Met mijn verhuizing naar Deventer zijn er heel veel spullen weggegaan. Niet alleen grote spullen als meubels, maar ook veel kleren, dvd’s, boeken en eh… dingen. Vazen, beeldjes, kandelaars, stenen, dat soort meuk. Elke dag weer nieuwe tassen naar de Emmaus. Nu we in Deventer twee huishoudens weer tot één hebben gemaakt, gaan er nog steeds elke week tassen naar de kringloop. We blijven spullen wegdoen. Minder spullen is het motto.

En dus komen we na Koningsdag thuis met: twee jassen, vijf spijkerbroeken, twee andere broeken, vijf boeken, drie vesten, drie T-shirts, een tas vol oude lego en autootjes en een sjaaltje. En dan ben ik vast nog wel iets vergeten op te noemen. Oh ja, een geweldige tekening van mijn lief en mij, mangastijl.

Tsja. En terwijl we onze zeven boodschappentassen in de trein mee naar huis zeulen, maken we al plannen voor de vrijmarkt van volgende week, op bevrijdingsdag. Want dat is echt de leukste van het jaar. Ons hoofd zegt wel MINDER, maar vanbinnen blijven we MEER willen. En volgens mij is het niet eens om het hebben van die spullen, maar omdat het kopen ervan zo leuk is. Het zoeken naar koopjes, het afdingen, kijken hoe ver je kan gaan. De leuke gesprekken die bij elk kraampje hetzelfde en weer totaal anders zijn. De cd’s die je ruilt voor een biertje. De stukjes geschiedenis die de spullen die we kopen al aan zich hebben kleven, en die wij verder mogen uitbouwen. Een kwart verdwijnt waarschijnlijk in een tas voor de kringloop, maar dat maakt niet uit, dan wordt iemand anders er blij van.

Ik denk dat het zo werkt: we willen rust om ons heen. Minder spullen belooft meer rust. Maar het wegdoen van spullen leidt niet automatisch tot meer rust. Dus zijn we teleurgesteld en voelen ons onrustig. Die onrust in onszelf proberen we weg te kopen met nieuwe spullen. En dat geeft weer onrust, en dus willen we meer spullen. Enzovoort. Ik ga zo te midden van mijn nieuw verworven spullen een half uur mediteren en besluit daarna wat er mag blijven. En voor alles wat er blijft, gaat er iets anders weg. Adem in adem uit. Mijn boek van Sri Sri Ravi Shankar over de kracht van stilte blijft. 100 Recepten voor muffins gaat eruit. Kan ik daar iemand blij mee maken?