Mijn bomenbestand in de tuin is uitgebreid. Sinds vandaag woont, naast appelboompje Desiree Yona Gold en perenboompje Patricia, nu ook Cynthia, een citroenboompje, in onze tuin. Ik vond dat in de tuin van een limonademaakster een citroenboom gewoon niet mocht ontbreken. En ik denk dat het universum het met die gedachte eens was, want prompt liep ik tegen een citroenboompje aan. Niet zo letterlijk dat het pijn deed, maar wel zo letterlijk dat ik een klein vreugdesprongetje deed, de boom afrekende en mee naar huis sjouwde.
Daar staat ze nu te wennen, mooie Cynthia. De drie dames zijn wat stil, maar ik verwacht de rest van de zomer toch een vrolijk geklets in de tuin te horen. Patricia is best een kletskous, al heeft ze met de hooghartige Desiree niet een heel hechte band. Het blijft bij wat beleefde uitwisselingen over hun appel- respectievelijk peergroei. Eén appel groeit er aan Desirees ranke takken en één peer maakt een schuchter beginnetje tussen Patricia’s volle bladerjas. Cynthia daarentegen draagt al een plukrijpe citroen en een tweede vrucht is in aantocht. Ik hoop dat dat een stimulerend effect op de andere dames in de tuin heeft.

Maar op dit moment voelen ze zich geloof ik wat geïntimideerd. Er heerst een ongemakkelijke stilte in mijn tuin. Misschien zijn ze wat beduusd door de enorme bui van een paar uur geleden, Cynthia’s eerste. Dat biedt wel gesprekstof, zou je zeggen. Ik blijf ze nauwgezet gadeslaan en houd jullie op de hoogte.