Tagarchief: herfst

Herfst in mij

herfstbladerenIk ben altijd gek geweest op de herfst. Die spectaculaire kleuren in de natuur, kastanjes, hazelnoten en beukenootjes, rood-witte paddenstoelen die zo uit een sprookjesboek te lijken zijn weggelopen, ik vind het geweldig. Het grappige vind ik dat juist ik, die niet zo van verandering houd, deze verandering in de natuur ervaar als iets prachtigs en elk jaar opnieuw de les tot me door laat dringen dat verandering nodig is om tot nieuwe dingen te komen. Dat vertaal ik dan naar mijn eigen leven. Ik stel mezelf de vraag wat ik los mag laten om in het voorjaar weer mooi en krachtig tot bloei te komen: wat zijn mijn herfstbladeren?

Als ik een boom ben, hang ik vol met angsten. Angst voor het donker, angst voor alleen thuis zijn, voor harde onverwachte geluiden. Angst om te falen, om niet te voldoen aan andermans verwachtingen, om niet te voldoen aan mijn eigen torenhoge verwachtingen. Angst om op te vallen, om anders te zijn, om raar te zijn.

Zo spectaculair als echte bomen dat doen zal ik mijn angsten niet van me af werpen, maar ik ben wel wat met mijn takken aan het schudden. Mijn angsten zwaaien heen en weer. Het zou maar zo kunnen dat er vandaag of morgen es eentje loslaat. En dan een paar dagen of weken of maanden later misschien nog wel eentje, of twee. Ik blijf gewoon mijn takken schudden. Het is herfst. Niet alleen buiten. Ook hier binnen zijn mijn bladeren voorzichtig aan het verkleuren.

[blog_subscription_form]

Advertentie

Maak Iets Maandag

Hoewel de temperatuur nog behoorlijk zomers is, ziet het er buiten toch al wel herfstig uit. Kastanjes en hazelnoten voor het oprapen, de lampionplanten in bloei, veel blaadjes al op de grond en al wat verkleuringen in de bomen, ja hoor, het is echt wel herfst. En daarom heeft deze Maak Iets Maandag een herfstig thema.

20160923_124327Ik ben aan het knutselen geslagen met dennenappels. Ik heb er een paar wit geschilderd als ondergrond, maar eigenlijk vind ik de niet-beschilderde leuker. Omdat mijn dochtertje helemaal weg is van uilen, wilde ik uiltjes maken. En dat is dus echt gewoon doodsimpel. Uit vilt heb ik vleugels en ogen geknipt en dan heb je alleen nog maar een goede lijm nodig die het vilt op de dennenappel vastplakt (Ik heb Kyri superlijm gebruikt en die plakt echt geweldig). De andere dennenappels heb ik beplakt met gekleurde bolletjes die ik bij de Zeeman zag liggen. Hartstikke feestelijk, die kunnen blijven staan tot kerst.20160925_133811

Er is natuurlijk van alles te fröbelen van dennenappels. Mocht je nog iets anders gemaakt hebben, laat je het dan even zien?

Voer je e-mailadres in om je in te schrijven op dit blog en e-mailmeldingen te ontvangen van nieuwe berichten.

Maak Iets Maandag

Natuurlijk kan deze Maak Iets Maandag niet anders dan de herfst vieren. Spectaculair ziet het eruit buiten, al die felgekleurde bladeren aan de bomen en op de grond. En dan dat lekkere zonnetje dat daar zo prachtig op schijnt. Ik vind de herfst fantastisch. En dus moesten er herfstknutsels komen. Ik heb de herfst letterlijk naar binnen gehaald. De mooiste dingen liggen er voor het oprapen in het park naast ons huis. Mooie herfstbladeren, kastanjes, takken, dennenappels, besjes; het moest allemaal mee naar huis.

En zo had ik dus tassen vol bladeren in de kamer liggen. Vorig jaar maakte ik daar slingers van, dit jaar heb ik er een bakje van gemaakt. Daarvoor heb je niet meer nodig dan een ballon, lijm, een kwastje en veel mooie bladeren. Op de opgeblazen ballon smeer je de lijm uit met een kwastje en daar ga je de bladeren op schikken in de gewenste vorm van je bakje. Laat die laag bladeren minstens een uur drogen.DSCN6167 DSCN6173Dan ga je hetzelfde weer doen. Lijm erop, een nieuwe laag bladeren eroverheen en weer laten drogen. Doe er zoveel lagen overheen als je wilt. Ik heb mijn bakje opgebouwd uit vier lagen. Eigenlijk is het net papier-maché, maar dan met bladeren. DSC_0015Als je de ballon lek prikt, lijkt het hele bakje even in elkaar te zakken, maar dat komt vanzelf weer goed. Ik heb een lijm gebruikt die tegelijkertijd vernis is (Crea Patch van de Action). Zo is het bakje meteen mooi afgewerkt. Eikels, dennenappels en kastanjes erin en je bladerbakje is klaar.

Iets wat inmiddels een beetje traditie aan het worden is, zijn de lampionlichtjes. Ik bevestig de uitgebloeide lampionnetjes aan een streng kerstlichtjes. Die lampionnetjes geven zo’n mooi licht. Daar creëer je meteen een warme sfeer mee in huis.DSC_0002 Ze blijven bij mij de hele herfst en winter hangen.

Verder heb ik wat bladeren her en der rondgestrooid en mooie takjes in mooie vaasjes gezet en toen vond ik het eigenlijk wel herfstig genoeg.

Wat neem jij deze herfst van buiten mee naar binnen?

DSC_0013

Voer je e-mailadres in om je in te schrijven op dit blog en e-mailmeldingen te ontvangen van nieuwe berichten.

Een herfstig loslaten

DSCN6133De herfst gaat over loslaten. Na een seizoen van in bloei staan, stralen in vol ornaat, werpen de bomen beetje bij beetje hun bladerjassen af. Ze keren zich naar binnen, worden kaal, naakte skeletten, om in het voorjaar weer opnieuw te gaan bloeien. De herfst nodigt je uit om te kijken naar wat je zelf los moet laten. Welke bladeren moet ik laten vallen om er straks in het voorjaar weer fris en vol energie tegenaan te kunnen gaan?

Deze herfst gaat voor mij over het loslaten van de verwachtingen die ik over mijn huidige leven heb. Eigenlijk vind ik namelijk dat ik allang mijn oude leventje van een eeuwigheid geleden -van voor ik zwanger werd- weer had moeten oppakken. Ik had alweer volop aan het werk moeten zijn, elke dag braaf moeten mediteren, minstens twee keer in de week naar yoga en eropuit met mijn kleine meisje naar familie, vrienden en vriendinnen. Maar feit is dat ik daar nog helemaal niet klaar voor ben. Niet alleen lichamelijk, maar vooral ook geestelijk. Ik wil helemaal geen tijd missen met dat mooie lieve meisje. Ze groeit zo hard, ik wil elke minuut met haar meemaken. En dat doe ik ook. Maar met een irritant stemmetje in mijn hoofd dat zegt dat het anders zou moeten.

Dat stemmetje dus… dat ga ik loslaten. Ik ga er niet meer naar luisteren. Natuurlijk ga ik steeds meer mijn oude leventje oppakken, maar niet ten koste van de tijd met mijn dochtertje. Ik ben er nog niet klaar voor om haar voor een paar uur -laat staan een hele dag- aan de zorg van iemand anders toe te vertrouwen. En ik laat los dat ik dat zou moeten.

Voer je e-mailadres in om je in te schrijven op dit blog en e-mailmeldingen te ontvangen van nieuwe berichten.

Aldus sprak de herfst

DSCN4904Ik ben altijd een groot fan van de herfst geweest. De kleuren van de bladeren aan de bomen, kastanjes rapen, beukennootjes, hazelnoten. Lekker zonnetje vaak nog, afgewisseld met stormachtige buien. Ja hoor, doe mij maar de herfst. DSCN4947

Vorig jaar zat ik in de herfst overspannen thuis. Het ging niet zo goed, en dat is zacht uitgedrukt. Tijdens een kort wandelingetje door het park naast het huis van mijn vriend genoot ik van de veranderende aanblik van de bomen en struiken. De skeletten van het Groot Hoefblad langs de vijver. Knalrode en gele besjes aan struiken. Paddenstoelen in het gras. Ik besefte ineens dat de herfst over loslaten gaat. Dat die bomen met die prachtig gekleurde bladeren hun bladeren los moeten laten om in het voorjaar weer nieuwe frisse bladeren te kunnen krijgen. Als ze niet loslaten kunnen ze niet verder, gaan ze dood zelfs. Ik realiseerde me dat ik slecht in loslaten ben, heel bang voor verandering, maar dat ik het wel nodig had om wat dingen los te gaan laten. Ik zegde mijn huis, stad en baan op. Dat vond ik heel moeilijk, maar steeds hield ik me die dwarrelende blaadjes voor ogen. Word een mooie boom, fluisterde ik mezelf toe op de moeilijkste momenten.

DSCN4985Inmiddels is het een jaar later. Die vriend is nu mijn echtgenoot, zijn huis is mijn huis, dat mooie park daar woon ik naast en ik wandel er elke dag wel even doorheen. Er zijn dagen dat ik Utrecht mis en mijn oude huisje in mijn leuke buurtje, er zijn dagen dat ik mijn collega’s mis, mijn buren en mijn vrienden, maar er zijn meer dagen dat ik blij ben in Deventer te wonen en de vrijheid van een freelance bestaan te hebben. Als ik nu naar de dwarrelende blaadjes kijk, hazelnoten opraap in het park, en nadenk over wat ik moet loslaten, kan ik eigenlijk niks bedenken. Geen grote praktische dingen in elk geval. Oude angsten, oude verdrieten, die passen niet meer bij mijn leven hier. Dus die ga ik deze herfst loslaten. Maar vooral denk ik deze herfst terug aan het afgelopen jaar. Er is veel ten goede veranderd en daar ben ik dankbaar voor. Prachtig toch, hoe de natuur ons laat zien wat ons te doen staat.

Limonade voor het oprapen

DSCN5019DSCN5029

 

Op een dag als deze ademt alles limonade. Je hoeft er alleen maar voor naar buiten.

Ik kwam vanmorgen tijdens de yogales wat citroenen tegen. Dat is prima natuurlijk, maar ik laat ze graag daar na de les ook weer achter. Deze citroenen liften echter mee naar huis. En daar had ik eigenlijk geen zin in. Ik begon te analyseren, ervan overtuigd dat als ik ze maar begreep deze citroenen wel weer weg zouden gaan. Maar dat deden ze niet. Dus… tijd voor wat limonade!

En die limonade lag voor het oprapen vandaag. Koeien en paarden in de wei, groene bomen, maar ook al bruingele kastanjebomen.  Uitgedroogde berenklauw, maar ook nog klaprozen en korenbloemen. De mais in de velden stond metershoog. Appelbomen, een blauwe lucht. Bootjes in de IJssel. Roofvogels in de lucht. Jonge zwaantjes uitgegroeid tot volwassen, alleen hun grijze verenkleedje DSCN5037verraadt nog dat ze jong zijn. Automatisch bewegen mijn voeten de trappers DSCN5049van mijn fiets. Elke andere fietser groet en glimlacht. Wat een dag. Dat zo’n heerlijk zonnetje dat voor elkaar krijgt. Daar kan zelfs een citroenbril niets tegen beginnen. Citroenen? Eh… welke citroenen. De mijne heb ik onderweg ergens in de berm laten rollen.

Ga naar buiten, lieve mensen. De limonade is overal!