij.
Verder zou ik een waslijst kunnen samenstellen van mijn al dan niet tastbare giften. Vrees dat ik onder het type geven/zorger ben in te delen 😉 Het zijn de verrassingen (bv een onverwachts kadootje, een telefoontje, kaart, de net gelezen boeken doorgeven etc) maar vooral de oprechte aandacht die, wat mij betreft, het waardevolst zijn. Ik denk daar niet eens meer over na, het is wie ik ben. Zo bezoek ik al jaren een oude, zwaar depressieve dame. Zij weet dat ik de telefoon niet altijd opneem als zij belt. Ik ben dan bv echt te moe of heb geen tijd voor haar. Zij weet ook dat ik op korte termijn terugbel en dan alle tijd voor haar heb. Ik heb dat met haar besproken en uitgelegd en zij is er, net als ik, heel blij mee. Ik geef haar mijn tijd, mijn liefde en aandacht. Maar geef mijzelf dus hetzelfde. Het is mooi om een gever te zijn, maar je moet jezelf niet vergeten.
😊 Succes met geven, scrubben etc!
heel herkenbaar wat je schrijft. Ik geloof dat ik onder hetzelfde type ben ik te delen. Juist daarom vind ik het ook zo leuk om te onderzoeken wat daar nog meer aan mogelijkheden ligt. Ik ben er deze afgelopen weken bijvoorbeeld achtergekomen dat ik meer kan geven aan complimenten. Dat blijft vaak hangen in voornemens, dus daar valt voor mij nog iets meer te geven. En verder word ik me er vooral van bewust hoe natuurlijk het al voor me is om te geven en contact te maken. Dat is fijn om te merken.
ja, dat vond ik ook! Deze ontdekkingstocht van jou heb ik jaren terug al eens gemaakt, dus ik stond er idd nu niet meer bij stil hoe veel ik gaf zonder het te beseffen. Wat dat betreft: dank je wel voor dit bewustwordingsmoment 😉
Kindness in words creates confidence. Kindness in thinking creates profoundness. Kindness in giving creates love.
Lao-Tzu
Die kwam net in mijn mailbox binnen 😉