Tagarchief: positief denken

Waar je een roos plant…

Waar je een roos plant, beste kind
Kan geen distel groeien.

20170727_074716

illustratie uit: De Geheime tuin

Twee dingen kunnen nooit één plaats innemen, bedenkt de tienjarige Colin uit De geheime tuin. Hij heeft zijn hele leven ziek in bed gelegen en gedacht dat hij dood zou gaan, maar sinds hij met Mary met haar mooie verhalen uit India en Dickon, die met de dieren kan praten, buiten in de geheime tuin vertoeft is er geen plaats meer voor akelige of ontmoedigende gedachten. Daarvoor zijn prettige gedachten in de plaats gekomen.

20170727_074738

illustratie uit: De geheime tuin

 

 

Het was een van mijn lievelingsboeken als kind: De geheime tuin van Francess Hodgson Burnett. Het boek verscheen voor het eerst in 1911 en nu ik het opnieuw gelezen heb, blijkt het nog even magisch en ook verrassend actueel. Ik denk niet dat ik als kind de boodschap van de kracht van gedachten heb meegekregen. ‘Toverkracht’ noemt Colin zijn positieve gedachten en dat zal het voor mij destijds ook geweest zijn: toverkracht. Maar tegenwoordig ben ik overtuigd van wat in 1911 al in dit boek in druk verscheen: ‘Het is net zo gevaarlijk een treurige of een slechte gedachte in je geest toe te laten als een roodvonkbacil in je lichaam. Als je met zo’n gedachte blijft rondlopen kun je daar misschien je hele leven de gevolgen van ondervinden.’ Weg met die citroenen in je geest, maak limonade! Want waar limonade stroomt, kan geen citroen groeien. Dat wisten ze meer dan honderd jaar geleden al.

 

Advertentie

Limonademaker Clara den Boer

Eigenlijk kwam ik puur toevallig het initiatief van Clara den Boer tegen: de Gelukskoffer, maar het sprak me meteen aan. In de Gelukskoffer zit een lesprogramma om kinderen uit groep 3/4, 5/6 en groep 7/8 les te geven over geluk. Het idee is dat als kinderen al op jonge leeftijd leren hoe ze hun geluksgevoel kunnen beïnvloeden, ze een positieve en stevige basis hebben, die hen en anderen inspireert om een verschil te maken in de samenleving van morgen. Een kind dat gelukkig is kan ook bijdragen aan het geluk van anderen. Als dat geen limonade is!
7 Vragen aan Clara den Boer:

IMG_7460Hoe ben je op het idee gekomen van de Gelukskoffer?
“Ik kom uit het bedrijfsleven. Ik gaf workshops en cursussen over leiderschap en wat me daarbij opviel was dat als het om cijfers, marketing en dat soort dingen ging, iedereen een antwoord klaar had, maar dat mensen het heel lastig vonden om een antwoord te formuleren op vragen over henzelf, zoals ‘wie ben je?’ en ‘wat zijn je kwaliteiten?’. Mijn zoon zat op dat moment in groep 7 en door wat ik zag tijdens die workshops begon ik me af te vragen wat hij eigenlijk over dit soort dingen leerde op school. Ging het alleen maar over cijfers halen en de Cito-toets, of was er ook aandacht voor wie je bent, waar je goed in bent? Je bent zo veel meer dan een goed of slecht cijfer voor wiskunde.”

Hoe ziet geluk er volgens jou uit?
“Voor mij gaat geluk over de kleine dagelijkse dingen. De dingen die je dagelijks denkt en doet. Succes en omstandigheden maken je geluk niet, geluk is veel kleiner. Het gaat om het waarderen van het alledaagse.”

Kun je gelukkig zijn echt leren?
“Ik geloof zeker dat je gelukkig zijn kunt leren. Ik heb het dan over lange termijn geluk, duurzaam geluk. De Gelukskoffer is gebaseerd op de positieve psychologie. Je kunt kinderen trainen om stil te staan bij het goede, bijvoorbeeld door dankbaarheid te trainen. Dan leren ze hun aandacht te richten op het positieve, op dat wat goed gaat, dat is een heel belangrijke voorwaarde voor geluk.”

Je droom is dat in 2020 alle kinderen les krijgen in geluk, waarom is dat zo belangrijk?
“We hebben het nooit beter gehad dan nu. We leven in zo’n grote overvloed en veiligheid hier in Nederland. De media spiegelen ons weliswaar wat anders voor, maar dat angst-denken is niet gegrond en zeker niet iets wat we moeten voeden. De kans om in het verkeer om te komen, of in het ziekenhuis door een medische misser is vele malen groter dan dat je slachtoffer wordt van een terroristische aanslag. Het is belangrijk dat kinderen vanuit overvloed en vertrouwen denken, niet vanuit angst. Het gaat goed met de wereld, je bent veilig en je mag zijn wie je bent, dat wil ik kinderen meegeven.”

Als ouders dit lezen en graag zelf thuis met hun kinderen aan de slag willen met geluk, kan dat ook?
“De boekjes van het lespakket zijn al wel zo geschreven dat ze los gebruikt kunnen worden, maar ze zijn nog niet los in de verkoop. Vanaf volgend jaar waarschijnlijk.”

Wat zijn je citroenen?
“Mijn belangrijkste citroen is een worsteling om mijn energie te gebruiken voor wat ik echt wil doen en niet voor wat anderen vinden dat ik zou moeten doen. Ik doe nog weleens dingen die ik eigenlijk helemaal niet wil, alleen maar om aardig gevonden te worden. Mijn kracht ligt in het bedenken van nieuwe dingen en concepten en die vermaken tot een product. Als ik bezig ben met creëren ben ik van grote waarde voor mezelf, voor de organisatie en dus ook voor de kinderen. Mijn citroenen leiden me daar alleen maar van af.”

Hoe maak je daar limonade van?
“Door toch mijn eigen plek in te nemen. Door te kiezen voor wat ik wil en me niets aan te trekken van wat anderen daarvan vinden of denken. Maar het blijft een precaire balans tussen creativiteit en pleasen.”

Wil je meer weten over Clara den Boer of over de Gelukskoffer, kijk dan op http://www.gelukskoffer.nl

 

Maak limonade van je gedachten

We denken nogal wat af, wij denkende wezens. En het zijn niet altijd de meest handige dingen die we denken. Gedachten als ‘ik kan het niet’, ik ben te dik/dom/lelijk’ of ‘dat lukt mij nooit’ zijn niet bepaald behulpzaam als het erom gaat dingen te realiseren. Het zijn citroenen, monstergrote citroenen, dat soort gedachten. Wat we daarmee doen? Natuurlijk, limonade maken!

citroenen in je hoofdMaar voordat je limonade kan maken van zulke citroengele gedachten, moet je je er bewust van zijn. Ik had een artikel geschreven voor een tijdschrift waar ik graag voor zou willen schrijven en al mijn positiefste gedachten gedacht nadat ik het artikel had aangeboden. Ze namen het idee wel, maar zonder mij de credits daarvoor te geven of mijn artikel te plaatsen. Natuurlijk is dat ook een stukje ‘niet erg aardig’, maar dat is iets waar ik geen invloed op kan uitoefenen. Als ik me daar op zou richten, maak ik een slachtoffer van mezelf en geef ik elke verantwoordelijkheid uit handen; daar heb ik helemaal niks aan. Waarom is het dan, ondanks mijn positieve gedachten, weer niet gelukt om een nieuwe leuke opdrachtgever aan mijn haak te slaan? Omdat er een joekel van een citroenige gedachte in mijn hoofd zat: JE BENT NIET GOED GENOEG.

Hoe maak ik voor eens en voor altijd limonade van die belemmerende citroengedachte?

Ik besluit mijn citroentjes-frisse gedachte te lijf te gaan met een flinke dosis realiteitszin en liefde. Hoe realistisch is die knalgele gedachte eigenlijk? Als ik niet goed genoeg zou zijn, hoe kan het dan dat mijn andere opdrachtgevers tevreden zijn? Zouden anderen ook vinden dat ik niet goed genoeg ben? Nee, dat is niet erg waarschijnlijk. Ik ben wel degelijk goed genoeg. Die citroen is een denkfout. Ik onderschat mijn eigen kunnen (ik kan het niet) en maak me schuldig aan zwartkijken (dat lukt me nooit) en zwart-witdenken (als deze opdrachtgever me niet wil, wil niemand me). Ik kan het wel, ik heb het artikel namelijk geschreven, dat is dus gelukt, en met de afwijzing van dit tijdschrift hebben niet ineens mijn andere opdrachtgevers besloten geen gebruik meer van mijn diensten te maken. Die citroen is echt een denkfout. Nu ik dat weet, is het mijn uitdaging om er een wel realistische gedachte tegenover te stellen. IK BEN GOED ZOALS IK BEN bijvoorbeeld. Door die gedachte te denken in plaats van de citroen ben ik ook meteen een stuk liever voor mezelf. Het is bijna alsof ik mijn eigen armen om me heen voel. Het is goed, ik ben goed.

Je kunt geen twee gedachten tegelijk denken, dus als ik me richt op mijn nieuwe positieve gedachte, dan heeft mijn oude negatieve gedachte minder kans. Zo heb ik mijn citroengedachte omgezet in limonade. Ik ben benieuwd wie (welke leuke nieuwe opdrachtgevers) daarvan willen proeven?

Voer je e-mailadres in om je in te schrijven op dit blog en e-mailmeldingen te ontvangen van nieuwe berichten.

Dagje limonade

DSCN5285De positieve psychologie heeft wetenschappelijke bewijzen dat positief in het leven staan –limonade maken dus- gelukkiger maakt. Niet dat je er ook maar iets mee verandert aan je levensomstandigheden, maar wel aan de manier waarop je die omstandigheden ervaart. Limonade heeft niets te maken met het creëren van je eigen geluk, met de maakbaarheid van je bestaan. Limonade gaat om je reactie op wat er gebeurt in je leven, om je heen. Ik geloof niet dat je zelf in de hand hebt wat je overkomt, ik geloof niet dat je zelf schuld hebt aan vervelende dingen die je overkomen. Ik geloof wel dat je zelf in de hand hebt hoe je op die dingen reageert. Daar zit je kans om limonade te maken.

Ook wetenschappelijk bewezen is dat je gelukkiger bent als je tegenover elke negatieve uitlating 3 positieve uitlatingen stelt (dan wanneer die verhouding bijvoorbeeld omgekeerd is). Je doet jezelf dus niet alleen een plezier door op de positieve dingen in je leven te focussen, maar ook door je uitspraken daar op aan te passen. Veel positieve uitspraken doen dus.

Proberen jullie het ook een dagje?

Limonade in een notendop

Misschien denk je dat limonade maken niks voor jou is, omdat het ingewikkeld is. Misschien denk je dat het veel tijd kost. Misschien denk je: ik heb helemaal geen zin in dat positieve gedoe. Check: limonade maken is niet ingewikkeld, kost geen tijd en is ook geen gedoe. Het is gewoon een andere manier van je aandacht sturen. Als we die namelijk niet bewust een beetje bijsturen, gaat al je aandacht naar alles wat niet goed is. Zo zit onze geest nou eenmaal in elkaar. Negatief denken is makkelijk en geeft een soort gevoel van controle. Als je op het ergste bent voorbereid, kan het alleen maar meevallen. Maar dat is niet zo: als je op het ergste bent voorbereid, mis je waarschijnlijk alles wat goed gaat. Je leeft eigenlijk voortdurend vanuit angst. En angst maakt heel passief. Waarom zou je iets doen als het allemaal toch geen zin heeft? Met de limonadeblik focus je op het goede. Dat geeft vertrouwen en maakt actief. Eigenlijk is limonade maken je geest een beetje dollen. Voor iedereen met weinig tijd, hier wat limonade in een notendop:

20160208_112716 (1)

Focus op positieve dingen  Wees dankbaar  Relativeer  Lach
Wees mild (voor jezelf en de mensen om je heen)  Kijk omhoog

Niet klagen vandaag

Het is klaagvrije maandag. Dit initiatief van Sandra Brandt van ‘Inspiratie dichtbij’ daagt je uit om 24 uur lang niet te klagen. Elke keer dat je ergens over zou willen klagen, hardop of in je hoofd, doe je dat gewoon niet. In plaats daarvan onderzoek je wat de behoefte erachter is. Waarom wil je klagen? Wat brengt het je? Lucht het je echt op of denk je dat alleen maar?

Wat je aandacht geeft groeit. Dus op het moment dat je aandacht geeft aan wat er slecht gaat, aan iets waarover je zou willen klagen, voed je dat negatieve als het ware. Zeker als je er dan ook nog woorden aan geeft.

regenbui7Maar wat moet je dan doen als je trein een uur vertraging heeft en zo vol zit dat er geen zitplek meer voor je is? Of als je snel nog even een boodschap wilt doen en de persoon voor je aan de kassa heeft producten in zijn winkelwagentje zonder barcode en blijkt als alles dan eindelijk gescand is niet voldoende saldo op zijn bankpas te hebben om zijn boodschappen af te kunnen rekenen? Of je loopt naar de stad en een bus rijdt door een enorme regenplas en je bent tot op je onderbroek nat? Of je wilt een kop koffie en de koffieautomaat op je werk is stuk? Of je wilt een telefonische afspraak maken voor het een of ander en na drie kwartier in de wacht te hebben gestaan met een oervervelend wachtmuziekje wordt de verbinding zomaar verbroken? Klagen lijkt in deze situatie toch wel terecht.

Maar vraag jezelf even af: los je het probleem op door erover te klagen? Gaat de trein sneller rijden, zijn je kleren ineens weer droog of krijg je er spontaan een kop koffie van in je hand? Eerlijk antwoorden… Nee dus. Voor je situatie op dit moment lost erover klagen niets op. Hoe kun je én oprecht blijven én niet klagen, vraagt Sandra Brandt zich af. Volgens haar komt er uiteindelijk stilte voor in de plaats, omdat je als je nadenkt over de behoefte achter het klagen, je dat loslaat waar je toch niets aan kunt veranderen.

Ik weet nog dat er een paar jaar geleden een armbandje bij een of ander vrouwenblad zat dat je ervan bewust moest maken hoe vaak je klaagt op een dag. Elke keer als je klaagde of een negatieve gedachte had, verplaatste je het bandje naar je andere arm. Het was shocking om te zien hoe vaak dat bandje op een dag van arm verwisselde. We denken en zeggen nogal wat negativiteit bij elkaar. En laat dat nou net geen limonade zijn. Niet klagen wel, dat is superlimonade. Daarmee geven we de citroenen geen aandacht zodat ze nog groter worden, ze krijgen niet het laatste woord. Laten we het dus gewoon doen, een dag niet klagen. Die bus houd je toch al niet meer tegen, die trein komt niet met terugwerkende kracht eerder aan en dat de verbinding verbroken werd, draai je ook niet meer terug. Het is tijd voor een klaagvrije maandag!

Then let them eat cake…

Vandaag weer inspirerende woorden van gastblogger Wibo Kosters

 

mooie liedjes

Désanne van Brederode stelde in een essay in Trouw afgelopen weekend dat veel moderne wereldbeschouwingen die focussen op de mens als creator van zijn eigen universum leiden tot egocentrisme. Als we zelf onze werkelijkheid creëren, dan zijn negatieve gebeurtenissen op de eerste plaats je eigen schuld; je hebt niet het juiste gemanifesteerd. Waarom zou iemand daar medelijden mee moeten hebben? Bovendien, stelt van Brederode, leidt het bovenmatig focussen op positieve dingen tot een soort van zelfbevestigende schijnwereld waarin alles goed gaat als we maar hard genoeg ons best doen en positief denken. Denk maar aan Nike, Just do it. Ook daar kan de keerzijde zijn dat wie het niet ‘maakt’ kennelijk gewoon niet genoeg zijn of haar best doet.

Nu ben ik zelf niet zo van de maakbaarheidsschool. Ik kan me een zelfhulpboek herinneren waarin de schrijfster, die in Los Angeles woonde, zei dat ze nooit haar auto op slot deed, omdat in haar werkelijkheid geen plaats was voor autodiefstallen. Daarin openbaarde zich toch een bepaald egocentrisme; al die werkelijkheid beïnvloedende gedachten werden niet ingezet om het probleem autodiefstal voor eens en voor altijd uit te bannen, maar vooral om haar eigen auto te vrijwaren.
Ook boeken als The Secret gaan over dat manifesteren (Bärbl Möhr – Bestellen bij het universum is een mooi voorbeeld in dezelfde categorie), maar toch vraag ik me af of daar geen grenzen aan zijn. Als er zes miljard mensen tegelijkertijd hun werkelijkheid creëren zullen die werkelijkheden onvermijdelijk met elkaar botsen en elkaar inperken, lijkt mij.

Wat mijn lichte cynisme en Hollandse koopmansgeest vooral zeggen is dat het oude Marktplaatsgezegde ook hier opgeld doet: “Als iets te mooi klinkt om waar te zijn, is het dat meestal ook.” Denken dat we de wereld veranderen met alleen onze gedachten is hetzelfde als geloven dat we afvallen van een trillende gordel om ons middel en dat die aardige Nigeriaan in de mail echt 3,5 miljoen euro aan ons gaat geven in ruil voor het gebruik van onze bankrekening voor een transactie.

Toch wil ik positief denken niet uitvlakken in die zin dat mensen die positief denken beter omgaan met tegenslagen en eerder geneigd zijn dingen aan te pakken. Aan de andere kant denk ik dat er absoluut grenzen zijn aan de maakbaarheid. We maken onze plannen en ondertussen voltrekt het leven zich aan ons, om Lennon maar eens te parafraseren. Dat houdt ook in dat er dingen mis gaan. En dat vraagt om empathie, voor anderen, voor jezelf. Ook vraagt het om wijsheid, de wijsheid te kunnen zien wat je eigen aandeel is en wat buiten je ligt. Bovendien ook de wijsheid om een positieve les te trekken uit het gebeurde.

Ik denk dan ook dat een wereld van mensen waar het allemaal maar goed mee gaat een verschrikkelijke wereld moet zijn, een glimmend gepoetste meedogenloze wereld waarin mensen naast elkaar kunnen zitten en hun eigen successen als mantra’s opdreunen. Een wereld van Marie-Antoinettes die zich niks meer kunnen voorstellen bij honger en roepen dat de mensen dan maar cake moeten eten. Nee, laten we koesteren dat het soms niet meezit en dat we niet altijd krijgen wat we willen. Dat houdt ons menselijk. Bovendien gaan de beste liedjes over verlangen naar dingen die we niet krijgen.