Donderdag was het World Post Day. Ja, ik hoor je denken, een internationale postdag? WTF, weer een commerciële dag erbij? Deels terecht ook wel die gedachte, ongetwijfeld wordt er goed geld verdiend aan deze dag. Toch vind ik het een mooi initiatief. Post staat wat mij betreft namelijk voor verbinding. Dan denk ik dus niet aan de blauwe belastingdienst enveloppen of een aanbieding van een internetprovider, maar aan een leuke handgeschreven, misschien wel gekleurde, envelop, waar je voornaam ook opstaat –is het je weleens opgevallen dat je alleen al daaraan leuke en niet-leuke post kunt onderscheiden?- En uit die envelop komt dan een kaart of een brief of een knutsel die ergens op de wereld door iemand speciaal voor jou in een brievenbus is gedaan of naar een postkantoor is gebracht. Post waar je blij van wordt, post die je dag een oppepper geeft. En post, waarvan je weet dat als je zelf de afzender bent, die ergens ter wereld bij de ontvanger een lach op het gezicht gaat toveren. Dat soort post. Verbinding. Post, die de wereld een beetje kleiner maakt.

Mensen die al langer op mijn blog meelezen, weten dat ik een postcrosser ben. Maar wel eentje, die regelmatig de melding krijgt dat het hoog tijd is om weer eens wat post te gaan versturen, anders wordt mijn status even gepauzeerd. Ik vind het postcrossen een geweldig idee, en het is ook echt leuk om al die kaartjes van overal ter wereld te ontvangen. Maar ik heb ook een druk leven, waarin het er zelfs bij inschiet om vrienden kaartjes te sturen, laat staan dat het altijd lukt om tijd vrij te maken voor kaartjes naar onbekenden aan de andere kant van de wereld. Toch wil ik dat wel. Daarom had ik bedacht dat het leuk zou zijn om één keer in de maand een postcrossing-café te organiseren. Zodat je al die kaartjes op een avond die je daar speciaal voor bestempelt, schrijft en op de post doet. En andere postcrossers ontmoet en wellicht mensen die er nog nooit van gehoord hebben, op een leuk idee brengt. Een vaste donderdagavond per maand, zodat je de rest van de maand niet hoeft na te denken over kaartjes die je moet versturen, alleen maar blij de post uit je brievenbus mag vissen. Goed idee, toch?

We hebben hier in Deventer een leuke kaarten- en schrijfboekjeswinkel, waar heel groot POSTCROSSING op het raam geschilderd staat. De perfecte locatie dus voor zo’n postcrossing-café. Ze hebben er grote houten tafels staan, waarvan ze er dan een zouden moeten leegmaken, misschien een kan thee erbij en verder verkopen ze waarschijnlijk vooral veel kaarten op zo’n avond. Ik heb het idee er twee keer geopperd, maar helaas nooit meer iets op terug gehoord. Nou vraag ik me twee dingen af.
1. Zijn er onder jullie postcrossers, die zo’n postcrossing-café aanspreekt? Zouden jullie er heen gaan als het in de buurt was?
2. Zijn er onder jullie niet-postcrossers voor wie zo’n postcrossing-café in de buurt een reden zou zijn om ook te gaan postcrossen?
Ik ben erg benieuwd naar jullie antwoorden. Moet er een postcrossing-café komen of niet?